Bespreking bij dokter S.

Het is een week na de operatie en ik werd verwacht ik het Life centrum bij dokter S. om de verdere stappen te bespreken. Ik was zoals altijd goed op tijd en moest even wachten in de wachtzaal, deze keer zat de verpleegster aan de balie die me de laatste keren heeft verder geholpen. De dame die er normaal zat was nergens te bespeuren raar om iemand anders daar te zien zitten maar ik dacht ze zal misschien ziek zijn of op verlof zijn. De verpleegster ging een koffietje halen en kwam voorbij mij en vroeg hoe het met me ging. Goed zei ik en met u? Hier ook alles goed we blijven bezig hé en toen ging ze verder. Om 13u30 werd ik bij dokter Segaert verwacht, ik was zoals altijd goed op tijd en rond 13u35 riep ze me binnen.

Toen ik neer zat vroeg ze me hoe het met me ging en dat ik er wat bleek en moe uitzag. Ik zei haar dat ik het wel wat onderschat had en dacht dat ik alles wel kon doen na de operatie en dat ik waarschijnlijk te veel heb gedaan. Ik legde haar uit dat ik na mijn goede nachtrust 's morgens goed opstond zonder veel last en dus dacht dat ik ook alles kon maar dat ik dan 's avonds wel wat meer last had. Ze zei me toen dat dit ook totaal iets anders is dan de kijkoperatie die ik hiervoor gehad had en ja dat voel ik wel. 

Hierna zei ze dat ze ging controleren of het vloeistof goed weg was door een inwendige echo te nemen. Daar had ik me niet aan verwacht al maar goed dat ik nog een douche heb genomen voor ik naar hier kwam dacht ik. Bij het uitkleden zag ik dat mijn kous stuk was, verdoeme hé dus ik heb maar snel ook mijn kousen uitgetrokken. Bij het onderzoek liet ze me mee kijken omdat ze op de scan nog een vlekje te zien was van adenomyose, vreemd zei ze dat dit niet te zien was bij de MRI scan. Ik dacht eums adenomyose? Ik dacht dat enkel endometriose had. Maar adenomyose is blijkbaar een soort endometriose die zich in de baarmoeder bevind. Ik ga de volgende afspraak eens duidelijk vragen hoe dit juist zit want door alles wat er weer op me afkwam is me dit ontgaan om hier dieper op in te gaan. 

Toen ik me terug aan het aankleden was ging ze verder dat ik het echt wel rustig aan moest doen en als ik wil beginnen aan het traject mijn lichaam echt gezond moet zijn. Je kan niet gaan werken en even zeggen dat je een pauze neemt. Nee inderdaad dat gaat niet in een crèche en ik kan ook niet al het opheffen en verluieren aan mijn collega’s overlaten. Toen ze zei ik zal even wachten tot je aangedaan bent om verder te gaan. Alé hop die kapotte kous terug aan.

Toen ik ging zitten keek ze bezorgt naar me. Kijk zei ze als je nu niet genoeg rust neemt kan je niet meteen van start als je volgende cyclus begint, je moet eerlijk zijn als je je dan nog niet goed genoeg voelt om te starten. Wil je starten? Ik zei ja natuurlijk en liefst zo snel als het kan. Dat begreep ze daarom zei ze dan moet je nu rusten en naar je lichaam luisten. Je moet het niet voor mij doen zei ze maar echt voor jezelf. Ik zat er verveeld mee omdat ik weet dat er volgende week een andere collega van me ook naar het ziekenhuis moet en een week niet kan komen werken. Ik zei tegen dokter Segaert dat ik het thuis zitten al zo moe was en dat begreep ze maar nogmaals zei ze je moet dit voor jezelf doen en nu alleen aan jezelf denken. 

Hierna ging ze verder over wat we nu juist gaan doen. Ze zei me dat ik mocht starten bij de volgende cyclus als mijn lichaam volledig hersteld is. Bij jou gaan we dan wel ICSI toepassen omdat de zaadcellen zijn ingevroren en dus al minder zijn van kwaliteit. Ze vroeg me of ik wist wat dit inhield en ja da weet ik. De volgende uitleg ben ik even gaan pikken via Google want ik krijg het anders niet verstaanbaar uitgelegd. 

