Vandaag had ik mijn 20 weken echo bij de gynaecoloog. Mama ging voor de eerste keer mee en zoals altijd waren we goed op tijd. Mama was in de wachtzaal gaan zitten terwijl ik richting het toilet ging. Toen kwam dokter St. al naar buiten om me te roepen. Ik vroeg of ik nog snel even naar het toilet kon dat was natuurlijk geen probleem, ze zei me dat ik direct na mijn toilet bezoek binnen mocht komen. Ik moest wel mijn mama nog even op de hoogte brengen. Toen ik van het toilet was kwam dokter St. even kijken en zag ze dat ik mijn mama was gaan halen. We zijn dan onmiddellijk binnen mogen gaan. Ik zei haar dat ik mijn mama had meegenomen, dat is leuk zei ze want zo echo’s met twee is toch leuker dan alleen. Ze vroeg me of ik vragen had over iets, deze had ik niet echt dus gingen we direct een kijkje nemen naar mijn ventje.
Dokter St. zei me dat ze alles uitgebreid ging bekijken vandaag, ik was weer heel benieuwd om mijn ventje te mogen zien dus ik genoot van de volledige inspectie van mijn ventje. Dokter St. bekeek hem echt van kop tot teen. Enkel zijn gezichtje was moeilijk te zien omdat hij dwars lag in mijn buik. Toch heeft ze geprobeerd om het gezichtje zo goed mogelijk in beeld te brengen en uiteindelijk is het toch wat gelukt ook al was het wat wazig. Tijdens het onderzoek was er echter één probleempje, dokter St. vertelde me dat de placenta van de baby over de baarmoederhals ligt en dat dit betekend dat als deze niet verschuift mijn mannetje via een keizersnede zou moeten komen. Ik was wel even van slag, ik dacht oei wat nu? Is het nu gevaarlijk voor mijn ventje? Maar dokter St. stelde me al snel gerust dat het tijdens de zwangerschap geen kwaad kan enkel bij de geboorte. Ik vroeg haar of het niet mogelijk was om zo geboren te worden, haar antwoordt was hierop duidelijk nee want dit is gevaarlijk voor u en de baby. De baby kan sterven maar ook ik kan sterven als de baby zou komen indien de placenta nog voor de baarmoederhals ligt. Oké dan kan ik er zeker mee leven om een keizersnede te doen. Ik vind het opzicht niet heel erg als het uiteindelijk een keizersnede zou zijn, omdat ik weet wat er anders mis kan gaan en dat risico wil ik zeker niet nemen. Dus als het zo zou zijn dan is het zo, zolang mijn mannetje maar gezond geboren wordt is het allemaal goed.
Tijdens het onderzoek heb ik wel even gevraagd aan dokter St. of het normaal is dat mijn navel soms pijn doet. Ze zei me dat dit heel normaal is omdat momenteel mijn baarmoeder uittrekt en deze ook aan mijn navel trekt en daardoor kan ik af en toe pijn hebben aan mijn navel, als de pijn echter blijft en onhoudbaar is moet ik me zorgen maken en dat is gelukkige niet.
Het onderzoek heeft een goei half uurtje geduurd en mama en ik hebben ten volle genoten om mijn ventje van kop tot teen te kunnen bekijken, ook al wisten we soms niet wat wat juist was. Dokter St. legde ons steeds wel uit wat er te zien was maar dan nog moest ik vaak een paar keer kijken eer ik echt wist van aah ja het is dat. Dokter St. zei me ik verwacht ook niet dat je alles ziet zelfs als je u laatste echo zou hebben zal je nog niet alles herkennen.
Na de echo was ik weer terug gerustgesteld en konden mama en ik nog even in Diest gaan shoppen. We hebben het natuurlijk nog gehad over het onderzoek en de mogelijkheid die er is op een keizersnede en we zijn het er beide over eens dat het niet uitmaakt hoe mijn ventje ter wereld komt als het maar gezond is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten