11 weken ver

Ondertussen ben ik 11 weken ver, nog maar 11 weken of al 11 weken het is maar hoe je het bekijkt. Ikzelf vind het snel gaan, vooral op de echo’s is er zoveel veranderd van kleine garnaal naar al echt een mini-mensje. Ik kan het nog altijd niet vatten dat er een wondertje in mij groeit. 

De misselijkheid komt en gaat, de ene dag wat meer dan de andere dag. Sommige nachten slaap ik bijna niks door de misselijkheid en constant naar het toilet te moeten gaan en andere nachten slaap ik als een roosje. Ik neem deze kwaaltjes er graag bij.

Waar ik het wat lastig mee heb is mijn opgeblazen buik, ik ben precies al 7 maanden ver als ik me in de spiegel bekijk. Vele zeggen ook je ziet het al een beetje en dan denk ik ja mijn opgeblazen buik zie je maar er zit nog niet veel in. Ik doe dan ook kleding aan die niet spant en als het kan nog goed los hangt zodat je mijn buik zeker niet kan zien. Helaas is het niet altijd mogelijk om hem te verstoppen. Op een fb pagina had iemand op gezet ik ben 9 weken ver en zo opgezet krijg mijn broeken nimmer toe. Waarop heel veel hebben gereageerd en sommige met een foto van hun bolle buikjes van sommig 8 weken. Oef het is normaal ik ben niet de enigste die dit heeft. Het stelt me al wat meer op mijn gemak maar toch.

Het is ook zo dat ik het voorbije jaar wel een dikke 10kg ben bijgekomen door de extra hormonen en dat geeft me ook geen geweldig gevoel. Ja ik voel me even gewoon dik en met die opgezwollen buik helemaal. Intrekken lukt ook niet meer zoals voorheen dus ik ga het moeten loslaten, letterlijk en figuurlijk. 

Ik kijk wel uit dat mijn buik groter gaat worden door de baby dat is heel anders dan nu dat opgezette vervelende buikje denk ik. Maar wat ik me wel afvraag hoe dik word ik dan wel niet? Ik ben tot nu toe nog geen grammetje bij gekomen, komt waarschijnlijk ook wel door het misselijk zijn en het minder goed kunnen eten op sommige dagen. Maar dat gaat voorbij gaan en dan moet ik mezelf onder controle kunnen houden. Daarom dat ik ook raad ben gaan vragen aan een diëtiste en zo heb ik wat controle. Ik ga ook terug wat gaan zwemmen zodat ik toch in beweging blijf. Want werken mag ik niet meer door het risico van ziektes en door de hele dag thuis wat te doen ga ik niet in vorm blijven. 

Ik voel me heel goed en vervelen doe ik eigenlijk niet, ben ook moe van de stomste dingen die ik soms doe maar ik ben altijd wel al wat van de luie kant geweest ach ja nu het kan waarom dan ook niet.

Nieuwe gynaecoloog tweede echo van mijn wondertje

Vandaag werd ik verwacht bij mijn nieuwe gynaecoloog die me tijdens mijn zwangerschap gaat opvolgen. Ik ben al weken benieuwd hoe deze persoon zal zijn, omdat ik enkel de behandelingen in Leuven gewend ben en vooral dokter S. Ik geef toe ik was een beetje bang dat het niet zo zou klikken als met dokter S.

Ik werd om 16u30 verwacht in de praktijk in Diest, hier zitten verschillende gynaecologen samen. Mijn mama is vorige maand hier ook geweest en ze zei me dat dokter St. wel heel vriendelijk was en heel aangenaam dus we geven haar dan ook maar eens een kans. Ik was niet veel te vroeg daar, het is een luxe om dichter bij huis te kunnen gaan nu amai op 20minuutjes was ik er en geen autostrades en dus ook geen files.

Ik was een 5 minuutjes te vroeg en heb nog een 10 minuutjes moeten wachten in de wachtzaal met de rode stoeltjes. Door de verschillende gynaecologen die er zitten zijn er verschillende wachtplaatsen met dus ook verschillende kleuren stoeltjes. Ik was blij met de rode stoeltjes want daar zat niemand voor me te wachten terwijl de blauwe stoeltjes bijna allemaal bezet waren.

Dokter St. deed de deur open en ging even de andere deur binnen naast de wachtzaal. Na enkele minuten kwam ze terug en riep mijn naam. Hetzelfde als in Leuven met mevrouw Theys, oké dat is dus nog altijd hetzelfde. In haar bureau was nog iemand aanwezig terwijl ze mij een hand gaf stelde ze de stagiaire voor en vroeg mijn toestemming dat ze tijdens het onderzoek aanwezig mocht blijven. Natuurlijk had ik hier geen enkel bezwaar voor en mocht ze dus gerust het onderzoek meevlogen.

