Hel week

Deze week was een hel!!!
Alles regelen door mijn werkverwijdering en ik wilde heel graag weten hoeveel ik nu per maand van loon nog zou krijgen. Dit is naar een naald zoeken in een hooiberg, de één stuurt me naar de ander en zo verder. Ik had deze week ook mijn loon van maart ontvangen, ik schrok bij het zien dat ik ineens 300euro minder op mijn loonfiche zag. Ik heb dan ook onmiddellijk gemaild naar mijn werkgever maar nog steeds zonder enige reactie van hun terug. Ik kan hier van zotte, klein moeite om even te reageren en als je belt is er ook niemand thuis. Zijn die allemaal samen op verlof of zo?

Ik heb wel contact gehad met een hele vriendelijk meneer van de sociale dienst van de voorzorg, hij heeft opgezocht wat ik juist zou krijgen. Hij belde me om te zeggen dat hij een mailtje naar me had gestuurd met de uitleg erin. Ik was benieuwd of ik nu eindelijk zou weten hoeveel ik had per maand.
In de mail stond dat ik vanaf nu 78% van mijn brutoloon zou trekken en vanaf de 6de week voor mijn uitgerekende datum zou dit 82% van mijn onbegrensd loon zijn.

Eums oké en dat wil dus zeggen? Ik ga er van uit dat ik dan 78% van mijn brutoloon op mijn rekening krijg? Maar dat lijkt me enorm veel omdat ik dan maar iets van een 50euro moet laten vallen. Ik heb ook raad gevraagd bij enkele vrienden. Ik weet dat een ex collega van mij wel goed was in al die cijfertjes dus ik dacht ik vraag het haar eventje. Ik twijfelde om het haar te vragen omdat ze nog niet op de hoogte was van mijn zwangerschap.

Al snel kwam van haar de vraag ben je zwanger? En toen belde ze me, ik al huilde aan de andere kant van de lijn omdat ik het even had gehad met al die cijfers en zei enthousiast door het leuke nieuws. Ze stelde me al snel gerust en bekeek ook even mijn loonfiche van de voorbije maand. Dit was dan ook al snel uitgeklaard waarom ik ineens 300euro minder had ontvangen deze maand. Ik kan aan al die cijfertjes niet ui maar Tamara (vriendin) zei me dat dit kwam daar dat ik de laatste week van deze maand al op zwangerschapsverwijdering ben gezet en dit zou uitbetaald worden door de mutualiteit. Oef opgelucht maar je moet het allemaal maar weten hé.

Tamara had me de raad gegeven om een nettosimulatie te laten maken dus zo gezegd zo gedaan. Ik dacht dat ik dan ging weten hoe ik er juist voorstond maar die mevrouw aan de andere kant van de lijn wist ook van toeten of blazen.

Ik zei haar dat ik op werkverwijdering ben gezet en nu graag zou weten wat ik juist zou krijgen. Al direct zei ze ja dat is dan 60% mevrouw vanwaar komt die 60% nu ineens. Ik zei haar dat ik reeds de uitleg had gekregen dat ik 78% van mijn brutoloon zou krijgen maar dat ik hierdoor eigenlijk nog niet juist wist wat dit inhoudt. Ik hoorde haar vragen stellen aan haar collega en zeggen ja dat wordt dan toch maar een snelle schatting hoor. Aan haar toon wist ik al dat het eigenlijk te veel gevraagd was. Toen zei ze tegen mij ja dat is dan 60euro. Wat 60euro? Ja per dag 60euro moet u tellen mevrouw. Aah ja oké en ze legde neer, ik weet niet of ik veel van haar berekening moet geloven en toen had ik het echt gehad en dacht ik FOERT!!! Dit is de stress niet waard, ik heb deze week niks anders gedaan dan geweend om mijn geld en wat is het belangrijkste? Mijn klein wondertje! Ik begon mezelf af te vragen of ik wel de goeie beslissing had genomen om mama te worden en die gedachten wilde ik nu echt niet hebben.

Dus ik zal einde april wel zien wat er op mijn rekening wordt gestort en als het weinig is ja dan is het zo kan dat toch niet veranderen maar als het goed zit kan ik enkel en alleen maar blij zijn. Afwachten en niet meer over wakker liggen!

Nog een test voor de zekerheid

Ik heb gisteren nog een test gedaan van het kruidvat, omdat de eerste test die ik van mijn zus had gekregen fout was gegaan was ik toch nog niet 100% zeker dat het echt wel goed zit. Maar deze gaf onmiddellijk ook al een plusje aan, wat was ik blij dit te zien. 

Vandaag terug naar leuven voor de officiële bloedtest. Ik moest er vroeg zijn dus uitslapen ging niet en eigenlijk kon ik ook niet zo goed slapen dus ik vond het niet zo erg om zo vroeg te vertrekken. Ik was dus weer ruim op tijd in Leuven, rond 7u45 was ik al op de afdeling van het Life centrum. Aan de balie was er niemand te zien dus belde ik even en er kwam onmiddellijk iemand naar me toe. Het was de verpleegster die ook bloed afnam. Ze vroeg me naar mijn naam en toen mocht ik plaats maken in de wachtzaal. Nog voor 8u00 riep ze me binnen voor de bloed afname. Ze vroeg me hoe het ging en hoe de terugplaatsing en de dagen erna verlopen waren. Goed goed zei ik en ik denk dat het goed is gegaan mag ik uitgaan van de urine test. Ik voegde er nog aan toe dat ik niet kon wachten tot vandaag en dat begreep ze volledig!! Ze zei me dat de urine testen ook wel goede resultaten gaven en ik was al direct weer een pak rustiger. 

Na de bloedafname hebben we het nog even gehad over mijn immuniteit omdat ik toch in een kinderdagverblijf werk. Ze stelde me wel wat gerust maar toch ik ben zo bang om nu iets op te lopen, er zijn deze periode zoveel zieke kindjes met snotneuzen en diarree. Extra mijn handen wassen meer kan ik niet doen. Ik vroeg haar ook nog even wat ik moest doen als de test positief was dan was ik toch al wat voorbereid op wat gaat komen. Ze zei me dat er dan volgende week nog een bloedafname zou volgen en de week erop de eerste echo. Amai zo snel dacht ik, moet ik dan dokter S. mailen? Dat was niet nodig omdat er toch nog een bloedafname plaats vind en ze daarna een afspraak maken voor me. 

Na de bloedafname ben ik naar huis gegaan, ik had de rest van de dag vrij genomen. Ik ben terug in mijn bed gaan liggen omdat ik zo slecht geslapen had en eigenlijk heel moe was. Maar echt veel slapen kon ik niet want ik zat te wachten op het telefoontje met de uitslagen van de bloedafname. Ook al wist ik dat het positief zou zijn de hcg waarde is toch zo belangrijk. Ze gingen me iets in de late voormiddag bellen wat is dat iets in de late voormiddag? 10u00 of 12u00? 

Om iets voor 11u00 kreeg ik telefoon van de verpleegster. Ja zei ze je waarde zitten goed je bent zwanger, volgende week Woensdag om 8u15 wordt er een nieuwe bloedafname gepland om alles te controleren. 

Nadat ze uitgesproken was wilde ik toch graag mijn hcg waarde weten deze was 210. Wauw dacht ik 210? De meeste die een eerste bloedafname hebben gedaan zitten meestal aan 100. Ik was echt blij maar kon het nog altijd niet geloven dat het eindelijk was gelukt. 

Ik realiseerde me dat ik vorige jaar rond deze tijd ben gestart met alles in gang te zetten om mijn wens waar te maken exact een jaartje geleden, hoe gek is dit? En toch lijkt het een eeuwigheid dat het geduurd heeft. Al die emoties de ene teleurstelling na de andere, telkens opnieuw me bij elkaar rapen om er terug voor de gaan. En nu 5 inseminaties, 2 operaties en 1 ivf poging verder ben ik zwanger. Ik mag van geluk spreken dat het maar een jaartje heeft geduurd ook al was het een hele zware tocht. Vele zijn er jaren mee bezig om hun wens in vervulling te zien gaan. Dus ik ga niet klagen en zagen over mijn traject want de mijne is vervuld. Ook al ben ik op dit moment nog elke dag bang, bang dat er toch nog iets mis kan gaan. De eerste maanden zijn nog zo cruciaal maar na de eerste echo zal ik al wat meer op mijn gemak zijn hoop ik. Nu is het wachten wachten op de eerste echo. 

Ik heb deze blog niet onmiddellijk online gezet omdat ik graag op een andere manier wil delen dat ik zwanger ben, hoe of wat dat weet ik nog niet en wil ook graag de eerste echo afwachten tot ik ook gerust ben dat het goed zit. En nu ga ik genieten, genieten van die eerste kwaaltjes en van de rust. 

