Tijd om mijn blog af te sluiten

Ik denk dat het tijd wordt dat ik deze blog ga afronden, niet omdat ik niets meer te vertellen heb in tegendeel. Ik kan uren vertellen over Baz maar dat zou de tijd die ik samen met hem wil spenderen inkrimpen, ik speel en knuffel veel liever met hem dan over hem te schrijven.

In mijn laatste blog was ik voor het eerst terug gaan werken en de vraag, vraag het me vrijdag nog eens. Eums die eerst weken werken waren enorm zwaar! Echt wel even dat evenwicht zoeken tussen het zorgen en tijd maken voor Baz en alles klaar maken voor de volgende dag werken was even zoeken. Die vrijdag ben ik dan ook thuis gekomen en heb ik gehuild omdat ik zo moe was.

Nu zijn we al enkele weken verder en er is zoveel gebeurd. We zijn verhuisd naar ons appartementje, Baz en ik lekker alleen samen. Het is echt gezellig en ik geniet om alleen te zijn samen met Baz. Ik mis natuurlijk mijn ouders ook wel maar we gaan vaak op bezoek, ja enkel nu mogen we helaas nimmer door het corona virus en dat is wel even hard maar gelukkig is er facetime.

Baz doet het echt super en is en blijft een zalige baby, hij eet goed, slaapt goed, speelt goed en leert nieuwe dingen. Ik ben echt zo blij met mijn klein groot wonder, elke dag sta ik met plezier vroeg op om voor dat klein ventje te zorgen. Wie had dat ooit gedacht dat ik vroeg opstaan niet erg zou vinden. Baz heeft mijn leven enorm veranderd maar op een leuke en mooie manier. Hij is bijna een half jaartje en het lijkt alsof ik hem al jaren ken. Ik kan me echt geen leven meer voorstellen zonder hem. Zo groot, zo klein kan een wonder zijn....

Als ik nu terug denk aan het traject KID en ICSI was het zeker al het verdriet waard want het geluk dat ik nu voel laat me dit verdriet snel vergeten. Niet dat ik er nooit meer aan terug denk, maar ik kijk er met een trots gevoel naar terug. Trots dat ik heb doorgezet om mijn mooiste droom waar te maken en dat is me zeker meer dan gelukt en nu ben ik ook trots op mezelf dat ik het eigenlijk best goed doe als bewust alleenstaande mama. Ja ik twijfel soms ook aan wat ik doe en of ik dingen wel goed/juist doe maar ik volg mijn moederhart en wat ik denk dat het beste is en meestal zit dat gevoel wel goed. Ik heb ook zoveel hulp van familie en vrienden om me heen dus Baz en ik zullen nooit alleen staan in ons leven en dat maakt mij nog meer zeker en gelukkiger.

Dank je wel aan iedereen die deze blog gevolgd heeft, die mij gesteund heeft tijdens mijn traject en om er gewoon te zijn! Dank je wel allemaal!!!

Vraag het me vrijdag nog eens

Eerste werkweek zit erop en wat is het leuk om terug te gaan werken maar toch ook wel zwaar. Ik heb het niet onderschat werk en mama zijn maar ik ga niet zeggen dat het altijd even makkelijk is om alles alleen te moeten doen. Baz doet het super goed en ik ben super trots als mama van Baz en ik ben ook wel trots op mezelf dat ik het allemaal wel kan en in de eerste plaats er voor mijn zoontje ben! Want ja ik ben nu in de eerste plaats mama van Baz en als de rest komt hierna.



Maandag was de crèche helemaal versiert en op de deur stond in het groot geschreven 'Welkom terug Jana'. Zo leuk om zo terug te gaan werken. Traantjes kwamen er zeker aan te pas.

Mijn peutertjes zijn niet meer dezelfde, andere pracht exemplaartjes die super maar dan ook super flink zijn en goed reageren op mij. De meeste kennen mij niet want toen ik gestopt was waren dit nog baby'tjes dus ik vind het heel leuk dat ze positief reageren op mij. Er zijn er natuurlijk wel die wat meer tijd nodig hebben om aan mij te wennen maar dat is helemaal oké en ik probeer ze dan ook op hen tempo aan mij te laten wennen. Als ze niet door mij verluierd willen worden dan is dat maar even zo. Maar hoe braaf zijn ze allemaal!!! Echt zo een zalig groepje om terug in te starten, stuk voor stuk prachtige kindjes. Ook ouders verwelkomen mij met open armen terug en dat is zo leuk. Ze vragen naar hoe het met ons gaat en of het wat gaat zo terug werken en of het niet vermoeiend is. Ik heb hen gezegd dat ze dit me vrijdag best nog eens kunnen vragen.

