Om 11u00 had ik bij haar een afspraak, het was redelijk druk in het ziekenhuis. De parking stond vol dus heb even moeten wachten tot er iemand vertrok, ook al stond er 'vrij' op de inrit van de parking. Na 5min. kwam er al iemand die vertrok en kon ik plaats nemen met mijn auto. Zoals altijd moest ik me eerst ook aanmelden aan de balie, dit duurde ook wat langer dan anders omdat het wat drukker was. Eenmaal daar gepasseerd heb ik niet lang in de wachtzaal moeten wachten tot de verpleegster me kwam roepen.Ze vroeg hoe het met me ging en met het prikken, ik zei dat het prikken wel goed ging maar dat mijn waardes toch nog schommelde vooral 's avonds en ik eigenlijk niet goed weet wat ik verkeerd doe kwa eten. Ze vroeg me wat ik gisteren gegeten had toen waren mijn waardes na het avondeten 134 dus te hoog. Het was gisteren verjaardagsfeestje van Ferris dus ik had twee speltbroodjes gegeten met wat eiersalade en tussendoor wat blokjes kaas. De taart heb ik aan mij voorbij laten gaan, omdat ik wist dat dit niet goed voor me was en ik het eigenlijk ook niet zo graag eet. De verpleegster bekeek de resultaten van deze week en was toch beetje ongerust over de waardes na het avondeten. Ze zei me dat ze even de dokter om wat raad ging vragen, deze was even bezig dus ondertussen mocht ik op de weegschaal gaan staan en werd mijn bloeddruk gemeten. In totaal ben ik een 8kg bijgekomen tot nu toe dat was goed volgens haar en zeker niet te veel. Ze ging even terug naar de dokter en enkele minuten later kwamen ze beide terug binnen.
De dokter had mijn boekje met waardes vast en legde me uit dat die na het avondeten te hoog waren ook al zitten ze onder de 120 heel de dag loopt het goed rond de 90 maar 's avonds niet. Ik had ook al verteld dat ik tot nu toe elke avond na het eten ook was gaan wandelen om mijn waardes te doen laten zakken maar dit niet echt hielp. De dokter vertelde me ook dat ik mijn best doe en dat zien ze maar het helpt jammer genoeg niet. Dus het verdict insuline spuiten voor het avondeten om mijn waardes na het avondeten te laten zakken. Dit had ik niet zien aankomen, waarom niet? Omdat ik echt mijn best doe om niet boven die 120 te komen, niet te veel eten, gezond eten, actief bezig blijven na het eten, noem maar op ik heb alles geprobeerd om mijn waardes naar beneden te krijgen. De dokter zei dat dat het beste was ook omdat mijn kindje nu al zo groot zou zijn. Ik begrijp best dat dit het beste is en het is maar een spuitje zetten maar toch.Toen de dokter weg was vroeg de verpleegster of ik het zag zitten, ja zei ik het is maar een spuitje maar ik vind het wel erg en toen kwamen de tranen. Tranen van frustratie, tranen van ooh nee wat doet dit met mijn klein wondertje, tranen van onmacht, de verpleegster leefde enorm mee en begreep me volledig. Ze zei me ook als je bevallen bent valt alles terug weg hé. Dat weet ik wel maar toch het is nu iets belangrijk voor mijn klein ventje en ik heb al wat moeite gedaan om dit ventje te mogen krijgen dus ik wil alleen maar het beste voor dat ventje en ik kan het nu zelf niet geven. Het is gewoon zo frustrerend! Ik zei ook nog tegen de verpleegster dat ik eigenlijk boos ben dat ik er zo laat achter ben gekomen omdat ik anders misschien al vroeger er iets kon aandoen, maar hierin stelde ze me gerust dat dit niets uitmaakte omdat mijn waardes bij de eerste test wel goed waren maar door de groei en de hormonen dit soms later op de zwangerschap verergerd en dat is dus het geval bij mij. Niks aan te doen, het nemen zoals het komt.
De verpleegster legde me nog uit hoe ik de insuline spuit juist moest gebruiken, dit was voor mij vrij simpel omdat deze bijna hetzelfde is als de spuiten voor de IVF pogingen. Ik moet 4E spuiten voor het avondeten, dit doe ik door gewoon te draaien tot de pen op nummer 4 staat en prik in de buik. Dat gaat me vast wel lukken en het is maar één keer per dag. De verpleegster vroeg of ik nog vragen had en maakte een volgende afspraak.
Op weg naar huis heb ik mijn tranen de vrije loop gelaten, efkes alles eruit! Eenmaal thuis en wat met mijn zus, mama en papa gepraat te hebben kon ik het al meer plaatsen. Iedereen zegt ook wel het is nog maar voor enkele weken en ja dat klopt wel en ik vind het helemaal niet erg om op mijn eten te letten, ik ben bezorgt om mijn wondertje en welk effect het allemaal op hem heeft. Wat ik moet doen om hem gezond te houden maakt mij niet uit maar ik hoop dat hij gezond en wel mag geboren worden binnen enkele weken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten