Woensdag was ik buiten al mijn verwachtingen nog niet ongesteld, ik dacht zoals de vorige keer dat ik twee dagen na het stoppen van de utrogestan wel ongesteld zou zijn maar niet dus. Wat wilde dat zeggen opnieuw een test doen omdat dit de dag was dat ik normaal gezien pas moest testen, maar zoals wel verwacht geen plusje te zien op die verdomde test. Ik denk dat die testen van het Kruidvat enkel twee streepjes hebben en ze het andere vergeten zijn. De teleurstelling was niet meer zo groot van twee dagen ervoor, ik was al voorbereid dan komt het altijd wat minder hard aan. Ik heb het er wel nog moeilijk mee en zeker omdat mensen er telkens naar vragen ze ruiken het allemaal precies wanneer ik moet beginnen te testen ofzo maar telkens als in getest heb vragen ze en hoe ver zit je nu ben je nog eens terug naar Leuven moeten gaan of eender welke vraag errond. De tranen lopen weer vlotjes deze week. Deze dagen vind ik het vervelendste niet wetend wanneer mijn menstruaties komen, het gevoel dat ze er zijn en als je dan naar het toilet gaat is het toch niet zo. Hopen dat ze komen maar misschien ook hopen dat ze toch niet komen want dan is er misschien toch een kleine kans dat ik wel zwanger ben. Het is een twee strijd. Ik heb dan altijd in mijn hoofd als ik zaterdag niet ongesteld ben dan doe ik nog een test als deze ook negatief is dan moet ik maar terug wachten tot er weer wat dagen voorbij zijn en als de testen negatief blijven maar eens mailen naar mijn gynaecoloog. Ik hoop dat ik snel terug kan starten aan de volgende poging.
De avond is aangebroken en twee keer raden wat er eindelijk ook doorgebroken is? Jep mijn menstruaties zijn begonnen, dus geen derde test nodig en de hoop is dan ook ineens weg. Dan kom ik terug in dezelfde rollercoaster, mail sturen en afwachten wanneer ik terug naar Leuven moet. Ik mailde dokter S. diezelfde avond nog zodat ik niet langer moest wachten op een antwoord. Ik stuurde haar het volgende;
Beste, een negatieve test en vandaag ongesteld geworden, helaas weer niet gelukt.
Ik vraag me toch af wat er mis kan zijn of wat ik verkeerd doe maar ik begrijp
ook dat het gewoon pech hebben is.
Op naar een vijfde poging. Als ik het goed heb moet ik terug op de
4de dag starten met clomid dit 5 dagen lang?
Vriendelijke groetjes Theys Jana
Ik kreeg de dag erna een mailtje van haar terug;
Inderdaad
Als je na deze keer niet zwanger zou zijn plannen we wat extra onderzoeken.
Lukt een controle op dinsdag 6/11 om 9uur in het Life Expert Centre?
Dan leg ik je dit ook eens allemaal uit.
Ik vraag me af als ik nu niet zelf mijn vragen hierbij had of ze dit dan ook had voorgesteld of dat ik gewoon maar moest blijven doorgaan? Goh ja dat is weer een vraag 'wat als ik dit' 'wat als ik dat' niet te veel over nadenken en nu enkel naar de volgende poging toe leven. Ook al blijven de vragen door mijn hoofd spoken van wat zouden ze gaan doen of verder onderzoeken indien het de volgende poging niet lukt? Maar hopen dat het de vijfde keer wel goed verloopt, meer kan ik op deze moment niet hopen of denken. Binnen twee weken zal ik ook al wat meer informatie krijgen over wat de volgende stappen zijn indien de vijfde poging niet zo lukken.
Vrijdag op het werk kwam Evelien (vroedvrouw) die ik naar raad had gevraagd wat ik nog kon doen om mijn slaagkansen te vergroten naar me toe en vroeg me of ik al contact had gehad met Bjorn Marotten. Hij geeft yoga en heeft al enkele vrouwen geholpen, wat of hoe hij dit juist doet heb ik geen idee van. Yoga opzich vind ik maar gek ik beeld me dan een groep mensen in kleermakerszit in en die enkel en alleen maar mmmmmm zeggen. Ik weet ook wel dat het anders gaat maar ik kan mij er niks bij voorstellen en wil het dus zeker een kans geven. Maar hij had me dus nog niet gebeld of ik moest zijn oproep gemist hebben dus nee nog niks van gehoord. Toen kwam de vraag en hoe gaat het met je? Mijn tranen kwamen al in mijn ogen alvorens ze haar zin had afgemaakt. Ze heeft dan ook de tijd genomen om naar me te luisteren en me met raad bij te staan. Ze zei me dat het misschien goed zou zijn als ik een maandje even alles loslaat en een maand zou overslagen om al die hormonen eens uit mijn lichaam te hebben. Ik denk dan enkel maar wat als dit een gemiste kans zou zijn? Wat als het deze keer toch de 'goeie' keer zou zijn? Maar het is ook zoals ze zegt de tijd nemen is ook nodig. Eerst moet jij gezond zijn en je goed voelen, het kleine gesprekje had me wel veel deugd gedaan, want hierna heb ik enkel en alleen maar gedacht 'wat wil ik nu?' wil ik eventjes stoppen of blijf ik nog even doorgaan? Ik heb mezelf tot december gegeven en dan zien we wel verder waar ik sta en wat ik dan wil doen. Dus we gaan voor de vijfde keer!
Ik weet dat het veel invloed heeft op me bewust en onbewust maar het gaat nu weer wat beter, telkens na de negatieve test voel ik me wat minder maar is dat niet normaal? Ik hoop er een dikke maand voor telkens opnieuw en opnieuw dat het deze keer wel zal lukken en dan die twee lange weken die telkens opnieuw zo traag voorbij gaan omdat je elke dag zoekt achter tekenen dat je maar zwanger kan zijn. De tijden tussen de negatieve test en de volgende inseminatie zijn de beste omdat ik dan minder denk aan het zwanger zijn ondanks de hormonen die ik dan moet beginnen te nemen en er soms wat misselijk van ben vind ik dit de minst ergste week maar het is maar een weekje en dan zitten we terug in de volgende cirkel het wachten....
Ik voel me ook alles behalve goed in mijn vel want ik ben ook wat kilo's bijgekomen en in begin zei ik altijd maar och ja als ik zwanger ben dan word ik ook dikker, maar dit is toch echt niet meer leuk. Ik kan in geen enkel broek nimmer of ik moet erin springen en als ik ga zitten een knopje los doen. Ik ben ga dus vanaf nu ook terug wat letten op wat ik eet en wat meer bewegen, dan ga ik me zeker ook al een heel stuk beter voelen dan telkens weer in de zetel te liggen en niks te doen.