Mijn ouders vertellen over mijn plannen

Mijn ouders inlichten was de volgende stap, maar hoe vertel je dit?  Want ik wilde dat ze me serieus namen en dit niet zagen als een bevlieging. Ik heb de hulp van mijn zus ingeroepen en samen hebben we dingen afgeprint en aan elkaar gemaakt op af te geven in de hoop dat ze het begrepen. Ik had het in een enveloppe gestoken met zaadcelletjes, best wel grappig. Op het eerste papiertje stond ‘BAM’ tweede stond ‘Ik ga zaad halen’ derde stond ‘alleen met een kinderwens’ en als laatste had ik een papiertje bij gestoken ‘NEEN ik ben niet zwanger’ mijn zus stond naast me met tranen in haar ogen en ik was eigenlijk in mezelf heel erg aan het beven, hoe gaan ze reageren? Mijn mama haar eerste reactie was, Je bent toch niet zwanger?!! Nee mama daarna heb ik ook het boek afgegeven en begon het een beetje duidelijk te worden voor hen. 

Mama zei; awel ik dacht er te straks nog aan toen ik aan het poesten was, als Jana in haar huisje zit gaat die alleen voor kindjes gaan. Goed gedacht mama!!! Papa wist denk ik niet goed wat zeggen, enkel dit had ik niet verwacht van u. Ik heb hen ook de brochure gegeven die ik van Shanti had gekregen zodat ze wisten wat er te wachten stond. Papa verstond niet goed dat ik hiervoor ‘goedkeuring’ moest krijgen van het ziekenhuis, hij zei er zijn zoveel mama’s die niet instaat zijn om voor hun kleine te passen en die kunnen er zoveel als ze willen krijgen. Ja dat is waar maar het hoort er nu eenmaal bij en ik ga dit gewoon doen. Ik ga met mijn papa wandelen en de wandeling na ik het verteld had zei hij ineens ja Jana dat had ik nu totaal niet verwacht van u se, ik eums over wat hebben we het hier nu? Aah ja alleenstaande mama worden, ik vroeg hem ja waarom niet? En hij begreep mijn keuze wel, dagen erna praten we er nog over en hoe iedereen het ziet en wat ik allemaal moet doen hiervoor. 

Ik heb dan ook een afspraak gemaakt met de psycholoog, 18mei kan ik gaan. 18 mei klinkt zo dichtbij toen ik belde maar nu lijkt het nog zo lang omdat ik graag alle informatie heb die ik kan krijgen en dat ik weet dat ik hiermee verder kan en mag gaan. Dus afwachten tot 18 mei, het gaat een spannende dag worden vol met zenuwen en wc bezoekjes. Maar ik laat het op me afkomen. Ik word er verwacht om 11u30 om dan om 12u30 op gesprek te kunnen, ik moet er een uur op voorhand zijn om een vragenlijst in te vullen. Een vragenlijst van een uur my god wat gaat dat zijn, als ik er aan denk moet ik al naar de wc lopen. Ik probeer er nu nog niet al te veel aan te denken en het los te laten. Sommige dagen gaat dit goed andere dagen slaap ik er niet van maar wat is het nut ervan. We zien wel...

Het gynaecologisch onderzoek

Ik moest van Tessenderlo naar Keerbergen rijden toch een eindje rijden. Mijn ouders had ik verteld dat ik weg moest voor Make A Wish, ze wisten nog niks van mijn plannen en dat wilde ik graag nog even zo houden. Ik wist zelfs niet hoe ik het hen moest vertellen, ook misschien omdat ik zelf nog met heel veel vragen zat.

Onderweg ging er zo veel door me heen, wat moet ik verwachten? Natuurlijk werd ik al opgejaagd door het verkeer en belde ik dat ik waarschijnlijk enkele minuten later zou arriveren, doeme al een heel goed begin!!! Diegene die me kennen weten dat ik altijd en overal ruim op tijd ben. Natuurlijk was ik op tijd maar dan had ik mezelf al wat ingedekt en moest ik me nimmer zo druk maken. Ik was dus een dikke 5 minuten te vroeg, in de wachtkamer had ik enorm veel zenuwen, er stond een hele grote boekenkast dus ben ik maar al de titels afgegaan. Een kwartier na de afgesproken tijd ging de deur open en 5 minuten daarna kon ik binnen. 

Dokter S. was heel vriendelijk en gaf me heel veel informatie over de weg die ik moet doorgaan om alleenstaande mama te worden en hoe de inseminatie te werk gaat. Daarna heeft ze een gynaecologisch onderzoek gedaan en vertelde me dat alles er in orde uitzag op het eerste zicht, oef alles is normaal dacht ik en eerlijk, zo een gynaecologisch onderzoek valt best mee hoor.

Hierna hebben we nog wat gepraat en over de volgende stappen die ik moet nemen eerste is een afspraak maken met de psycholoog van LIFE,  Oké psycholoog hoe en wat en waarom? Ik vind het zo raar dat een ander persoon me moet screenen of ik een geschikte alleenstaande moeder ben. Het is een kwestie van de donor vertelde de Dokter S. me wat me een beetje geruststelde. Het was die dag warm en had een kleedje met korte mouwen aan dus mijn littekens van vroeger waren zichtbaar, door over de psycholoog te praten vroeg ze ook naar mijn verleden waar ik heel open over kan praten en dat vond ze heel sterk van me.  Daarna vroeg ze of er al iemand op de hoogte was van mijn plannen om dat moment wist enkel mijn zus hiervan, ze adviseerde me om mijn ouders er toch nu ook al bij te betrekken, zo heb ik een vangnet na al gesprekken en onderzoeken die ik moet doorgaan. Oké vertellen dus.

Ik had na het gesprek een gemengd gevoel, ze heeft wel mijn vragen kunnen beantwoorden maar eigenlijk stond ik nog geen stap verder in mijn ogen. Wat doe ik nu?