De eerste dagen verliepen echt heel vlotjes en het leek echt of ik niet weg was geweest en het zalige is dat ik Baz niet helemaal moet missen want hij zit gewoon aan de andere kant. Enkel dinsdag namiddag was moeke en vake hem komen halen in de crèche en heb ik hem wel gemist. Baz is ook nog steeds wat verkouden maar geeft hier geen kick om. Het is zo een flink zalig ventje en in de crèche horen ze hem bijna niet. Ik ben echt super trots op mijn klein Bazeke.

Vandaag zijn we vrijdag en ik ben op!!! Baz had deze morgen al wat plattere stoelgang en doorheen de dag is dat gebleven, ik heb op de middag maar even gebeld naar het ziekenhuis om te vragen wat ik best moest doen. Ze raden me wel aan om langst de kinderarts te komen omdat het morgen weekend is en Baz nog kleintjes is. Dus afspraak gemaakt direct na het werk.

Baz moest om 17u30 ook nog een flesje krijgen maar dan moesten we ook net na de kinderarts vertrekken, dus ik heb hem om 17u15 maar een flesje gegeven die hij natuurlijk op mijn gemakske ging drinken. Ik ben dan maar gestopt en dacht ik geef hem verder in de wachtzaal, maar lang heb ik niet moeten wachten in de wachtzaal.

Om 18u00 riep dokter L. me binnen en vroeg hij waarmee hij ons kon helpen, Baz had opnieuw een volle luier dus dat kwam goed uit zo kon dokter L. een staaltje nemen van zijn stoelgang. Hij hoorde zijn darmpjes ook goed pruttelen dus er was zeker iets aan de gang. Arm ventje. Baz liet het weer allemaal goed toe en lachte naar de dokter terwijl hij onderzocht werd. Echt zo een flinke zoon dat ik heb. Dokter L zei me dat hij me maandag voor de resultaten ging bellen en nu even iets moest geven tegen de diarree en afwachten. Als hij koorts moest maken dan  moet ik wel even langst spoed maar dat was nu zeker het geval niet. Dokter L. zag dat Baz zijn flesje nog verder moest drinken en ik mocht deze nog in de wachtzaal verder geven. Er zat niemand meer in de wachtzaal en dokter L. kwam ook enkele minuten later zijn bureau buiten, hij zei met dat ik gerust mocht blijven zitten omdat er sewwes toch nog patiënten kwamen. Ik ben uiteraard blijven zitten want Baz moest nog een 130ml drinken.

Ik zat met tranen in de wachtzaal want ik was OP!!! Op van weekje werken en de drukte thuis, want het is allemaal even zoeken. Baz slaapt gelukkig heel goed maar er zijn ook dagen geweest dat hij even wakker werd van zijn verkoudheid, hij viel dan weer even later inslaap maar ik geraakte niet zo gemakkelijk meer inslaap. En dan zijn er nog die nachtmerries die me 's nachts wakker houden. Ach het was mijn dagje vandaag niet.

Ik moest ook nog medicatie gaan halen voor Baz, de apotheek bij ons was dacht ik open tot 19u00, maar om 18u30 vanuit Diest vertrekken naar Tessenderlo is een hel!!! Dus ik dacht dat haal ik nooit en kan ik nog eens gaan rondrijden naar de apotheker van wacht. Om 18u50 was ik aan het fabriek in looi, ik dacht ik ga even bellen om te vragen tot hoe laat ze juist open zijn, Marijke nam op en zei ja tot 19u00, oké zei ik dan hoop ik dat ik het nog haal. Ze zei me dat ze wel open liet omdat ze toch nog even bezig was. Om 18u57 was ik er Yes net op tijd!!! Maar dan ja dat hebben we helaas niet op voorraad, ze ging voor mij even bellen of de apothekers van wacht dit misschien hadden liggen. Maar nee in geen enkele apotheker was dit op voorraad. Niks aan te doen dan maar wachten tot morgen zeker. Ooh zo frustrerend want wil mijn ventje dit vandaag al kunnen geven zodat het toch al wat kan helpen.

Thuis gekomen, heb ik Baz in zijn parkje gelegd waar hij zalig verder sliep en ik heb met tranen in mijn ogen naar hem zitten staren. Omdat hij toch zo een mooi wondertje is. Mijn geweldig, prachtig, mooi, schattig en flink Bazeke wat zie ik je enorm enorm graag!!!

Eerste keer naar spoed

Na enkele uurtjes crèche deze week is Baz wat ziekjes, hij had al wat last van een hoestje dinsdag en ben ik dan ook naar de kinderarts geweest. Maar eenmaal daar was zijn hoest gedaan en was er niets meer aan Baz te zien of te horen. De kinderarts zei dan ook dat hij helemaal in orde was en er niets aan de hand was. Ik was dan ook weer gerustgesteld, ik mocht wel nog altijd goed zijn neusje blijven spoelen.

Donderdagavond zijn we samen met moeke naar de babyspa geweest, ik voelde dat hij het wat warmer had en nam zijn koorts voor we vertrokken deze was 37,7 dus dat was nog oké dacht ik en vertrokken richting de babyspa. Baz heeft weer genoten van zijn momentje en deze keer mocht moeke hem masseren.


Na de babyspa nam ik opnieuw Baz zijn temperatuur en deze was nu 38,1. Ik belde naar het ziekenhuis met de vraag wat ik best deed. Omdat Baz nog zo klein is verzochte ze me om toch even naar spoed te komen om alles uit te sluiten. Dus zo gezegd zo gedaan en samen met moeke zijn we rond 20u00 naar spoed vertrokken.
We moesten eventjes wachten in de wachtzaal maar niet veel later kwamen ze ons halen. Baz mocht op een groot bed gaan liggen en werd onderzocht door de verpleegster en ik kreeg vragen zoals eet hij nog goed? Heeft hij nog veel plas luiers? .... Jep jep, buiten de verhoging en wat snot is alles oké.

Na de verpleegster kwamen er nog twee dokter stagiars Baz onderzoeken, Baz houd er wel van om zo onderzocht te worden enkel in zijn oortjes kijken vin hij niet zo prettig. Maar hij is echt zo flink en geeft geen kick. Na de stagiaires kwam er nog een dokter langs om Baz nogmaals te onderzoeken.

Deze dokter ging toch ook even contact opnemen met de kinderarts omdat Baz toch nog klein is en wat verhoging had ook al was hij voor de rest in orde. Na enkele minuten kwam ze terug met een afspraak voor morgen om even opnieuw langst de kinderarts te gaan om alles nog eens goed te controleren en als het deze nacht slechter moest gaan ik alvast een afspraak had.

Baz heeft die nacht weer goed geslapen en enkel zijn neusje zat wat toe voor de rest was er niets aan de hand zelfs geen verhoging meer. Dokter V. verwachte ons om 9u00 en daar waren we dan ook weer. Ze keerde Baz nog eens binnenste buiten en zei ook dat hij buiten de verkoudheid niets aan de hand was en ik heb wat nicivine mocht geven als zijn neusje echt toe zat.

Ik ben blij dat er verder niets aan de hand is met mijn klein ventje. Wel vervelend zo een verkoudheid dus ik hoop dat hij er snel vanaf is.

Baz zijn eerste uurtje crèche

Morgen is het zover Baz gaat twee uurtjes wennen in de crèche. Normaal moest hij vorige week al gaan wennen maar omdat er zoveel zieke kindjes waren hebben we dit even uitgesteld. 

Ik was blij dat ze me vorige week belde dat hij beter thuis kon blijven. Ik heb geen nee gezegd, ook omdat we op weekend gingen en ik het jammer zou vinden als hij dan net ziek zou zijn. Hij gaat eens ziek worden en dat mag maar als ik het kon kiezen waarom dan niet. 

