Gisterenavond was het eindelijk zo ver. Ik lag in mijn bed met mijn handen op mijn buik in de hoop mijn wondertje eens te voelen bewegen en ja hoor ineens voelde ik hem duwen tegen mijn hand. Wat het was weet ik niet maar het was heel duidelijk dat het mijn wondertje was dat van de ene kant naar de andere kant bewoog.
Eerst was ik zo verwonderd en geloofde niet wat ik voelde. Ik liet mijn handen op mijn buik liggen in de hoop het nog eens te voelen, lang moest ik niet wachten want opnieuw voelde ik het. Toen heb ik gelachen van geluk en een traantje weggepinkt van verwondering. Niet te omschrijven wat dit met me deed maar de keren erna toen ik hem terug voelde kon ik alleen maar lachen.
Hierna ben ik inslaap gevallen met een zalig gevoel. Deze morgen toen ik opstond heb ik natuurlijk eerst nog eens gevoeld maar denk dat meneertje nog in dromenland ligt. Straks laat hij zich hopelijk opnieuw nog eens voelen en dan kan ik weer genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten