Hopelijk zit het nu goed

Na de helse avond van maandag lijkt het of het goed zit met zijn krampjes, niet dat ze ineens verdwenen zijn integendeel. Ik heb nog van alles geprobeerd om het mijn ventje zo aangenaam mogelijk te maken.

Zo zijn we dinsdag even langst Jo (osteopaat) mogen gaan, hij zei dat het allemaal wel oké zat en ik me echt geen zorgen moest maken als hij 's avonds wat meer last heeft. Oef weer wat gerustgesteld. Jo raadde me aan om wel van pap te veranderen en zo standaard mogelijk te gaan, dus zo gezegd zo gedaan en terug naar nutrilon 1 overgeschakeld.

Het teruggeven kwam helaas dan ook wel weer terug maar zolang Baz er zelf geen last van had zag Jo er ook geen erg in. De dag erna moesten we naar het verjaardagsfeestje van mijn meetkindje Louke, al 3 jaar is ze geworden wat gaat de tijd toch snel! Heel de dag was Baz wat onrustig, mijn zus had het reisbedje uitgehaald zodat hij hierin wat kon slapen maar ineens zie ik hem met zijn armpjes slaan en merk ik dat hij weer veel terug had gegeven en doordat hij op zijn rug lag dit niet weg kreeg. Dit was weer even verschieten maar toen ik hem draaide weende hij direct en was het over. Ik dacht pff nee dat is het toch ook niet en het mannetje ziet wel af van het terug geven want is na zijn fles zo onrustig. Wat nu? Wat moet ik doen? Ik ben dan maar terug naar novalac overgeschakeld, maar daar kreeg hij natuurlijk waar krampen van.

Ik had toen besloten dat ik nog één pap ging proberen, we waren dinsdagavond nog snel naar de dokter geweest omdat Baz een ontstoken oogje had, niet erg maar ik dacht kan beter gaan voor het erger wordt. Camps zei me dat ik misschien nutrilon omneo eens moet proberen voor de krampjes en deze pap is ook wat dikker dan de gewone nutrilon. Mijn zus had dit ook al gezegd omdat haar kindjes deze ook hebben gehad en heel goed hielp tegen de krampjes.

Dus donderdag ben ik terug andere pap gaan halen nutrilon omneo in de hoop dat deze pap de ideale pap zou zijn! Momenteel denk ik dat de pap goed zit, we moeten het natuurlijk een weekje aanzien. Hij heeft nog wel krampjes maar na een glycerine stopte is het zo weer door, het teruggeven is ook minder. Enkel na zijn boertje komt er wat terug, hij heeft wel wat last na zijn pap en dan geef ik nog geen ml gaviscone om te verzachten. Omdat gaviscone blijkbaar ook weer krampen kan geven probeer ik dit te beperken, maar zonder heeft hij pijn na zijn flesje en ik wil dat hij even wat rust krijgt. Ik weet dat elk baby'tje wel wat sukkelt met krampen en teruggeven maar er is een verschil tussen even ambetant zijn of brullen van de pijn.

Vandaag is hij echt terug Baz van twee weken geleden, hij slaapt terug goed en eet zijn flesje rustig op. Als de speentjes open zijn hihihi, ik had nieuwe speentjes gebruikt en zag de pap maar niet zakken dus maar een ander speentje gepakt, bleek dat het gaatje nog toe zat natuurlijk zakt de pap dan niet en Baz maar zuigen aan zijn flesje.

Baz is een zalig ventje en ik geniet elke dag meer en meer van hem!

Dat was verschieten

Vandaag heeft mijn klein ventje me echt laten schrikken, ik bibber nog na. Zoals elke avond sinds enkele dagen begint hij te huilen. Vandaag was het weer heel erg en bleef hij maar schreeuwen en schreeuwen. Ik probeerde echt alles maar kreeg hem niet rustig. Op een gegeven moment verslikte hij zich in zijn slijmpjes (denk ik) door het geween en krijgt geen lucht meer en begint zo hard te schudden met zijn hoofdje en armpjes dat ik in paniek sla. 