Maar zoals ze zeggen uitstel is geen afstel en morgen is het zover. Vele vragen wanneer ik terug moet gaan werken en zeggen er dan bij maar ooh je kan hem meepakken dat is wel

leuk. Ja inderdaad dat is heel leuk maar toch. Morgen ben ik er niet bij, ik mag nog niet gaan wennen. Het is een heel stuk loslaten, baz en ik zijn altijd samen en is buiten enkele uurtjes bij moeke, vake, metie en nonkel Roy nog nergens anders geweest. Ik heb ergens ook bang om hem los te laten, dat er iets gebeurdof dat ze op de crèche niet gaan weten wat hij juist wilt als hij weent. Hoe bizar is dit allemaal wel niet, ik heb hier vroeger nooit bij stilgestaan als er een ouder hun kindje voor de eerste keer brachten naar de crèche. Ik dacht altijd we dragen echt zorg voor jullie kleine schat en weten heus wel wat we doen. Eums wis dit want dat is helemaal niet zo!!! Niemand anders dan jij als mama kent je baby het beste en weet wat hij/zij nodig heeft punt! Ik heb dan ook een hele brief opgemaakt voor mijn collega’s zodat ze Baz toch een beetje kunnen begrijpen in bepaalde situaties. 

De quality time is voorbij, het is niet meer heel de dag Baz en ik samen maar nu is het Baz bij de babygroep en ik aan de andere kant dan het raam, want ik sta in de peutergroep. Dat doet toch een beetje pijn, ook al kijk ik er naar uit om terug te gaan werken toch is het zo dubbel. 

Dus mensen ja ik mag mijn zoontje meenemen naar waar ik werk maar toch ook ik heb er heel veel moeite mee dat onze quality time voorbij is en ja ik laat er ook enkel traantjes om en ga morgen heel blij zijn als die twee uurtjes voorbij zijn. Want my god wat zie ik mijn klein ventje toch zo graag en wat ga ik hem missen. 

Dus morgen duik ik voor twee uurtjes Baz zijn kleerkast in zodat die terug wat op orde komt met misschien een doos zakdoekjes naast mij.

Ooh wat geniet ik toch van mijn klein Bazeke!!! Ik kijk nog elke dag naar hem vol bewondering en stel me vaak nog de vraag ben je echt van mij? Ik besef nog niet dat dit klein groot wondertje echt van mij is en dat ik hem heel zijn leventje bij mij mag hebben.

Baz heeft al enkele bezoeken aan de babyspa erop zitten hij vind het zalig!!! Vooral als hij het water in mag. Eerst is er een massage, hier geniet hij ook wel van. Eerst had hij wat moeite om op zijn buikje te liggen voor de massage maar de laatste keer blijf hij goed liggen en genoot hij van de massage aan zijn rugje. De massage aan zijn buikje en benen vind hij wel nog fijner.

De laatste keer in het water trappelde hij zich te pletter, hij gaf alles en zijn beentje bleven maar bewegen in het water. Hij was echt aan het genieten. Ik vind het wel altijd een grappig zicht met die band rond zijn nekje maar het hindert hem niet.

Baz slaapt al enkele dagen goed door 's nachts, alé eigenlijk heeft hij altijd wel goed geslapen. In begin had hij nog flesje rond 2uur en sliep dan tot 6uur daarna had hij flesje om 22uur en sliep tot 6uur en nu krijgt hij zijn laatste flesje rond 21uur en slaapt hij tot 8a9uur. Ik vind het wel zalig hoor dat hij zolang slaapt maar ook soms vervelend als we ergens moeten zijn vind ik het zielig om hem wakker te maken. Niet dat hij daar iets uit maakt of zo want telkens hij wakker wordt krijg ik een mooie glimlach van hem

Al 2 maandjes en zijn prachtig lachske

Vandaag is Baz al twee maandjes oud, wat gaat het snel en toch ook traag. Ik kan niet wachten tot hij dingen begint te doen zoals brabbelen, schatter lachen of zijn eerste woordje zal zeggen.
Ik geniet van elk momentje nu, het lijkt alsof hij elke dag meer en meer opneemt en reageert op dingen rond hem. Dit maakt hij duidelijk naar geluidjes of door zijn prachtig lachje. Ooh dat lachje dan smelt ik toch helemaal. Meestal als hij wakker is en geen honger heeft of ergens last van heeft en ik tegen hem praat lacht hij en maakt hij geluidjes zo leuk!