We namen plaats aan de bureau van dokter St. als eerste zei ze dus jij bent zwanger? Proficiat!! Ze wist wel een stukje van mijn achtergrond maar niet alles dus ik heb even kort uitlegt welk traject ik heb afgelegd om hier te geraken. Ze noteerde alles en stelde hierna ook nog even wat vragen. Er miste ook nog enkele gegevens die ze niet direct terug vond zoals de laatste bloedafnames in Leuven, ze vroeg me of ik deze misschien nog kon vragen maar ik zei haar dat ik deze ergens op mail heb en het haar wil bezorgen. Dan was dit ook al in orde. Toen zei ze we zullen nu maar eerst eens gaan kijken.

Langst ene kant dacht ik ja ja ja en andere kant nee nee want wat als er toch iets mis is nu? Ik heb de voorbije dagen wat last gehad van steken in mijn buik heb dan aan de vriendin van mijn maatje gevraagd of ze dit ook heeft gehad en ze stelde me gerust dat dit heel normaal was maar toch. Door dit te voelen was ik niet meer zo zeker dat alles goed zat. Dus ik had wel wat schrik voor de echo.

Dokter St. zei me dat deze echo nog inwendig zou gebeuren, dat had ik wel verwacht dus ik was erop voorbereid, geen sokken met gaten dus. En daar gingen we....

Ik kan recht voor me op het scherm volgen en dokter St. deed de uitleg, het was echt al een mini baby'tje ik kon mijn ogen niet geloven. Dokter St. vertelde me dat het alles had armpjes beentjes en dat het hartje goed te zien was. Ze keek even verder hoever ik ongeveer nu al zou zijn 9 weken en 4 dagen. Ik zei ooh normaal zou ik vandaag juist 9 weken zijn volgens mijn vorige echo. Dokter St. zei me dat dit eigenlijk nu pas echt goed te zien zou zijn hoever ik was en dus uitgeteld voor 17 november inplaats van 20 november.

Toen liet ze me het hartje horen, ooh wat hoor ik dit graag wat ik dan voel kan ik niet omschrijven het is pure liefde voor iets dat je nog niet hebt gezien. Er klopt gewoon een tweede hartje in mij hoe mooi is dat. Dokter St. zei me dat het er echt heel goed uitziet en het een sterk baby'tje is.

Na de echo mocht ik terug plaats nemen aan haar bureau omdat ze nog wat moest uitleggen. Ze gaf me een boekje met hierin verschillende informaties over wat wel en niet doen tijdens de zwangerschap. de uitleg van de nip test en nog zoveel meer. Na haar uitleg zei ze zelf het is een hele boterham hé. Ze zei me ook nog als er iets is of ik twijfel of ik denk dat er iets is haar altijd mag contacteren, dat gaf me een heel goed gevoel. Ik zei haar dat ik nu elke dag misselijk ben en hier heel blij mee ben want zei ik dan ga ik er vanuit dat alles nog goed zit. Waarop ze even moest glimlachen. Hierna heeft ze me nog kort uitgelegd wanneer de volgende afspraken plaats vinden en dat er ook enkele bij de huisart plaatsvinden, maar deze planning werd aan het onthaal gedaan. Ze heeft me dan vriendelijk gedag gezegd en wenste me nogmaals proficiat.

Aan het onthaal moest ik even wachten want er was nog iemand voor me. Toen het mijn beurt was wist de mevrouw al wat ze moest doen en begon in haar computer te kijken wanneer de volgende controles zouden plaatsvinden, ze zei me ook dat ze de datums ging noteren voor de huisarts maar ik deze afspraken wel zelf moet maken daar ging ik al vanuit. De mevrouw was heel vriendelijk, af en toe kwam er een volgende patiënt binnen die ze dan graag eerste verder hielp zodat deze verder konden en vroeg dit ook op een gepaste manier. We maakte zelfs enkele grapjes aan het onthaal met andere patiënten. Toen ze het had over de welbekende 'roze doos' zei ik ooh nee die heb ik al twee keer gehad maar ze had dit niet meer gehoord de mevrouw naast me aan het onthaal wel en zei me ach ja er zit altijd wel weer iets leuks in. Ik dacht dat er telkens hetzelfde zou inzitten maar dit is dus blijkbaar overal wel iets anders. De mevrouw van het onthaal kwam terug met een roze doos en daarop nog een roze tas. Amai zei ik dat is nogal wat, waarop de dame naast me zei wen al maar aan het gesleur. We moesten allemaal lachen en ben dan ook met een super gevoel de praktijk buiten gestapt.

Ik had dit nooit durven denken dat ik me ook hier goed zou voelen, ik denk nog heel vaak aan dokter S van Leuven maar nu ik weet hoe dokter St. en de praktijk daar in elkaar zit ben ik al wat meer op mijn gemak en kan ik stilletjes aan Dokter S. loslaten. Het klinkt misschien heel raar maar het voelt echt zo aan, ze heeft een jaar mee geleefd elke stap van mijn behandeling en deze persoon valt nu gewoon weg zo ineens ponk gedaan dus ik ben heel blij dat ik bij dokter St. terecht ben gekomen en dat zij me verder tijdens mijn zwangerschap gaat opvolgen.

De eerste echo van mijn klein wonder

Om 12u40 werd ik verwacht in de thuispraktijk van dokter S. ik was een 5min te vroeg, voor me zat nog een koppel te wachten. Rond 13u00 was het mijn beurt, Dokter S. begroete me hartelijk zoals altijd en zei nu heb je lang moeten wachten. Ik zei dat dat helemaal niet erg is en ik tijd genoeg heb. Waarop ze antwoorden het is toch een spannende dag, ja inderdaad heel spannend. Toen zei ze dat we het ook even over de embryo’s moesten hebben maar dat ze eerst de echo ging maken dat was het belangrijkste van vandaag. 

Terwijl ik me aan het omkleden was vroeg ze hoe het ging en dat het toch echt wel super was dat het van de eerste keer gelukt was, ik zei dat het wel goed ging en toen mocht ik plaats nemen op de tafel. Ze zocht eventjes en ja daar was het een klein zwart zakje precies met daarin een vlekje. Het is er eentje zei ze, waarop ik zei eentje is goed. Het is super zei ze ik zie het hartje kloppen, ze legde me uit wat er juist te zien was op de echo. Had ze het niet even aangeduid en gezegd had ik niet geweten wat wat was hoor. Daarna zei ze we zullen is luisteren en daar was het dan het bonzen van mijn klein wondertje zijn hartje. Het ging zo snel, ik zei tegen dokter S. dat ik niet wist dat ik het nu al zo goed zou kunnen horen. Ze zei me dat het echt wel een sterke hartslag had en het heel goed zat. Op de echo was ik al 7 weken ver terwijl ik eigenlijk maar 6 weken ver ben dus dat zit zeker goed. Hierna was ze de echo’s aan het af printen en zei ze we gaan nog eens luisteren gewoon voor de fun. Ik vond het zalig om de hartslag van mijn wondertje te horen. Hoe zot is dat??? Ik geloofde het eindelijk zelf dat ik echt zwanger ben. 

Dokter S. was even blij als ik bij het zien dat alles er goed uitzag, na de echo mocht ik terug plaats nemen aan haar bureau en hebben we nog een leuk gesprek gehad. Ik was eerlijk gezegd een beetje van de kaart en dat merkte ze op. Ze vroeg me of het ging waarop ik antwoorden ja hoor enkel wat misselijk. Ze lachte en we gingen verder met het gesprek. We hebben het dan over de overgebleven embryo's gehad en wat als ik in de toekomst nog een kindje zou willen en dit van dezelfde donor. Ik zou nu al staaltjes kunnen bij bestellen zodat ik in de toekomst van dezelfde donor nog een kindje kan krijgen. Dokter S. vroeg aan me of ik daar nu al een idee over had. Ik zei haar dat ik nu blij ben met eentje en het waarschijnlijk bij eentje zal blijven als ik alleen zou blijven maar je weet natuurlijk nooit. Ze zei me dat ik nog tijd had om hierover na te denken, als ik bevallen zou zijn zou dit ook nog meer dan tijd genoeg zijn. Dus even laten bezinken en kijken hoe deze zwangerschap verloopt. Ik ben wel blij dat ze me deze informatie meegeeft want het is zo als ik ooit het gedacht heb om voor een tweede te gaan ik heel graag dezelfde donor zou hebben anders zou ik dit maar raar vinden als mijn twee kindjes enorm van uiterlijk zouden verschillen. Maar dit is iets waar ik nu nog niet moet over nadenken en even kan laten rusten.

Toen dokter S. klaar was met haar uitleg keek ze me nog eens met een blik van trots, trots dat het gelukt is van de eerste keer. Ze zei me geniet er van! Ze vroeg me ook of ik al wist waar ik zou bevallen, ik had vorige week naar een gynaecoloog in Diest gebeld om verder opvolging, omdat ik wist dat dokter S. geen zwangerschappen opvolgt. Ik had hier dan ook al een afspraak gekregen op 14 april. Dokter S. zei met dan dat ik vanaf nu daar verder kan. Normaal zou dokter S. nog één echo doen maar dat is dan niet meer nodig omdat ik al een afspraak heb in Diest. 

Ik had gehoopt dat ik toch nog één echo bij haar kon laten nemen maar zoals dokter S. zelf zei dat is een beetje zot als ik toch een afspraak heb in Diest. Ik vind het echt heel jammer want dat betekend dat ik afscheid moest nemen van haar, nu al? Ze heeft me een jaar gevolgd, een jaar lang gesteund, advies gegeven en altijd erin blijven geloven ook al was ik soms zelf het geloof even kwijt. 

Ik heb haar uitgebreid bedankt voor alles wat ze gedaan heeft voor me.