Mijn papa zit in de andere zetel en springt recht en ik roep PAPA HELP!! Waarop hij Baz van me overneemt en hem onderste boven op zijn arm vasthoud en ik op zijn rugje klop. Hierna was hij er direct door en begon terug hard te schreeuwen, wat was ik blij dat hij terug weende. Teken dat hij terug adem kreeg. Papa had hem nog steeds vast want ik stond te trillen op mijn benen en werd er even niet goed van.

Baz bleef maar brullen en ik dacht, ik moet iemand bellen!!! Eerste waar ik aandacht was Jo (osteopaat), deze nam na enkele rinkelen niet op en ik kon niet wachten tot de voicemail dus ik ging direct over na de volgende waar ik aan dacht Hanne mijn vroedvrouw. Ze nam op en ik legde haar al wenend aan de andere kant van de lijn uit wat er gebeurd was, Hanne vroeg of ik graag had dat ze even kwam kijken. Opgelucht zei ik ja, ik dacht even iemand die hem zo kan zien. Hanne was er binnen de 5min maar ondertussen was meneertje gekalmeerd. We zijn dan even in de zetel gaan zitten en toen begon hij opnieuw te huilen. Hanne nam hem van me over en voelde aan zijn buikje, ze merkte ook dat hij pijn had en weende van de pijn. Ze stelde voor om hem flesje te geven, ondertussen was het ook bijna tijd voor zijn flesje. Ik maakte zijn flesje klaar terwijl Hanne hem troosten. Zijn flesje dronk hij in snel tempo leeg en ondertussen werkte zijn lijfje ook hard mee. Na zijn flesje was hij getroost en viel Baz inslaap.

Hanne gaf me de tip om hem wat eten te geven als hij zo schreeuwt zodat het zuur misschien wat weg gaat als hij hier last van zou hebben en al is het maar om hem wat te kalmeren. Ze zei ook dat de osteopaat wel hierin kan helpen en het beter kan maken. Dus we zullen zien wat hij kan doen voor mijn klein mannetje. 

Na zijn flesje had hij natuurlijk nog gekakt en moest ik hem andere luier aandoen, tuurlijk begon hij hierdoor opnieuw te wenen. Normaal zou ik hem hierna boven leggen maar dat durfde ik nu niet hem daar zo alleen te laten liggen. Ik heb hem dan nog even bij mij gehouden en opnieuw deed hij zijn broek vol, dus opnieuw Baz wakker en schreeuwen. Ik heb toen zijn slaapzak ook maar ineens aangedaan en daarna samen met hem naar boven getrokken. Hij is zalig inslaap gevallen op mijn arm en nu slaapt hij verder in zijn bedje met zijn armpjes zalig in de lucht. 

Ik zal deze nacht misschien wat minder goed slapen want het beeld blijft nog even hangen en ik ben er nog steeds niet gerust in ook al huilt hij niet meer de ongerustheid is blijven hangen. 

Ik ben mijn papa zo dankbaar dat hij op die moment wist wat hij moest doen en het van mij overnam. Wat was ik blij dat hij thuis was! Ook al wist hij ook niet wat hij deed, hij bleef rustig in mijn ogen en deed wat hij dacht dat het beste was op dat moment en het heeft geholpen. Dank je wel papa!!! 

Ook Hanne ben ik zo dankbaar dat ze na mijn telefoontje even langst kwam. Vooral om mijn gerust te stellen en even naar Baz te kijken. Dank je wel Hanne dat je er voor ons bent!!! 

Arme kleine Baz

Wat een dagje!!! Baz heeft al enkele dagen erg veel last van krampjes, gisteren zijn we dan ook even langst de kinderarts geweest zodat we wisten of het allemaal nog goed zat. De kinderarts zei dat zijn darmpjes nog goed soepel zijn dus dat is goed en is het niet nodig om echt medicatie te geven. Ze stelde voor om protectis druppeltjes te geven. Die ben ik dan ook direct na ons bezoekje aan de kinderarts gaan halen.

