Eerste echo voor de pick up

Enkele minuten na mijn vorige blog kreeg ik een mailtje van dokter S. , met daarin; 'Sorry deze mail viel door de mazen van het net. Dit is ok hoor.' Ik was gerustgesteld een mail van haar terug te krijgen zo wist ik dat alles in orde was.

Naar vandaag heb ik echt afgeteld want vandaag was de eerste echo om te kijken hoeveel follikels er groeien dus best wel spannend omdat je het niet voelt hoeveel of zo. 

Om 8u15 werd ik verwacht in het Heilig Hart ziekenhuis op de afdeling van Life, dat was dus weer vroeg vertrekken richting Leuven. Net op tijd aangekomen om me aan te melden alé eigenlijk 3minuutjes te laat want er was toch wat file onderweg. In de wachtzaal op de afdeling van Life was het super druk, ik kwam binnen en al direct hoorde ik iemand roepen mevrouw Theys? Ja ik ben er, ze zei me ja ik zie wie er aankomt dus roep je al direct binnen. Voor het standaard bloedprikken voor elke echo, deze verpleegster had ik eerder nog niet gezien maar was zoals alle andere super vriendelijk en maakte ook tijd voor een babbel. Daarna moest ik nog even wachten in de wachtzaal, er zat een koppel naast me voor me nog twee vrouwen en daarnaast nog een koppel en er bleven maar mensen binnen komen. Sommige kwamen ook gewoon voor bloed te prikken en konden erna direct terug vertrekken. 

Het duurde niet zolang voor dokter G. mij kwam roepen. Ik was blij haar te zien omdat ik buiten dokter S. haar ook veel zie. Ze keek even in mijn dossier hoe het juist allemaal zat en vroeg me wanneer ik juist gestart was met de hormonen. Er stond een fout in mijn dossier dat ik al zou gestart zijn op 9/02 met de hormonen maar dat werd snel rechtgezet. 

Dan was het zover de echo, hoeveel follikels zouden er te zie zijn? Ik had sokken aangetrokken die ik van een vriendin had gekregen ze had me deze cadeau gedaan omdat er de vorige keer een gaatje in mijn sok zat bij het onderzoek. Ik vond het wel grappig dat ik dit als cadeau kreeg van haar en zo lief!!! Er staan klaviertjes vier op voor geluk dus die heb ik aangetrokken want dat beetje extra geluk kan ik gebruiken. Op de echo werd er eerst rechts gekeken daar zag dokter G. 4 eitjes, ik heb meegekeken maar hoeveel het er waren kon ik zelf niet goed zien. Aan de linkse kant moest ze zelf even zoeken en kijken 2,3 ja ik zie er toch ook 4 aan deze kant dus dat is goed zei ze. Oef wat een gewicht viel er van mijn schouders af! Momenteel zijn ze nog klein zo een 12mm en moeten ze nog groeien dus mag ik nog even blijven verder doen met de hormonen. 

Veel last heb ik niet van die extra hormonen, af en toe wat duizelig en misselijk. Wel elke dag hoofdpijn maar is het van de hormonen of toch wat stress rond dit alles daar heb ik geen idee van maar ik ben blij hoe dat alles op dit moment verloopt. 

Na de echo namen we terug even plaats aan dokter G. haar bureau, ze vroeg me of de volgende afspraken al gepland waren. Toen ik nee zei keek ze me even verbaast aan. Dat is wel vervelend zei ze hoe komt dat nu. Toen zag ze het, ik zit in mijn eigen cyclus en daarom moesten ze nog afwachten om de afspraken te maken omdat ik toen nog niet wist wanneer mijn menstruaties zouden beginnen. Dus dat mysterie was ook opgelost en dokter G. plande de volgende afspraken in. Vrijdag om 9u45 en maandag om 9u00 wordt ik terug verwacht in het Heilig Hart ziekenhuis om te kijken hoe mijn follikels groeien. 

Ik hoop dat ik volgende week mijn pick up krijg en de terug plaatsing maar hoeveel dagen dit nog gaat duren weet ik niet alles hangt af van hoe mijn follikels gaan groeien. Dus hopen dat de hormonen nog hun werk blijven doen. 

Onderweg naar huis deed mijn arm pijn van het bloedprikken, het was zo vervelend dat ik mijn mouw ophoog moest doen om de druk er wat van af te halen. De plakker heb ik er dan ook ineens afgedaan. Ik kon mijn arm niet plooien of strekken nog nooit zoveel last van het bloedprikken gehad dan nu. Door heen de dag werd het ook wat blauw waar er geprikt is maar de pijn is wel na een half dagje weggaan al maar goed. Het voelde aan zoals spierpijn heel vervelend maar snel voorbij.

Bij elk feestje of eender welke gebeurtenis denk ik, volgend jaar zit ik hier hopelijk nimmer alleen. Volgend jaar staat er hier naast me een mandje met een mooi baby'tje in en kan ik aan iedereen mijn wondertje tonen. Het is misschien raar maar er zijn zoveel momenten op een week dat ik hieraan denk en hoop dat het volgend jaar anders is. Het gedacht maakt me gelukkig omdat ik de hoop nog steeds niet verloren heb.