Dus het verschil tussen IVF en ICSI zit in de manier waarop de eicel en de zaadcel versmelten tot een embryo. Bij IVF wordt de eicel samengebracht met zo’n 100.000 zaadcellen. Het bevruchten van de eicel gaat dan verder vanzelf.

Bij ICSI wordt er één goede zaadcel geselecteerd en direct in de eicel geïnjecteerd. ICSI wordt dan ook voornamelijk gebruikt wanneer de kwaliteit van het zaad slecht is. Ook kan hiervoor worden gekozen wanneer het sperma of de eicel anti-stoffen produceren tegen elkaar.

Hierna gaf ze me de uitleg wat ik juist moest doen. Ze zei in het begin van al je onderzoeken heb ik tegen je gezegd dat je eicel reserves laag zijn dus daarom ga ik je een verhoogde dosis hormonen aanschrijven omdat we anders het risico lopen dat er niet genoeg eicellen zijn om weg te prikken. Je zou dan je eerste dag van je menstruaties iets moeten laten weten zodat we op tijd alles kunnen inplannen. De eerste dag van je menstruatie zou je dan ook moeten beginnen met een neusspray te nemen en dan op de derde dag beginnen met de spuiten te zetten. Deze zou je in het ziekenhuis moeten gaan uithalen en daar wordt je duidelijk alles uitgelegd wat je juist wanneer moet doen. Ik zal je volgende week een afspraak geven want je mag toch niet gaan werken. Ze noemde enkele dagen op waaronder maandag, ik dacht dat is de eerste dag en dan moet ik niet al te lang meer wachten dus maandag is goed. Oké maandag om 13u30 heb je dan een afspraak in het Heilig Hart ziekenhuis en krijg je alle informatie mee. Dit is alvast een papier met alles kort uitgelegd, op het papier staat niet veel enkel wat ik moet nemen en wanneer. Busereline-kort getiteld wat het juist allemaal is heb ik geen flauw idee van. Neusspray gebruiken voor wat is dat goed? Maar het zal wel niet zomaar een neusspray zijn.

Ik vroeg haar of ik echt moest bellen of dat ik ook een mail naar haar mocht sturen. Ze zei me zolang je maar iets laat weten dat is het belangrijkste hoe dat maakt niet veel uit maar zeker de eerste dag van je cyclus iets laten weten anders ben je te laat om het in de plannen. Oké zei ik haar dan mail ik wel naar u zodat ik alles op mail heb en het kan blijven onthouden. Hierna gaf ze me nog een stapeltje papieren met toestemmingsformulieren, dit zou je maandag terug moeten meebrengen naar het ziekenhuis. Verder heb ik hier geen vragen over gesteld en ik dacht ik zal thuis wel zien wat erin staat.

Zo alles uitgelegd en zie je het een beetje zitten vroeg ze me. Ik zei haar dat ik het best alles op me af laat komen en dan zien we wel hoe het allemaal verloopt. Zorg goed voor jezelf zei ze en ze ging nog even mee naar de balie om al mijn papieren in orde te brengen voor het werk. Ze had me in het gesprek ook gevraagd of ik de pil nam maar die neem ik sinds vorig jaar nimmer in. Ik vroeg haar aan de balie of ik hiermee moet starten. Nee zei ze dat hoeft niet maar als je de pil nam konden we het allemaal zelf starten nu start je gewoon in je eigen cyclus. Oké dat is goed dan moet ik die extra hormonen toch al niet bijnemen. Ze gaf me een stevige hand en zei nog goed rusten en riep haar volgende patiënt. Ik heb nog even moeten wachten tot alle papieren in orde waren en dan kon ik vertrekken.

Onderweg naar huis ging er veel door mijn hoofd, ik ben langst ene kant blij dat er nimmer over inseminatie werd gepraat maar door het nu allemaal zo te horen gaat het niet gemakkelijk zijn. De twijfel of ik het wel zou kunnen met al die hormonen en alles wat er nog bijkomt kijken is groot. En wat als mijn eicellen niet goed zijn? Wat als er geen enkel goed is  van kwaliteit om te bevruchten? Want dat weten ze nu nog niet en kunnen ze enkel te weten komen nadat ze zijn weggehaald. Er gaat zoveel door mijn hoofd om dit moment, weer vragen waarop ik geen antwoordt weet en die pas beantwoordt gaan zijn als de dag daar is en dat gevoel is echt verschrikkelijk. Je wilt graag alles weten en op alles voorbereid zijn maar dat kan helaas niet en ik zal een manier moeten vinden om hiermee te kunnen omgaan.

Wil ik het doen zeker, ben ik er klaar voor nee helemaal niet. Mijn zus stuurde me vorige week een afbeelding door en deze is wel toepasselijk, dus deze deel ik graag met jullie.

Dag na de operatie

Wat lag ik goed te slapen, maar rond 1u00 kwam de verpleger binnen om mijn pijnstiller te vervangen en hop ik was weer klaar wakker. Het heeft even geduurd voor ik mijn draai terug vond in mijn bed en goed geslapen heb ik niet meer. Helaas weer een heel kort nachtje. 

Rond 8u00 kwam de verpleegster binnen voor een eerste controle. Ze kwam stilletjes binnen met het gedacht dat ik nog sliep. Ooh zei ze jij bent al goed wakker, maar ja je was gisteren morgen ook al vroeg weg hé. Ik dacht het is gewoon door dat bed dat ik niet goed slaap en dus al vroeg wakker ben. Hoe gaat het vroeg ze terwijl ze mijn bloeddruk nam. Ik voelde me goed weinig pijn enkel een stijf gevoel. Dat is goed zei ze en u bloeddruk is ook in orde. Ik vroeg haar of ik mij mocht wassen want ik voelde me niet al te fris, dat was geen enkel probleem ze moest dan enkel het infuus even afkoppelen zodat ik mij kon gaan wassen. Ze vroeg of ik eerst nog graag iets tegen de pijn had voor ik me ging douche maar ik had geen pijn dus waarom dan een pijnstiller nemen. Ze koppelde mijn infuus af en legde me even uit waar ik de douche kon vinden. Nee er was geen douche op de kamer maar wel op de afdeling, ik was al blij dat er een douche was. Na haar uitleg ben ik mijn douchegerief gaan nemen en daar ging ik de gang door op mijn sloffen. Ik kwam een verpleegster tegen en vroeg haar nog even de weg naar de douche, toen zag ik de andere verpleegster die me stond op te wachten aan de douche. Eindelijk kan ik me fris wassen en ik heb genoten van die douche hoor amai. Al dat ontsmetting product van me af. 

Na het douche stond mijn ontbijt klaar op mijn kamer, ik was benieuwd of ik nu wel deftig eten ging krijgen maar toen ik de schaal omhoog deed was ik wat teleurgesteld. Drie beschuitjes, echt waar drie beschuitjes met confituur en boter. Het was natuurlijk beter dan niks en eerlijk het heeft mij echt wel gesmaakt en er was een heerlijk puddingske bij dat me normaal gisteren al beloofd was. 

Na mijn ontbijt heb ik alles al klaar gemaakt om terug naar huis te gaan ook al moest ik nog even wachten op de dokter. Ik dacht dan kan ik direct vertrekken als ze is geweest. Toen alles klaar was ben ik gaan zitten want amai wat had ik pijn, ik had het toch even onderschat en dacht al dat ik heel de wereld aankon niet dus. Ik heb even tv gekeken en vooral zitten wachten tot dokter G. zou komen. Ze had gisteren gezegd dat ze voormiddag zou binnen springen ondertussen was 11u00 al gepasseerd en ik zat nog steeds te wachten en dan eindelijk om 11u30 kwam ze binnen. En hoe gaat het? Ik vertelde haar dan dat ik het wat onderschat en veel te veel heb gedaan waarop ze antwoorden dat ik moet luisteren naar mijn lichaam en voldoende rust moest nemen, je bent gisteren pas geopereerd dus rustig aan. Ze vroeg of ik nog iets nodig had en ja nog enkele documenten moesten in orde gemaakt worden voor mijn werk en de hospitalisatie verzekering. Hierna vroeg ze of ik nog vragen had en ja ik had nog één belangrijke vraag. Wanneer zou ik terug kunnen starten met de volgende poging om zwanger te worden? Ze zei me dat ik een maandje moest herstellen en dan wel terug zou kunnen starten. Ze vroeg of ik al een afspraak had gemaakt met dokter S. . Die had ik ondertussen al gemaild en wachten enkel nog op een reactie. Daarmee was alles gezegd en mocht ik vertrekken. 

De verpleegster kwam me nog verlossen van het infuus en ik vroeg haar of ik nog kon middageten, ondertussen had ik mijn papa wel al gestuurd om me te komen halen maar die was niet direct hier en ik wist dat het nog een klein uurtje zou duren voor hij hier zou zijn en ik heb nog steeds niks fatsoenlijk gegeten sinds dinsdagavond. Tuurlijk zei ze er is zeker nog een plateau voor je besteld.  De verpleegster nam afscheid van me en ik bedankte haar. Toen ze de deur uitging zei ze nog ik zie je sewwes nog wel. 

Het was 12u00 en daar was mijn eten, het zag er heerlijk uit!! Puree met spinazie en vis dat is het beste dat ik in weken heb gekregen. Ik heb het met veel smaak bijna allemaal opgegeten en als dessertje nog een yoghurt. Daarna was het wachten op mijn papa die me kwam oppikken.

De laparoscopie

Wat een nacht, zo een ziekenhuisbed slaapt toch ook niet goed. Ik slaap graag op mijn buik en liefst nog met één been gebogen, dat ging dus niet want dan lag ik uit mijn bed. Na veel woelen heb ik toch een beetje kunnen slapen. 

Rond 7u45 kwam de verpleegster al binnen om te melden dat ik me mocht klaar maken voor de operatie. Ik heb me dan snel wat opgefrist en het mooie schortje aangetrokken. Enkele minuten later was de verpleegster al terug daar om me enkele vragen te stellen en om me mee te nemen naar de operatiezaal. Toen ik daar aankwam stelde een andere verpleegster zich voor en ook de andere die er rond liepen. Het was een ontspannen sfeer, er was zelfs plaats voor grapjes. Zo zei een mannelijke verpleger dat er niet te veel naar de verpleegster die met mij bezig was geluisterd moet worden waarop zei antwoorden helaas wel want ik ben de verantwoordelijke. Er werden nog wat grapjes gemaakt en ze rolde mij dat aan de kamer waar de operatie zou plaats vinden.

Het is dezelfde kamer dan waar ik de kijkoperatie door was gegaan. Ik dacht dat ik deze keer gewoon moest gaan liggen, niet dus ik mocht weer in gynaecologische positie plaats nemen op de tafel en ja het was er weer koud. Ze vroegen me of ik al een dokter had gezien, maar die had ik vandaag nog niet gezien. Na enkele minuten kwam dokter P. me even te woord staan. Daarna kwam de anesthesist en na enkele minuten was ik heerlijk aan het slapen. Rond 8u30 hebben ze mij inslaap gedaan en rond 10u00 was ik terug een beetje wakker. 

Ik werd wakker op dezelfde plaats al vorige keer bij de kijkoperatie, ook mijn bed stond op dezelfde plaats recht voor de deur. Het was een druk heen een weer geloop met bedden van mensen die zoals ik net geopereerd zijn en terug naar hun kamer mogen. Ik was nog niet te goei wakker en ik mocht al terug naar mijn kamer. De verpleegsters kwamen me halen en installeerde me in mijn kamer. Rond 10u30 was ik terug op mijn kamer helemaal geïnstalleerd, ik was nieuwsgierig over hoe het eruit zou zien, dus ik keek even naar mijn buik daar zag ik enkel 4 pleisters en alles zag geel/oranje van het ontsmetten, veel kon ik dus niet zien. Hierna ben ik terug inslaap gevallen.

Na mijn dutje moest ik direct naar het toilet maar alleen mocht ik nog niet rechtstaan, dus belde ik maar. Ik wist eigenlijk niet of de bel al gemaakt was maar ik dacht zal maar proberen en het werkte. Na nog geen 5 minuten stond er een verpleegster in mijn kamer om me te helpen. Het ging wel maar ik voelde het toch allemaal en wat deed het pijn om te plassen, het branden enorm. Ik weet niet wat ze daar allemaal hebben gedaan maar dit deed geen deugd. Daarna heb ik gevraagd of ik mijn pyjama mocht aandoen omdat dat toch nog comfortabeler is dan dat schortje. Dit moest ze even navragen omdat dan het infuus ook even moest afgekoppeld worden. Na enkele minuten kwam ze terug om me te helpen met omkleden. Wat was ik blij dat ik mijn pyjama mocht aandoen. 