'S avonds zijn we naar de tractor run gaan kijken en heeft hij zalig liggen slapen in de draagzak dicht bij me, toen we naar huis gingen heeft hij weer hevig gehuild in de auto. Ik ben zelf in het midden van de weg snel uitgestapt om zijn dutje te geven. Ik stond aan te schuiven omdat de tractors voor ons reden dus ik had wel tijd maar toch een veilig actie was dit niet als ik eraan terug denk. Maar hij was stil, toch voor even want ik stond nog stil op de baan en ik wist als ik nog lang stil sta gaat hij terug wenen en ja hoor dat was ook zo. Ik heb mijn auto dan maar gedraaid en helemaal rond gereden via Hulst naar Tessenderlo. Waarom ik niet gewoon door het baalstraat ben gereden weet ik ook niet, ach ja we zijn er geraakt en Baz was ondertussen rustig geworden. Ik weet het wel elke baby heeft zijn moeilijke momenten maar ik ken Baz zijn huiltjes ondertussen en dit is een huiltje dat aangeeft ‘mama ik heb pijn!’ En dan breekt mijn hart! 

Eenmaal thuis heb ik zijn flesje gegeven en deed hij ondertussen flink kakka, yes dacht ik alles eruit en kunnen we sewwes goed slapen. Dat was ook zo, hij heeft zalig geslapen tot 6u30 en daarna nog tot 11u00 na zijn tweede flesje van de dag. Hierna ging het echter wat mis, hij werd onrustig en begon te wenen, harder en harder. Maar ik kreeg hem nog gesust met zijn tutje en druppeltjes die hij nog moest krijgen. Na eventjes te huilen is hij dan inslaap gevallen en heb ik hem in zijn parkje gelegd. Iets voor hij terug moest eten werd hij wakker.

Om 15u00 ben ik met An naar Diest getrokken om wat winkeltjes te doen en iets te gaan drinken. Baz weende in zijn reiswiegje toen ik hem van de auto naar daar had verplaatst. Normaal valt hij hierin snel inslaap maar dat was vandaag anders. An dacht dat hij een boertje moest laten en ja hoor toen ik hem eruit nam kwam er een grote boer uit. Hij was erna wel rustig en weende niet meer maar toch was hij nog actief en dat was ik van hem niet gewoon. Maar hij huilde niet dat was het voornaamste en ja hij mag door de dag al wat meer wakker zijn denk ik dan. 

Toen ik rond 18u00 thuis was moest hij eten en Baz die honger heeft die hoor je. Na zijn flesje werd hij wel stil maar hij sliep niet, ik heb hem dan in zijn relax gelegd en even wat mee bezig geweest tot hij begon te huilen. Toen zijn we samen wat gaan knuffelen in de zetel tot hij bijna inslaap viel. Ik denk dat hij nog geen 10min. In zijn park lag te slapen of hij werd schreeuwend wakker. Ik probeerde hem te troosten met zijn tutje maar dat hielp niet, het enige wat een beetje hielp was hem vastnemen en op zijn buikje op mijn arm leggen. 

Ik wist niet wat ik moest doen of waar hij eigenlijk last van had, krampen? Melk die terug omhoog komt? Het zuur? Ergens anders pijn? HELP!!! Waar is die handleiding???? De tranen stoomde over mijn wangen en Baz zijn traantjes bleven ook maar komen. Ik wist het even niet!!! 

Om 21u30 heb ik zijn volgende flesje gegeven, moeke nam hem even over maar tijdens zijn eten begon hij ook ineens heel luid te wenen. Ik heb hem dan terug over gepakt van moeke. Ik weet dat moeke hem ook wel had kunnen troosten en verder had kunnen eten geven, maar mijn moederhart brak en ik wilde hem graag zelf kunnen troosten. Zijn flesje at hij niet leeg maar hij had wel goed gegeten maar 20ml had hij over. Moeke heeft hem daarna nog even getroost want na zijn boertje begon hij opnieuw te huilen. Echt normaal doet hij dit nooit!!! Zoveel heb ik hem nog nooit weten wenen. Moeke had hem stil gekregen dus ik dacht tijd voor zijn bedje. Hij was de eerste 20min wel stil in zijn bedje maar ik hoorde door de babyfoon dat hij nog wakker was na 20min hoorde ik dat hij begon te jammeren dus ben ik zijn tutje gaan geven. Even was hij terug stil maar na nog geen 5min begon hij te huilen en kreeg ik hem niet getroost in zijn bedje. Dan maar even terug naar boenenden tot ik klaar was en we samen konden gaan slapen. 

Maar Baz bleef huilen en huilen en echt schreeuwen! Mama zei als ik graag nu na de dokter met hem ging ze wel mee wilde rijden, ik heb toen even naar mijn zus gebeld. Ze zei ook als je nu na de dokter rijd gaat hij stil zijn want hij gaat in de auto waarschijnlijk inslaap vallen. Dus ga misschien even wat rijden met hem stelde ze voor, kom desnoods naar hier gereden. Ik ging met Baz naar bekenden om met hem te vertrekken, toen ik de trappen af was was hij ineens stil. Boenk gedaan mee wenen, dan ben ik maar terug naar boven gegaan en is hij in mijn armen inslaap gevallen.

Ik durfde hem niet goed in zijn bedje leggen dus heb een goei half uurtje gewacht tot hij echt vast sliep. Tot nu dus en nu ligt hij zalig te slapen in zijn bedje. Ik hoop dat hij eventjes wat rust vind en dat het morgen een beter dagje wordt voor hem want amai wat doet dit pijn om je kind zo te zien afzien en niets te kunnen doen. Mijn arm ventje sorry dat ik je niet kan helpen en dat ik zelf verdrietig word als ik je zo zie. Mijn arm klein ding wat zie ik je toch zo graag!!! 

Het laatste spuitje

Eindelijk!!! De laatste spuit is gezet vandaag, ik werd het toch een beetje beuh en mijn buik lijkt nu echt wel een speldenkussen. Sinds vorig jaar ben ik begonnen met de eerste spuit te zetten in mijn buik, pregnyl om mijn eisprong op te wekken, ik weet nog goed dat ik tot 3 moest tellen alvorens ik ze in mijn buik kon prikken, de eerste van de zovele werd toen gezet.

Vanaf dan moest ik elke maand eentje zetten, vanaf februari werd het een dagelijkse dosis hormonen tot aan mijn eerste punctie. Wat was ik blij dat ik dit maar één maandje moest doen om daarna het goede nieuws te horen dat ik zwanger was!!! De spuiten waren dus zeker niet voor niks.

Dan was ik even prik vrij tot ik 28 weken zwanger was en zwangerschapsdiabetes had, eerst moest ik dagelijks maar één spuitje insuline zetten in mijn buik om na een week over te gaan naar twee per dag, dit tot aan mijn bevalling. Toen ik bevallen was geen spuitjes meer dacht ik tot de vroedvrouw afkwam met een spuit om trombose te voorkomen. Ze vertelde me dat ik deze thuis ook nog moest zetten en vroeg of ik ze zelf ging zetten of een verpleegster liet langsgekomen hiervoor. Ik zei haar dat ik het wel gewend was en het zelf kon, na zoveel prikjes wist ik wel hoe het moest ook al is het weer een ander spuitje de handeling blijft hetzelfde.

Vandaag was de laatste spuit!! Je zult denken waarom is ze nu zo blij het is toch maar een spuitje en hop, maar elke dag moet je eraan denken, elke dag moet je er tijd voor nemen en het deed som ook gewoon pijn als ik ze zette. Mijn buik ziet ook blauw van die vervelende prikjes dus het ziet er even niet uit, ik zei het al het is net een speldenkussen. Maar al de spuitjes waren het zeker waard om te zetten want ik heb iets van onschatbare waarde in de plaats gekregen, mijn klein heerlijk mooi groot wonder!!!

Met Baz gaat alles ook heel goed!!! En weet je wat? Hij slaapt al twee nachten door, niet dat hij anders slecht sliep 's nachts maar dan kreeg hij nog een flesje rond 00u00 a 01u00 en werd hij rond 6u00 wakker voor zijn volgende flesje. Nu krijgt hij zijn laatste flesje rond 22u00 a 23u00 en slaapt tot 7u00. Super toch? Ik verschoot zelf de eerste nacht toen ik zag dat het al 7u00 was toen hij de eerste keer wakker werd. Door de dag slaapt hij ook nog veel en dan geniet ik van de momentjes dat hij wakker is. Ik ben trots op mijn klein bazeke, hij is echt een super klein kereltje.

                                                                                                    

  

Voor altijd 'Wij'

Wat voel ik me soms zo machteloos, zoals alle baby'tjes heeft ook Baz zijn huil momentjes. Meestal zijn deze 's avonds rond 20u00, ik kan er best wel tegen als hij even huilt maar er is huilen en huilen. Enkele dagen geleden schreeuwde hij zo hard en daar zat ik dan mee te huilen omdat ik het erg vond dat ik als mama hem niet kon troosten, wat was er aan de hand? krampjes, last van zijn pap, honger, ...

Blijkbaar gewoon een hongertje ook al was er maar twee uurtjes tussen zijn voeding. Ik heb hem toen maar een extra voeding gegeven wat alles in de war bracht. Nog meer schuldgevoel omdat ik hem extra had gegeven en nu helemaal in de war was mer zijn voeding. Ik vroeg wat raad aan Kendra en Hanne ze zeiden me om de hoeveelheid van pap te verhogen maar meer dan 6 voedingen per dag was geen goed idee, wat ik ook wel wist maar ja als hij zo weent van de honger wat doe je dan hé.

Die nacht heeft hij goed doorgeslapen en zoals altijd maar één flesje gevraagd rond 5u30, ik dacht toen yes we zitten terug goed maar dat was nog niet het geval door de dag. Hij kreeg precies maar niet genoeg eten, soms dronk hij zijn flesje ineens helemaal leeg en dan liet hij er weer wat in.
Het waren even twee k.tdagen maar we zijn ze voorbij en hebben terug ons ritme gevonden.

Woensdag had ik een afspraak gemaakt met mijn nichtje voor mijn haartjes te knippen en wat krul in te zetten. Ze wilde eerst tot bij mij thuis komen maar door omstandigheden was het makkelijker dat ik tot bij haar ging. Baz was sinds vandaag terug op zijn ritme kwa voeding en wat rustiger dan de voorbije dagen dus ik zei tegen mijn nicht dat ik tot bij haar kwam en moeke op Baz ging passen. Ik wist dat het even ging duren eer ik terug thuis was dus het afscheid nemen van mijn ventje was even moeilijk. Moeke kreeg zoveel opdrachten en uitleg terwijl ze wel goed weet wat ze moet doen want Baz is niet haar eerste kleinkind en ze heeft zelf twee dochters groot gebracht. Maar toch ik wilde zoveel mogelijk informatie geven zodat ik zelf geruster was dat ze wist hoe en wat. Ook omdat Baz de vorige dagen het wat moeilijker had had ik wat bang voor hem juist op het moeilijkste momentje van de dag hem achter te laten.

Toen ik bij mijn nicht was kreeg ik regelmatig een fotootje van Baz doorgestuurd van moeke en vake. Moeke had hem een zalig badje gegeven en daarna lag hij heerlijk te slapen. Rond 21u00 moest Baz terug eten, wat was ik blij dat ik rond dat uur juist terug thuis was en mijn ventje zijn pap kon geven. Ik was maar een drie uurtje weg nog niet denk ik maar ik heb toch veel aan mijn ventje gedacht toen mijn nicht met mijn haar bezig was. Goed dat Maaike en Louke voor een beetje afleiding zorgde met hun zotte kuren.

Sinds dat Baz er is merk ik ook dat ik altijd over wij of ons spreek het is niet meer enkel en alleen ik, Baz hoort vanaf nu ook bij mij en het zal nu voor altijd 'wij' zijn.

Ik geniet van elk klein momentje

Ja ik geniet, elke sec. elke min. elk uur elke dag. Ik geniet van elk klein momentje samen met mijn klein groot wondertje. Mijn facebook is misschien wat overspoelt met foto’s van mijn Bazeke maar dit is nu eenmaal mijn grootste trots en het belangrijkste in mijn leven. Misschien denken er vele alé weer een foto van haar zoontje maar het is nu eenmaal mijn leven. Sinds de geboorte van Baz is hij het belangrijkste in mijn leven en ik denk dat dit normaal en gezond is. Je kan ook altijd gewoon verder scrollen of mijn profiel ontvolgen dan word je niet overspoelt met dat schattig gezichtje van mijn zoontje. Ach ik voel me gewoon trots en wil dit ook delen met iedereen.

We zijn ondertussen al een maandje verder, ja mijn klein wondertje is al een maandje oud en het lijkt of hij gisteren nog maar geboren was. Ondanks dat we even aan het sukkelen zijn met zijn voeding doet hij het super goed!!! Baz bleef maar terug geven en zijn we op aanraden van de kinderarts van pap veranderd, het teruggeven is enorm verbeterd. Hij geeft nog wel terug, vooral als er te veel gefriemeld wordt na zijn pap met kleedjes aan of uit te doen maar hij moet niet heel de dag meer rondlopen alé liggen met een slabbetje om. Nu heeft hij echter wat meer last van zijn stoelgang, ‘s avonds heeft hij last van krampen en zijn stoelgang is ook heel plat. Nu zeggen ze wel dat zijn darmpjes de pap even gewoon moet worden en ik het twee weken de tijd moet geven voor ik opnieuw iets anders moet proberen, dus nog even doorbijten en hopen dat het binnen enkele dagen wat beter gaat. 

We zijn ook al twee keer bij kind & gezin langst geweest. De eerste keer voor zijn gehoortest, Baz koos ervoor om het spannend te maken. Doordat hij wakker was en geprikkeld was door dingen rond hem was de eerste test niet gelukt dus mocht hij het nog eens doen. Bij de tweede test was hij geslaagd! Whiii Baz zijn gehoor is goedgekeurd. Tijdens ons tweede bezoek werd hij gemeten en gewogen, ondertussen is hij 54cm en weegt hij 4.130kg. De dokter liet zien dat hij goed op de curve zat kwa groei, dat stelde me weer wat gerust. Voor de rest was hij ook helemaal goedgekeurd! 

Baz is echt een flink Bazeke, eten, slapen, luier vol doen en dan terug opnieuw beginnen. ‘S Nachts slaapt hij ook al goed door, s avonds krijgt hij rond 22u30 a 23u00 zijn flesje en slaapt meestal tot 5u00 a 6u00 door om dan na zijn flesje terug in slaap te vallen tot 9u30 dan moet ik hem meestal nog wakker maken. Door de dag zijn er momentje dat hij wakker is en geniet ik er ten volle van! Lekker samen knuffelen of wat spelen met schaduwen want hierna kijken en deze volgen doet hij al goed. Ik geniet van dat klein ventje en kan hem soms wel opeten zo schattig is hij. 

Hoe het met mij gaat? Goed, mijn mooiste wens is uitgekomen en ik geniet van elk klein momentje. Ook al voelde ik me enkele dagen wat schuldig, Baz had een moeilijke nacht en was wakker van 3u00 tot 6u30 ik was zo moe dat ik zo kort was tegen mijn ventje. Alé kort, hoe moet ik het uitleggen, het enige wat ik kon denken was ik ben zo moe!!! Wat moet ik doen? Wat is er aan de hand? Ik was even radeloos. Ik voelde me even niet zo een goeie mama, deze momenten vallen nog voor hoor en dan voel ik me zo schuldig. Ook als hij weent en echt boos weent dat hij krampen heeft of er iets niet juist is wil ik mijn ventje het liefst helpen maar vaak kan ik hem enkel en alleen maar troosten en erdoor helpen. Hij heeft niet veel van die momentjes al maar goed want soms vloeit er dan bij mij ook een traantje. Ach mama zijn, zo mooi maar ook zo emotioneel omdat je enkel en alleen het beste wilt voor dat klein wondertje en niet altijd weet wat hij heeft of nodig heeft. Ze komen jammer genoeg niet ter wereld met een handleiding bij. Ik begin hem wel al goed te kennen en weet wat hij wanneer nodig heeft en welk weentje wat betekent. Waar ik ook wel stiekem van geniet is als hij weent als moeke, vake of iemand anders hem vast heeft en ik hem overpak hij direct rustig is bij mij, dan denk ik ooh ja ik kan hem de troost geven die hij nodig heeft. 

Ik ben ook al goed hersteld na mijn keizersnede, enkel als ik heel de dag actief ben geweest heb ik s avonds pijn. Dit zal ook nog wel in orde komen zeker, volgende week start ik met kine zodat mijn spieren ook weer wat sterker worden.

Dus kort samengevat mama zijn is geweldig en zeker van mijn prachtig wondertje!!! Het is niet te omschrijven wat ik voor dat klein Bazeke voel maar het voelt geweldig!