Zwangerschapstest na ivf

Ik kon niet langer meer wachten, ook omdat er iemand in de groep op fb van fertiliteit op dezelfde dag moet testen als ik en reeds al getest heeft en een licht streepje kreeg te zien. Dus als ik zwanger ben moet dit nu ook al te zien zijn bij een gevoelige test en die heb ik want deze had ik van mijn zus gekregen.

Het probleem was enkel dat ik hiervoor een potje moest hebben om in te plassen natuurlijk heb ik dat niet standaard in huis liggen dus ik wilde morgens nog snel na de apotheek op wat potjes te halen zodat ik toch kon testen. Een andere test had ik niet meer liggen helaas anders had ik deze wel gedaan en moest ik me niet zo opjagen. Vervelend als je zondagavond beslist om de volgende dag toch maar een test te doen.

Ik wilde het in alle rust doen dus ik wachtte tot iedereen het huis uit was, ik hoopte dat mijn papa rond 8u30 toch zou vertrekken naar de markt maar dan hoorde ik de stofzuiger nog en hij was nog niet direct van plan om te vertrekken. Om 8u45 ben ik maar opgestaan en heb ik me eerst gewassen in de hoop dat hij daartegen al wel naar de markt zou vertrekken. Toen ik gewassen was riep hij dat hij ging vertrekken. Eindelijk dacht ik want ik moet nog altijd eerst naar de apotheek voor een stop potje te gaan halen. Toen mijn papa vertrokken was ben ik iets erna met een natte kop ook vertrokken richting de apotheek. Op onze weg ligt er een apotheek dus gelukkig niet al te ver rijden maar natuurlijk sta je daar niet alleen en hebben de mensen voor je een hele boel vragen.

Oké ik had eindelijk mijn potjes en was terug onderweg naar huis, daar ben ik dan ook direct naar het toilet gegaan en moeite gedaan om in dat verdomd kleine potje te mikken. Boven lagen mijn testen, met het lekker warm potje naar boven gelopen en het eerste testje er een 10 sec. ingehouden. Geloof me dat stokje stilhouden kon ik echt niet. Ik heb 5 minuten gewacht maar er was niks te zien op de test zelf geen streepje van de controle, ik kreeg het al. Moest ik er nog iets aftrekken of hoe werken die verdomde stokjes. Na 10 minuten was ik het zat en stuurde ik naar mijn zus hoe die stomme stokjes werkte. Ze zei me dat dit normaal juist was, maar ze keek het even na. Ook op haar kon ik niet wachten en deed al een ander stokje in mijn potje. Deze keer verliep het anders en zag ik al na enkele minuten het test streepje en ....

Ja hoor een licht streepje voor het test streepje, ik kon het niet geloven en wist ook niet of dit het wel was. Ik stuurde onmiddellijk een foto door na mijn zus. Die wist nu toch dat ik aan het testen was en ik was te onzeker om positief te zijn en wel degelijk een streepje te zien. Nadat ik de foto had gestuurd zei ze jawel hoor dat is duidelijk een streepje. De tranen liepen over mijn wangen en ik stond gewoon te beven. Is het echt waar? Is het? Die zinnen gingen enkel en alleen maar door mijn hoofd.

Niet veel later belde mijn zus zei aan de andere kant van de lijn in tranen en ik kon even ook niks zeggen. Terwijl mijn zus maar bleef herhalen het is gelukt het is gelukt! en ik enkel maar kon zeggen echt ben je zeker. Mijn zus maakte haar klaar om tot bij mij te komen.

Ik kon het niet geloven en heb enkele minuten echt zitten staren naar dat stomme streepje met het gedacht is het echt een streepje? Dan ben ik me verder gaan klaar maken, dit ging heel traag want ik wist gewoon met mezelf geen blijf. Wat moet ik doen?

Toen kwam mijn mama thuis en daar stond ik in de keuken met het stokje in mijn handen en tranen in mijn ogen. Mama vroeg direct wat is er? Ik antwoorden mijn zus zegt dat ik zwanger ben maar ik weet het niet. Mama zei direct dat is toch goed nieuws, maar ik wist het nog niet goed. Enkele minuten daarna kwam mijn zus eraan, ze nam direct het stokje vast en daar gaan we weer wenen tot en met voor een stokje met twee streepjes op. Het dochtertje van mijn zus wist even niet of ze nu ook moest wenen of wat er aan de hand was maar moeke stelde haar al direct gerust dat het traantje van blijdschap waren. Mijn zus en ik hebben elkaar enkele minuten vast gehad terwijl de tranen bleven stromen, toen pas besefte ik dat het misschien wel goed zat.

Ja misschien omdat de testdag nog twee dagen verwijderd is en het dus nog alle kanten op kan gaan. Gaat de waarde stijgen en goed stijgen of niet. Dat blijft nog even een raadsel maar het ziet er goed uit en dat geeft me enorm veel hoop dat het woensdag ook wel goed zal zijn. Ik mag dus voorzichtig blij zijn zoals ze zeggen en dat ben ik heel voorzichtig blij.

Ik heb ook een berichtje met foto naar Hanne doorgestuurd om wat meer bevestiging te hebben en die onzekerheid die ik heb/had wat meer weg te nemen, ze zei me direct dat dit een roos streepje was en het goed zat. Dit stelde me nog wat meer gerust dat het toch goed zit en het streepje duidelijk te zien is voor andere.

Hierna moest ik natuurlijk gaan werken, in de auto heb getwijfeld om het te vertellen aan iemand van mijn collega's maar ik vond het zelf nog wat te vroeg om het te zeggen. Dus ik heb veel keer moeten slikken vandaag om het voor mezelf te houden vooral omdat ze er ook naar vragen hoe het juist zit en of ik al iets voel of zo. Het heeft echt verschillende keren op mijn lippen gelegen maar ik wil het nog even voor mezelf houden tot ik echt zeker ben dat alles goed zit en dat is na woensdag hoop ik. Tot dan ben ik even een kleine leugenaar.

Het is vrijdag en het is een k.t dag

Wat een stom gevoel, ik stond vandaag op met echt een k.t gevoel. De voorbije dagen heb ik enorm veel pijn gehad aan mijn borsten waarschijnlijk door de utrogestan. Vandaag was die pijn opeens een pak minder, ik kon de voorbije dagen het niet uitstaan om rond te lopen zonder bh dat deed te pijn en vandaag was het gewoon terug gewoon. Nog wel wat gevoelig maar dat was tegen de avond ook al helemaal weg. Mijn gedachten zeiden dus al direct ja deze poging is mislukt niks aan te doen. 

Ik ben vertrokken naar het werk en in de auto heb ik geweend, waarom? Omdat die pijnlijke borsten weg waren. Hoe stom kan het zijn maar toch dat gaf me toch aan teken dat het misschien deze keer gewoon goed zat? In de auto heb ik de oefening van Shanti een paar keer gedaan om terug wat rust te krijgen in mijn hoofd en ja hoor het heeft geholpen. Eenmaal op het werk aangekomen waren de tranen weg en kon ik aan mijn werkdagje beginnen.

Ik weet dat het nog even is voor ik echt mag testen maar toch, je moet toch iets voelen denk ik dan? Niet? 

De terugplaatsing

Voor de vierde keer richting Leuven vandaag maar vandaag is het de grote dag de terugplaatsing! 

Ik was rond 9u30 op de afdeling van Life waar ik niet lang heb moeten wachten voor een meneer me kwam roepen. Ik denk dat dat de embryoloog. Hij zij je bent hier nu toch kan ik beter de informatie al direct doorgeven zodat je er niet te lang moet op wachten. Het was een zeer vriendelijk persoon, zoals allemaal hier op de afdeling. Hij had een papier bij zich met daarop de resultaten van de eicellen. 

Er zijn dus 4 goeie eicellen die goed bevrucht zijn, normaal gaan we uit van 60% maar dit is ook voldoende. Je eicellen hebben dan ook een kwaliteit van 4 op 4 zei hij. Er zijn er 2 van 4 op 4 en 2 van 3 op 4. Dus er wordt 1 bewaard zei hij en direct erna verbeterd hij zich zelf nee zei hij 1 wordt er dus teruggeplaatst en de andere 3 in bewaring gebracht. Al maar goed zei ik stel u voor. Waarop we beide moesten lachen. 

Op een andere papier moest ik even mijn handtekening zetten, hierop staat de informatie over de terugplaatsing en een foto van de eicel die ze gaan terugplaatsen en tis een schoontje hoor. Niet dat ik er aan uit kan maar het is een eicel die verdeeld is in 4 cellen en dat is goed. Nu alleen nog de innesteling één van de belangrijkste dingen die mijn lichaam nu nog zelf moet doen. Toen vroeg hij of ik al een afspraak had voor te testen die kon ook bij mijn huisarts maar had dit toch ook liever in Leuven. Omdat als ik via mijn huisarts ging de resultaten nog eens naar Leuven moeten worden gestuurd en dan moet ik misschien langer wachten. Dus nee geef mij maar een afspraak hier in Leuven zo gezegd zo gedaan. Wanneer deze juist is hou ik graag nog even voor mezelf. 

De embryoloog bracht ma al tot bij een hokje vandaag was nummertje 4 voor mij. Dan kan je hier al wachten en als het lukt nemen ze u tussen de puncties in. 

Ik mocht dus weer zo een prachtig blauw schortje aan met een bijpassend mutske en schoentjes en was het weer even wachten in het kleine kamertje met bed en rood stoeltje. 

Enkele minuten later kwam dokter P. al binnen. Hij vroeg hoe het na de punctie was gegaan en of ik veel pijn had gehad. Ik zei dat ik wel pijn heb gehad en nu nog een beetje voel maar dat het betert. Hij vroeg of ik pijnstillers heb moeten nemen waarop ik antwoorden dat ik gisteren maar eentje heb moeten nemen en vandaag nog geen. Dat is goed zei hij we zien altijd dat de pijn geleidelijk afneemt. 

Hij zei me dat de anistisist wat later is en dat ik dus even geduld moest hebben tot de puncties van de andere patiënten gedaan waren. Geen enkel probleem zei ik en daarna ging hij weer weg. 

Tijdens het wachten zat ik op het bed dus mijn voeten bengelde wat en één van de schoenovertrekken ding viel altijd van mijn voet af. Dan heb ik dat maar eens bekeken en de rekker ervan was stuk dus ja dat ding bleef dus niet aanDus ik heb het uitgezwierd  en heb ik dan maar even uitgelaten.

Ik heb toch wel even moeten wachten voor de verpleegsters mij kwamen halen samen met dokter P., maar na meer dan een half uurtje wachten was het eindelijk aan mij. Ik mocht weer gaan liggen op het bedje en ze rolde me naar de kamer schuin tegenover. 

Het waren weer die lieve vriendelijke verpleegsters van tijdens de punctie, ik ben altijd blij om hen te zien omdat ze echt heel meelevend zijn en zo lief. Het stelt me altijd al dadelijk gerust.

Dokter P. zei tegen mij dat mijn kwaliteit van de eicellen echt wel heel goed zijn en daar al veel vertrouwen in had. Ik was blij dat hij dit zei ook al weet ik dat de innesteling heel belangrijk is. Hierna ging hij van start om alles klaar te maken voor de terugplaatsing. Toen zei hij ik had gisteren een voorstelling en daar kwam een blog ter sprake waar mijn naam op terug te vinden was. Ik wist even niet goed wat zeggen omdat ik niet wist of hij het nu vervelend vond of juist goed. Ik zei dat het wel enkel maar positief was wat ik over hen te schrijven had tot nu toe toch. Waarop de verpleegster zij dat gaan we dan ook proberen zo te houden. Ik vroeg me af of hij echt een stukje van mijn blog had gelezen? 

Maar nu even het belangrijkste van de dag de terugplaatsing. De verpleegster melden aan het labo dat ze mijn embryo mochten klaar maken toen dokter P. alles in orde had gebracht. Daar gaan we dan en op een wip en een tik was de embryo geplaatst. Dat ging vlot hoorde ik de verpleegster zeggen waarop dokter P. toestemde dat het inderdaad heel vlot was verlopen. Zoveelste beter dacht ik. 

Daarna rolde dokter P. en de verpleegster me terug, de andere verpleegster kwam het snel overnemen van  dokter P., hij zei ja dat mag ik hier dus ook nooit doen want ik bots te veel. Waarop ik zei dan hebben ze gelijk dat ze het van je overnemen. Het was weer een hele losse sfeer waar ik zo van geniet dat het er zo kan aan toe gaan. 

Eenmaal terug in mijn hokje wenste ze me alledrie nog heel veel succes. Dokter P. en één van de verpleegsters ging al verder terwijl de andere nog even bleef en me moed in sprak voor de volgende dagen. Daarna heb ik me aankleed en richting huis vertrokken.

Onderweg naar huis had ik nog even nagedacht over mijn blog en dat ik misschien best de namen van de dokters wat privé hou. Daarom heb ik dit ook aangepast in mijn blog. Ook al is het positief wat ik over hen vertel er moet maar eens iets verkeerd overkomen en dat wil ik absoluut niet. Want het is daar een top team met alleen maar prachtige mensen die daar hun werk met hart en ziel doen.

En nu nu komen de slopende weken de dagen van wachten en van alles voelen, ze horen erbij maar ik ga er het beste van maken en enkel en alleen maar hopen, hopen dat mijn eerste icsi toch mag gelukt zijn.