Rond 15u00 kwam dokter G. even langst om me te vertellen hoe de operatie is verlopen. Ze zei me dat ze alles goed hebben kunnen verwijderen en dat de endometriose tussen de baarmoeder en darm bevond en niet was ingegroeid. Er waren ook nog wat losse stukjes die ze hebben weggehaald. Alles was dus goed verlopen en nu vooral rusten. Ik vroeg of ik misschien vandaag al naar huis mocht gaan waarop ze antwoorden voel je u niet misselijk. Ik voelde me een beetje misselijk maar het ging wel. Het is toch best dat je nog een nachtje blijft zei ze want door het gas kan je nog misselijk zijn. Ach ja niks aan te doen dan blijven we nog een nachtje op hotel. 

Rond 16u00 begon het ik werd zo misselijk dat ik het bekende kartonnen bordje om in over te geven alvast bij mij zette. De verpleegster kwam binnen en zei oei gaat het niet ben je misselijk. Ze ging wat medicatie halen om bij in te spuiten tegen de misselijkheid. Na het inspuiten heb ik terug een dutje gedaan en toen ik wakker werd was de misselijkheid al veel beter. Ondertussen was het al 18u00 en ik had nog steeds niks gekregen om te eten, ik belde even om te vragen of ik misschien iets mocht hebben. De verpleegster zei dat ik straks enkel een puddingske kreeg omdat ik anders terug misselijk ging worden. Oké dan niet dan wacht ik wel op mijn puddingske. 

Rond 20u00 kwamen ze nog eens checken hoe het met me ging. Mijn bloeddruk was wat aan de lage kant maar dat kon wel door de pijnstillers komen. Om de zoveel uur kreeg ik dan ook een nieuwe dosis pijnstillers paracetamol en dat op een lege maag kan niet goed zijn. De verpleegster moest me wel teleurstellen want de pudding was op. Ik dacht ooh nee krijg ik dan niks? Ze zei dat er wel yoghurt was en ze dit kon geven. Voor mij maakte het echt niet uit zolang ik maar iets kreeg. Ik was blij toen ze afkwam met mijn potje yoghurt en wat heeft dat gesmaakt! 

De verpleegster vroeg me nog of ik voor het slapen nog iets wilde tegen de pijn. Ik twijfelde maar dan kon ik misschien wel beter slapen dus waarom niet. Rond 21u00 kwam ze terug met de straffere pijnstiller maar de paracetamol was nog niet helemaal doorgelopen. Deze had ze stiller gezet omdat ik er zo slap van werd. Om 21u15 was hij leeg en werd de andere eraan vast gekoppeld.

Ik heb vandaag ook al een mailtje gestuurd naar dokter S. om te bespreken wat de volgende stappen zijn. Dit is nu achter de rug en ik ben klaar voor de volgende stap!

De darmreiniging

Vandaag werd ik opgenomen om me voor te bereiden op de operatie die morgen zal plaats vinden. Ik werd er rond 14u verwacht, rond 13u30 was ik aan het onthaal om me aan te melden. De dame aan de balie zei me dat ze even moest bellen met de afdeling omdat het bed dat voor mij gereserveerd was nog niet vrij was. Ik dacht bij mezelf geen probleem dan gaan we nog iets drinken of zo als dat het geval is. Toen de dame terug kwam zei ze dat het bed nog niet vrij was maar dat ze een oplossing hadden. Er was nog een één persoonsnamen vrij, hier moet ik dan niet extra voor betalen. Ik vond het helemaal niet erg om een kamer met iemand te delen en vond het eerst ergens wel jammer omdat ik dan alleen was. Maar als ik er dan bij nadacht vond ik het wel leuker om een kamer alleen te hebben.

We moesten naar het derde verdiep en dan afdeling A03 volgen. Daar hebben we even gewacht voor de verpleegster ons naar mijn kamer bracht. Ze legde alles uit en zei me dat het zicht nu niet ideaal was buiten, ik keek recht op een stalen muur maar eigenlijk stoorde mij dat niet. Ze vertelde me dat vele er om klaagde en deze kamer dus verminderd werd in prijs door het zicht. Ach ja ik betaal een twee persoonsnamen en lig alleen dus ik klaag niet hoor. Na de uitleg van de kamer en het overlopen van de documenten ging ze even kijken wat er vandaag nog allemaal moest gebeuren. Na een 10min was ze al terug met de uitleg. Ik moet twee keer twee karafjes met een cocktail van het huis leegdrinken. Na de eerste week moet ik de karafjes vullen met water en deze ook leegdrinken. Daarna zal je wel snel het toilet weten zijn voegde ze er nog aan toe. Ze zei me ook dat het absoluut niet lekker was maar dat ze wat grenadine erbij zou doen voor de smaak. Toch leuk dat ze hier aan denken. 

Enkele minuten later stond ze daar met de eerste twee karafjes, het eerste glaasje viel echt wel mee en ik dacht ooh dat valt best goed mee. Het rook was naar citroen en smaakt er ook wat naar, het tweede glaasje ging al minder goed en het derde al helemaal niet meer. Na het derde heb ik er wat grenadine bij in gedaan het was nog altijd niet te drinken maar ging al wat beter. Toen het eerste karafje uit was dacht ik ooh nee nu nog één en ik ben al zo mottig ervan sewwes komt het niet langst onder eruit maar langst boven. Verstand op nul en drinken en blijven drinken. Ik denk dat ik de twee karafjes op een half uurtje zelfs nog sneller heb leeggedronken. Wat was ik blij dat de volgende twee gewoon water was. 

Ik wist niet meer of ik moest bellen voor de volgende karafjes en of het dezelfde cocktail zou zijn ik hoopte op iets anders. Ik heb niet gebeld en afgewacht of er zelf iemand kwam. Rond 15u00 ging mijn papa even iets zoeken om te eten, ik vroeg hem om te vragen of ik de tweede cocktail al moest drinken. 

Hij kwam terug en zei me dat ik deze tegen 16u00 zou krijgen. 

Ooh wat is het saai wachten en maar wat te zitten tv kijken. Ik voelde nog niet veel van die cocktails tot een uurtje later mijn darmen begonnen te grommen en ik een windje moest laten. Ik dacht dit kan ik best maar op het toilet lossen maar er kwam nog niet veel uit. Ik dacht bij mezelf is het dat? Ik dacht dat ik krampen ging krijgen en moest lopen om op tijd te zijn. Nope totaal niet.

Het was 16u00 en ja hoor enkel minuten later stonden daar mijn volgende twee karafjes met die heerlijke zelfde cocktail. Ik heb mijn knop omgedraaid en beginnen drinken aan één stuk door en binnen 10min waren de twee karafjes binnen en dan weer het heerlijk water. Toen begon het allemaal te werken, wat was dat tussen het drinken door begon het al. Ik hoorde mijn darmen en dan zit je daar op het toilet. Wat was ik blij dat ik alleen op de kamer lig want het geluid en ja ook de geur is alles behalve aangenaam. 

Na een tijdje kwam er gewoon water uit. Lang heeft het niet geduurd, mijn ouders zijn rond 16u30 naar huis gegaan en rond 20u00 was ik leeg. Tussen door heb ik nog een heerlijke maaltijd gekregen, niet dus een simpel soepje met cola, thee en een yoghurt drankje. Maar het is beter dan niks. 

Rond 19u30 kwam de verpleegster me nog even nakijken en ze vroeg me op te bellen indien ik nog eens naar het toilet ben geweest zodat ze konden kijken of mijn stoelgang goed was. Ook interessant dacht ik naar iemand zijn stoelgang kijken. Ik had al twee keer op het belletje gedrukt boven mijn bed maar na 20min was er nog steeds niemand gekomen, dus maar eens op een ander belletje gedrukt en binnen de 5min was er een verpleegster daar. Ze kwam binnen en zei ja mijn collega had me verteld dat ik naar u stoelgang moest komen kijken. Mee dat ze haar zin had gezegd was ze ook al gaan kijken. Dat ziet er goed uit zei ze. Ik sprak haar aan over mijn knopje boven mijn bed, ze zei me dat het waarschijnlijk slecht contact was en probeerde zelf ook een aantal keren zonder succes. Oei zei ze dat zal ik snel doorgeven zodat het in orde is. Ik zei dat het geen probleem was en wel het ander belletje zal gebruiken waarop ze antwoorden vandaag gaat dat nog lukken maar morgen kan je niet uit je bed. Eums onderschat me niet dacht ik. Maar wel leuk dat ze het direct oplossen. Even later kwam ze mijn kamer binnen met een papier om op het belletje te plakken zodat andere weten dat het door gemaild is. 

Dat was vandaag mijn laatste bezoek, het is nu ondertussen 23u20 ik heb HONGER, zoveel zin in een friet of eender wat. Ik voel me leeg en ik ben ook gewoon leeg. Ik hoop dat ik toch een beetje kan slapen in dit veel te kleine harde bed. Nog even tv kijken en dan een dutje doen of wachten op morgen. 

Nog eventjes geduld en we kunnen terug van start

Morgen is het zover, eindelijk! Ik weet het het lijkt misschien niet zo lang maar als je erop zit te wachten duurt het ongelofelijk lang. Ik wacht niet zozeer op de operatie integendeel maar vooraleer ik verder kan gaan om mijn wens, mijn droom te laten uitkomen moet er nu eenmaal eerst de operatie plaats vinden.

Vandaag werd ik gebeld door Leuven, ze belde me even om nog eens te overlopen wat er juist gepland staat de volgende dagen. Toen de telefoon ging zag ik direct dat het het ziekenhuis was en dacht al ooh nee er is iets tussen gekomen en ik ga nog langer moeten wachten voor de operatie. Was ik blij toen ze aan de andere kant van de lijn zeiden dat ik morgen verwacht werd in het Heilig Hart ziekenhuis. Morgen om 14u00 word ik er verwacht om aan de voorbereiding van de operatie te beginnen de darmreiniging ooh wat kijk ik daar naar uit zeg, niet dus. Ach ja het hoort er nu eenmaal bij. Ze liet me ook even weten dat ik donderdag als tweede sta gepland om geopereerd te worden, oef niet te lang wachten. Door het telefoontje kon ik toch nog wat laatste onbeantwoorde vragen die ik eigenlijk morgen wilde vragen nu al stellen. Zoals mag ik donderdag al naar huis? Waarop ik het antwoord kreeg dat ik dat nachtje toch ook best nog kon meetellen. Ik dacht en denk nog altijd dat zullen we wel zien. Langer blijven dan nodig is zal ik zeker niet, dus hopelijk mag ik donderdag naar huis. Ze wenste me alvast heel veel succes toe.

Heb ik zenuwen voor morgen, nee helemaal niet omdat dit iets is waar ik al lang zit op te wachten alé ja een maandje maar toch dit staat in de weg van mijn wens dus het kan niet snel genoeg voorbij zijn. Ook omdat ik wil weten wat hierna? Wanneer mag ik starten met mijn volgende poging om zwanger te worden. Hoelang moet ik wachten na deze operatie? En hoe? Via IVF of toch nog via inseminatie? Als ik eerlijk mag zijn kies ik op dit moment voor IVF omdat de percentages van slagen hierbij veel hoger liggen en ik vind dat ik wel genoeg geduld heb gehad. Ja ik weet het IVF is geen lachertje maar elke maand opnieuw diezelfde teleurstelling ook niet. Dan bijt ik liever enkele maanden hard op mijn tanden dan weer 6 maanden via inseminatie verder te gaan zonder enig resultaat. Maar dat zal ik pas een weekje na de operatie weten wat de volgende stap gaat zijn.

Maar goed ik zal blij zijn als we nu enkele weken verder zijn en dit allemaal achter de rug is.

Nieuw jaar nieuwe start

Zo de feestdagen zijn allemaal voorbij tijd op er terug in te vliegen. Een nieuw jaar een nieuwe start, nieuwe kansen, nieuwe moed.

Donderdag was de MRI scan gepland. Ik wist niet wat ik moest verwachten, ik heb enkele jaren terug nog scans moeten doen van mijn beenderen. Dat was wat liggen en hop. Ik wist dat het dit keer wel een ander machine was maar dacht dat het gewoon wat liggen was en hop. Niet dus...

Om 9u00 werd ik verwacht ik het Heilig Hart ziekenhuis op de afdeling radiologie. Dus om 8u15 moest ik aangemeld zijn. Mijn papa ging mee zodat ik niet alleen moest rijden. Rond 7u00 zijn we vertrokken richting Leuven. Het was rustig onderweg enkel toen we bijna aan de afrit waren stond het verkeer even stil. We waren nog ruim op tijd in Leuven. 

Na het aanmelden was het wachten tot ik aan de beurt was, rond 8u40 werd ik geroepen door de verpleegster. Ze nam me mee naar een kleedkamertje waar ik alles mocht uitdoen waar metaal aan was. Ze deed ook al wat uitleg, ik heb je wat vroeger geroepen omdat er bij u scan wat meet voorbereiding aan vooraf gaat. Ik dacht bij mezelf hoe wat? Ik mocht me klaar maken en na 5 minuutjes kwam ze me halen. Ik werd verzocht op de stoel plaats te nemen, ze zei me wat ze juist ging doen maar dat ze soms even weg moest omdat ze er voorlopig alleen voor stond om de scans te doen. Oké geen probleem zei ik. Ze legde me uit wat ze allemaal moest doen om de scan voor mij in orde te brengen. Ik zou een infuus krijgen en het minst leuke zei ze is dat ik rectaal wat gel moet inbrengen. Dat vragen de dokters altijd zei ze om het beter in beeld te kunnen brengen maar het is wel wat vervelend. Ach ja als het moet moet het hé. 

Ze prikte alvast het infuus aan en dan moest ik nog even wachten tot het mijn beurt was. Ik mocht haar volgen tot aan de scanner en alvast plaats nemen. Ze ging een dekentje zoeken voor mij en toen mocht ik op mijn zij gaan liggen zodat ze de gel kon inbrengen. Twee volle spuiten vol met koude gel prettig gevoel was het niet vooral omdat het moeilijk is om dan ontspannen te blijven liggen. Ik was blij toen dat achter de rug was, ze zei me nog dit op te houden tot na de scan en dat ik daarna direct naar het toilet mocht. Veel problemen om dit op te houden had ik niet. Hierna kreeg ik nog buscopan ingespoten om mijn darmen stil te leggen en ik was klaar voor de scanner. 

Ik kreeg nog een hoofdtelefoon op en een spiegeltje boven mijn hoofd zodat ik een filmpje kon zien. Ze waarschuwde me ook nog voor het lawaai van het machine maar dat had ik al opgevangen dat dit veel lawaai maakt. Ze rolde me erin de scanner begon, in de hoofdtelefoon kwam een stem die me zei wanneer de volgende scan kwam en hoelang deze duurt. Ik denk dat het zo een 20 minuutjes geduurd heeft. Door het stil liggen was alles precies inslaap gevallen want ik voelde mijn handen niet meer. Ik werd er erg lui van, toen ze me er terug uit haalde was ik dan ook wel blij dat het achter de rug was. Ik mocht rechtstaan en direct naar het toilet gaan. Hierna haalde ze het infuus er nog uit en mocht ik terug vertrekken. Rond 9u45 was ik terug aan de balie en ging ik terug richting huis. 

Wat ik wel jammer vind is dat ik nu nog niks weet van hoeveel endometriose er is en waar. Ik heb deze vraag dan maar even door gemaild naar dokter S. en vandaag kreeg ik een mailtje met het volgende; De MRI scan valt goed mee

Het lijkt beperkt tot de plooi tussen darm en baarmoeder, wat ook bij de kijkoperatie werd waargenomen. Er dienen dus geen verdere onderzoeken te gebeuren voor de operatie van donderdag!

Oef een opluchting dat het meevalt. 

Nu dus ook gestart met het restarm dieet, of moet ik zeggen het dieet van enkel wit geroosterd brood? Ik had een lijst gekregen van wat wel of niet mocht maar er mag dus meer niet dan wel. Ik eet niet graag brood dus dit gaan lange hongerige dagen worden maar het is niet voor niks dat ik dit moet doen en het zal alleen maar voordelen hebben voor woensdag. Nu is het aftellen naar woensdag en hopen dat alles donderdag goed verloopt.