Voor altijd 'Wij'

Wat voel ik me soms zo machteloos, zoals alle baby'tjes heeft ook Baz zijn huil momentjes. Meestal zijn deze 's avonds rond 20u00, ik kan er best wel tegen als hij even huilt maar er is huilen en huilen. Enkele dagen geleden schreeuwde hij zo hard en daar zat ik dan mee te huilen omdat ik het erg vond dat ik als mama hem niet kon troosten, wat was er aan de hand? krampjes, last van zijn pap, honger, ...

Blijkbaar gewoon een hongertje ook al was er maar twee uurtjes tussen zijn voeding. Ik heb hem toen maar een extra voeding gegeven wat alles in de war bracht. Nog meer schuldgevoel omdat ik hem extra had gegeven en nu helemaal in de war was mer zijn voeding. Ik vroeg wat raad aan Kendra en Hanne ze zeiden me om de hoeveelheid van pap te verhogen maar meer dan 6 voedingen per dag was geen goed idee, wat ik ook wel wist maar ja als hij zo weent van de honger wat doe je dan hé.

Die nacht heeft hij goed doorgeslapen en zoals altijd maar één flesje gevraagd rond 5u30, ik dacht toen yes we zitten terug goed maar dat was nog niet het geval door de dag. Hij kreeg precies maar niet genoeg eten, soms dronk hij zijn flesje ineens helemaal leeg en dan liet hij er weer wat in.
Het waren even twee k.tdagen maar we zijn ze voorbij en hebben terug ons ritme gevonden.

Woensdag had ik een afspraak gemaakt met mijn nichtje voor mijn haartjes te knippen en wat krul in te zetten. Ze wilde eerst tot bij mij thuis komen maar door omstandigheden was het makkelijker dat ik tot bij haar ging. Baz was sinds vandaag terug op zijn ritme kwa voeding en wat rustiger dan de voorbije dagen dus ik zei tegen mijn nicht dat ik tot bij haar kwam en moeke op Baz ging passen. Ik wist dat het even ging duren eer ik terug thuis was dus het afscheid nemen van mijn ventje was even moeilijk. Moeke kreeg zoveel opdrachten en uitleg terwijl ze wel goed weet wat ze moet doen want Baz is niet haar eerste kleinkind en ze heeft zelf twee dochters groot gebracht. Maar toch ik wilde zoveel mogelijk informatie geven zodat ik zelf geruster was dat ze wist hoe en wat. Ook omdat Baz de vorige dagen het wat moeilijker had had ik wat bang voor hem juist op het moeilijkste momentje van de dag hem achter te laten.

Toen ik bij mijn nicht was kreeg ik regelmatig een fotootje van Baz doorgestuurd van moeke en vake. Moeke had hem een zalig badje gegeven en daarna lag hij heerlijk te slapen. Rond 21u00 moest Baz terug eten, wat was ik blij dat ik rond dat uur juist terug thuis was en mijn ventje zijn pap kon geven. Ik was maar een drie uurtje weg nog niet denk ik maar ik heb toch veel aan mijn ventje gedacht toen mijn nicht met mijn haar bezig was. Goed dat Maaike en Louke voor een beetje afleiding zorgde met hun zotte kuren.

Sinds dat Baz er is merk ik ook dat ik altijd over wij of ons spreek het is niet meer enkel en alleen ik, Baz hoort vanaf nu ook bij mij en het zal nu voor altijd 'wij' zijn.