Hanne kwam nog eens langst

Hanne kwam vandaag nog eens een keertje horen hoe het met me ging. Alles gaat eigenlijk super goed! Oke mijn dikke voeten met deze hoge temperaturen moet ik er bijnemen maar voor de rest voel ik me super! 

Altijd wel leuk om te horen dat mijn klein ventje het nog goed doet. Zijn hartje klopte mooi en Hanne zei me als je ligt zie je dat hij langst de linkse kant ligt nu. Zelf zie ik dat niet maar voel ik wel meestal waar mijn buik wat harder is. Ik voel hem nu ook regelmatiger wat bewegen, dat is zo leuk. Ik vind het nog altijd gek en ongelofelijk dat er een klein wondertje aan het groeien is in mijn buik. Ik kan het gevoel niet omschrijven, denk dat enkel een mama dit kan. 

Veel was er niet om te bekijken met Hanne enkel moet ik nu nog een afspraak maken met de huisarts voor de suikertest en de spuit. Maar daar heb ik nog even tijd voor. 

We hebben ook nog even gehad over de keizersnede en hoe dit juist gaat indien dit zo zou zijn. Hanne heeft me echt wel gerustgesteld dat dit ook mooi kan zijn. Niet dat ik er tegenop zie, maar je weet niet wat je te wachten staat alé bij een ‘gewone’ bevalling weet je dat eigenlijk ook niet. In september weet ik weer wat meer of de placenta al dan niet toch naar boven is verschoven.

Het was weer een fijn bezoekje en we hebben het deze keer over van alles en niets gehad, even lekker wat bijgekletst. 

Namiddag ben ik een frisse duik gaan nemen bij mijn zus, wat deed dat goed met temperaturen van 35 graden buiten. Na het zwemmen zag ik wel dat ik weer veel witverlies had maar maakte mij er niet al te veel zorgen om omdat ik de laatste dagen dit nog soms had. 

Rond 23u00 ging ik naar het toilet en bij het afvegen ineens een mega slijmprop. Ik dacht oei wat is dit? Moet ik mij zorgen maken? Google maakt me ook niet echt veel wijzer dus ik stuurde naar mijn zus een berichtje in de hoop dat ze nog wakker was. Ze stuurde dat zij dit nooit had gehad en ik Hanne beter kon sturen. Dat had ik ondertussen ook al gedaan maar een normaal iemand slaapt op dit uur dus Hanne ook. Dan heb ik Kendra gestuurd, zij kan op elk moment bevallen dus vroeg ik of zij dit ook had gehad. Ze had daar nu wel wat meer last van maar nooit zo vroeg gehad. Ze zei me om te bellen naar het ziekenhuis als ik ongerust was. 

Goh ja ongerust en niet ongerust. Het is maar wat slijm maar als je dan Google begint af te gaan verlies je deze als je moet gaan bevallen en eums dit ventje gaat nog eventjes blijven zitten hoor. Na lang nadenken in alle stilte toch maar naar het ziekenhuis gebeld, ik wilde mijn ouders ook niet ongerust maken voor niks. 

De mevrouw aan de andere kant van de lijn was zeer vriendelijk. Ze luisterde en stelde me al dadelijk gerust dat dit helemaal geen kwaad kan enkel als er krampen en of bloed zou bij zijn moest ik me zorgen maken. Oef nu kan ik rustig mijn oogjes toe doen en genieten van mijn klein ventje dat weer lekker actief is in mijn buik. 

20 weken echo

Vandaag had ik mijn 20 weken echo bij de gynaecoloog. Mama ging voor de eerste keer mee en zoals altijd waren we goed op tijd. Mama was in de wachtzaal gaan zitten terwijl ik richting het toilet ging. Toen kwam dokter St. al naar buiten om me te roepen. Ik vroeg of ik nog snel even naar het toilet kon dat was natuurlijk geen probleem, ze zei me dat ik direct na mijn toilet bezoek binnen mocht komen. Ik moest wel mijn mama nog even op de hoogte brengen. Toen ik van het toilet was kwam dokter St. even kijken en zag ze dat ik mijn mama was gaan halen. We zijn dan onmiddellijk binnen mogen gaan. Ik zei haar dat ik mijn mama had meegenomen, dat is leuk zei ze want zo echo’s met twee is toch leuker dan alleen. Ze vroeg me of ik vragen had over iets, deze had ik niet echt dus gingen we direct een kijkje nemen naar mijn ventje. 

Dokter St. zei me dat ze alles uitgebreid ging bekijken vandaag, ik was weer heel benieuwd om mijn ventje te mogen zien dus ik genoot van de volledige inspectie van mijn ventje. Dokter St. bekeek hem echt van kop tot teen. Enkel zijn gezichtje was moeilijk te zien omdat hij dwars lag in mijn buik. Toch heeft ze geprobeerd om het gezichtje zo goed mogelijk in beeld te brengen en uiteindelijk is het toch wat gelukt ook al was het wat wazig. Tijdens het onderzoek was er echter één probleempje, dokter St. vertelde me dat de placenta van de baby over de baarmoederhals ligt en dat dit betekend dat als deze niet verschuift mijn mannetje via een keizersnede zou moeten komen. Ik was wel even van slag, ik dacht oei wat nu? Is het nu gevaarlijk voor mijn ventje? Maar dokter St. stelde me al snel gerust dat het tijdens de zwangerschap geen kwaad kan enkel bij de geboorte. Ik vroeg haar of het niet mogelijk was om zo geboren te worden, haar antwoordt was hierop duidelijk nee want dit is gevaarlijk voor u en de baby. De baby kan sterven maar ook ik kan sterven als de baby zou komen indien de placenta nog voor de baarmoederhals ligt. Oké dan kan ik er zeker mee leven om een keizersnede te doen. Ik vind het opzicht niet heel erg als het uiteindelijk een keizersnede zou zijn, omdat ik weet wat er anders mis kan gaan en dat risico wil ik zeker niet nemen. Dus als het zo zou zijn dan is het zo, zolang mijn mannetje maar gezond geboren wordt is het allemaal goed.

Tijdens het onderzoek heb ik wel even gevraagd aan dokter St. of het normaal is dat mijn navel soms pijn doet. Ze zei me dat dit heel normaal is omdat momenteel mijn baarmoeder uittrekt en deze ook aan mijn navel trekt en daardoor kan ik af en toe pijn hebben aan mijn navel, als de pijn echter blijft en onhoudbaar is moet ik me zorgen maken en dat is gelukkige niet.

Het onderzoek heeft een goei half uurtje geduurd en mama en ik hebben ten volle genoten om mijn ventje van kop tot teen te kunnen bekijken, ook al wisten we soms niet wat wat juist was. Dokter St. legde ons steeds wel uit wat er te zien was maar dan nog moest ik vaak een paar keer kijken eer ik echt wist van aah ja het is dat. Dokter St. zei me ik verwacht ook niet dat je alles ziet zelfs als je u laatste echo zou hebben zal je nog niet alles herkennen. 

Na de echo was ik weer terug gerustgesteld en konden mama en ik nog even in Diest gaan shoppen. We hebben het natuurlijk nog gehad over het onderzoek en de mogelijkheid die er is op een keizersnede en we zijn het er beide over eens dat het niet uitmaakt hoe mijn ventje ter wereld komt als het maar gezond is. 

Eerste voelbare schopjes

Gisterenavond was het eindelijk zo ver. Ik lag in mijn bed met mijn handen op mijn buik in de hoop mijn wondertje eens te voelen bewegen en ja hoor ineens voelde ik hem duwen tegen mijn hand. Wat het was weet ik niet maar het was heel duidelijk dat het mijn wondertje was dat van de ene kant naar de andere kant bewoog. 

Eerst was ik zo verwonderd en geloofde niet wat ik voelde. Ik liet mijn handen op mijn buik liggen in de hoop het nog eens te voelen, lang moest ik niet wachten want opnieuw voelde ik het. Toen heb ik gelachen van geluk en een traantje weggepinkt van verwondering. Niet te omschrijven wat dit met me deed maar de keren erna toen ik hem terug voelde kon ik alleen maar lachen. 

Hierna ben ik inslaap gevallen met een zalig gevoel. Deze morgen toen ik opstond heb ik natuurlijk eerst nog eens gevoeld maar denk dat meneertje nog in dromenland ligt. Straks laat hij zich hopelijk opnieuw nog eens voelen en dan kan ik weer genieten. 

Mijn verjaardag en half weg mijn zwangerschap

Zondag was mijn verjaardag, het was een geweldige mooie dag. Zalig weer en natuurlijk stond de jacuzzi er weer om wat waterpret. 

Mijn zus en haar kindjes waren al van ‘ s morgens na het zwemmen meegekomen. Zo konden de kindjes hier hun middagdutje doen en moesten ze niet wachten tot ze wakker waren om te komen. Toen ze sliepen hebben we alles klaargezet voor het feestje. De water/zandtafel, een klein zwembadje onder de schuifaf en de tafels en stoelen. 

Rond 14u00 kwam mijn nicht met haar kindjes aan en kon het feestje beginnen. Ruud het zoontje van mijn nicht is zot van de jacuzzi en het duurde niet lang voor hij erin sprong. Maaike de dochter van mijn nicht en mijn metekindje heeft nog eventjes met de water en zandtafel gespeeld om daarna ook in de jacuzzi te springen. De kindjes van mijn zus lagen nog rustig in dromenland. Ferris werd het eerste wakker, Maaike is zot van baby’tjes en wilde graag hem mee gaan halen. We zijn dan heel stilletjes naar boven gegaan zodat we Louke niet wakker maakte om Ferris te gaan halen. Toen Ferris ons zag verscheen er direct een lachje op zijn gezichtje maar ook bij Maaike. Maaike wilde hem direct pakken, dat gaat natuurlijk niet zo goed want Ferris is al een hele baby maar met wat ondersteuningen heeft ze hem toch eventjes kunnen knuffelen. 

Voor Ferris hadden we buiten de schelp gevuld met wat warm water zodat hij hierin kon spelen, Maaike ging maar al te graag bij in de schelp zitten om met hem wat te spelen. Geweldig om die twee samen te zien spelen. 

Niet veel later werd Louke ook wakker en die sprong gelijk mee in de jacuzzi waar ondertussen mijn nicht en ik al bij in zaten. Het feest was gewoon af!!! Iedereen die ik graag had was er, meer moest dat niet zijn. 

Wat deze dag nog mooier maakte voor mij was dat ik juist ook 20 weken zwanger ben. Net in de helft hoe toevallig kan dit samen vallen met mijn verjaardag? Echt een dag om nooit te vergeten. Ik had aan mijn zus gevraagd of ze me wilde helpen met een foto en ik moet zelf zeggen ik vind hem prachtig!!! 

Nu geniet ik nog even na van het mooie weekend en kijk vooral uit naar de dagen die nu nog gaan komen.