Ik ging vandaag nog werken op woensdagen heb ik de vroege en werk ik dus van 7u15 tot 14u45 ik had vandaag open gedaan en rond 9u40 ben ik naar huis gegaan om nog te douche en nog een paar keer naar het toilet te gaan. Om 10u45 ben ik vertrokken richting Leuven en mijn auto werkte vandaag ook mee. Vandaag was het minder druk op de baan dan gisteren dit ligt wel aan het uur want 's morgenvroeg richting Leuven of op de middag is een heel groot verschil op de baan. Dus ik was goed op tijd in het ziekenhuis aangekomen. Gisteren en vandaag ben ik alleen richting Leuven gereden waarom? Omdat niemand echt kon en ik het niet erg vond om alleen te gaan, mijn mama wilde wel mee en haar werkuren verzetten maar dat wilde ik niet. Ze moet niet altijd zich aanpassen en het is enkel maar binnen en buiten en that's it. Het is nu niet dat ik daar uren moet zitten. Dus richting Leuven met wat muziek op een luidkeels meezingen is ook wel eens leuk. Ik moest me zoals altijd eerst aanmelden aan het onthaal van het ziekenhuis, daar moest ik niet lang wachten voor ik geholpen werd. Ze vroeg me of ik voor een echo kwam waarop ik antwoordde nee nee voor de inseminatie. Ik zag ze kijken in haar computer en ze zei ik moet even eens bekijken want er staat niet bij bij welke dokter je moet zijn. Het ging al door mij heen niet dokter V. niet dokter V. Ze moest even op haar papieren ik denk een uurrooster zien welke dokters er aanwezig waren, ik wilde nog vragen en bij wie moet ik zijn maar ik dacht ach ja ik zal het wel zien. Ik kreeg weer klevertjes mee en ik zag dat hierop ook de dokters vermeld stonden. Yes dokter G. stond erop wat was ik blij dit te lezen terwijl ze nog geen inseminatie bij mij heeft gedaan enkel de echo's maar ik ken ze wel en hoe ze werkt en was dus wel gerustgesteld.
Om 12u20 werd mijn naam gezegd maar niet door dokter G. maar door dokter P., maar ik was ook blij dat hij mij riep. Poging twee heeft hij ook bij mij gedaan toen ik zei van te voren dat ik nooit bij een mannelijke gynaecoloog zou willen gaan maar mijn mening daarna moest herzien. Ik denk altijd ze zullen me nog wel kennen maar ik denk dat ze zoveel mensen krijgen te zien dat ze niet iedereen kunnen herkennen telkens. Dus nee hij herkende mij niet meer, hij vroeg me de hoeveelste keer het was waarop ik zei we zitten aan de vierde keer. Oké zei hij we gaan ons best doen en hij verwees me naar het gordijn om me klaar te maken. Hij vroeg me waar de follikel klaar zat, normaal rechts zei ik en ja hoor hij nam wel een echo zoals het hoort om te kijken in welke staat de follikel zich bevind. Hij was nog niet gesprongen maar zou wel binnen enkelen uren springen dus dat is goed. Het inbrengen ging deze keer wat moeizamer dokter P. vroeg me ook of er de vorige pogingen wat problemen zijn geweest om tot aan de follikel te geraken. Ik heb gezegd dat ik enkel weet dat dokter S. de eerste keer ook even heeft moeten zoeken maar het wel ging en dat de laatste keer snel snel tussen de soep en de patatten was gebeurd. Oei zei hij hierop dat is minder, maar meer heeft hij hier niet over gezegd of gevraagd dus heb ik ook niet meer gezegd. Het is wel gelukt hoor zei hij om me wat gerust te stellen en toen hij klaar was zo nu veranderen we onze zin weer vierde keer goeie keer zei hij. Ik vind het heel raar dat hij en dokter S. heel nauwkeurig te werk gaan met echo en echt goed plaatsen van de instrumentjes en dokter V. het de vorige keer zich er zo snel van af maakte. Ja ik zit er nog steeds mee in mijn maag stom misschien maar toch blijf ik er aan denken omdat het misschien een gemiste kans is geweest maar ja wie zal het zeggen.
Ik ging deze keer wel met een goed gevoel naar buiten en dat is wat telt nu en ik hoop dat ik dat gevoel even kan vasthouden. Morgenvroeg terug starten met de utrogestan en dit weer twee weken lang tot ik een test mag doen. Weer twee lange weken wachten en hopen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten