Het is een week na de operatie en ik werd verwacht ik het Life centrum bij dokter S. om de verdere stappen te bespreken. Ik was zoals altijd goed op tijd en moest even wachten in de wachtzaal, deze keer zat de verpleegster aan de balie die me de laatste keren heeft verder geholpen. De dame die er normaal zat was nergens te bespeuren raar om iemand anders daar te zien zitten maar ik dacht ze zal misschien ziek zijn of op verlof zijn. De verpleegster ging een koffietje halen en kwam voorbij mij en vroeg hoe het met me ging. Goed zei ik en met u? Hier ook alles goed we blijven bezig hé en toen ging ze verder. Om 13u30 werd ik bij dokter Segaert verwacht, ik was zoals altijd goed op tijd en rond 13u35 riep ze me binnen.
Toen ik me terug aan het aankleden was ging ze verder dat ik het echt wel rustig aan moest doen en als ik wil beginnen aan het traject mijn lichaam echt gezond moet zijn. Je kan niet gaan werken en even zeggen dat je een pauze neemt. Nee inderdaad dat gaat niet in een crèche en ik kan ook niet al het opheffen en verluieren aan mijn collega’s overlaten. Toen ze zei ik zal even wachten tot je aangedaan bent om verder te gaan. Alé hop die kapotte kous terug aan.
Toen ik ging zitten keek ze bezorgt naar me. Kijk zei ze als je nu niet genoeg rust neemt kan je niet meteen van start als je volgende cyclus begint, je moet eerlijk zijn als je je dan nog niet goed genoeg voelt om te starten. Wil je starten? Ik zei ja natuurlijk en liefst zo snel als het kan. Dat begreep ze daarom zei ze dan moet je nu rusten en naar je lichaam luisten. Je moet het niet voor mij doen zei ze maar echt voor jezelf. Ik zat er verveeld mee omdat ik weet dat er volgende week een andere collega van me ook naar het ziekenhuis moet en een week niet kan komen werken. Ik zei tegen dokter Segaert dat ik het thuis zitten al zo moe was en dat begreep ze maar nogmaals zei ze je moet dit voor jezelf doen en nu alleen aan jezelf denken.
Hierna ging ze verder over wat we nu juist gaan doen. Ze zei me dat ik mocht starten bij de volgende cyclus als mijn lichaam volledig hersteld is. Bij jou gaan we dan wel ICSI toepassen omdat de zaadcellen zijn ingevroren en dus al minder zijn van kwaliteit. Ze vroeg me of ik wist wat dit inhield en ja da weet ik. De volgende uitleg ben ik even gaan pikken via Google want ik krijg het anders niet verstaanbaar uitgelegd.
Dus het verschil tussen IVF en ICSI zit in de manier waarop de eicel en de zaadcel versmelten tot een embryo. Bij IVF wordt de eicel samengebracht met zo’n 100.000 zaadcellen. Het bevruchten van de eicel gaat dan verder vanzelf.
Bij ICSI wordt er één goede zaadcel geselecteerd en direct in de eicel geïnjecteerd. ICSI wordt dan ook voornamelijk gebruikt wanneer de kwaliteit van het zaad slecht is. Ook kan hiervoor worden gekozen wanneer het sperma of de eicel anti-stoffen produceren tegen elkaar.
Hierna gaf ze me de uitleg wat ik juist moest doen. Ze zei in het begin van al je onderzoeken heb ik tegen je gezegd dat je eicel reserves laag zijn dus daarom ga ik je een verhoogde dosis hormonen aanschrijven omdat we anders het risico lopen dat er niet genoeg eicellen zijn om weg te prikken. Je zou dan je eerste dag van je menstruaties iets moeten laten weten zodat we op tijd alles kunnen inplannen. De eerste dag van je menstruatie zou je dan ook moeten beginnen met een neusspray te nemen en dan op de derde dag beginnen met de spuiten te zetten. Deze zou je in het ziekenhuis moeten gaan uithalen en daar wordt je duidelijk alles uitgelegd wat je juist wanneer moet doen. Ik zal je volgende week een afspraak geven want je mag toch niet gaan werken. Ze noemde enkele dagen op waaronder maandag, ik dacht dat is de eerste dag en dan moet ik niet al te lang meer wachten dus maandag is goed. Oké maandag om 13u30 heb je dan een afspraak in het Heilig Hart ziekenhuis en krijg je alle informatie mee. Dit is alvast een papier met alles kort uitgelegd, op het papier staat niet veel enkel wat ik moet nemen en wanneer. Busereline-kort getiteld wat het juist allemaal is heb ik geen flauw idee van. Neusspray gebruiken voor wat is dat goed? Maar het zal wel niet zomaar een neusspray zijn.
Ik vroeg haar of ik echt moest bellen of dat ik ook een mail naar haar mocht sturen. Ze zei me zolang je maar iets laat weten dat is het belangrijkste hoe dat maakt niet veel uit maar zeker de eerste dag van je cyclus iets laten weten anders ben je te laat om het in de plannen. Oké zei ik haar dan mail ik wel naar u zodat ik alles op mail heb en het kan blijven onthouden. Hierna gaf ze me nog een stapeltje papieren met toestemmingsformulieren, dit zou je maandag terug moeten meebrengen naar het ziekenhuis. Verder heb ik hier geen vragen over gesteld en ik dacht ik zal thuis wel zien wat erin staat.
Zo alles uitgelegd en zie je het een beetje zitten vroeg ze me. Ik zei haar dat ik het best alles op me af laat komen en dan zien we wel hoe het allemaal verloopt. Zorg goed voor jezelf zei ze en ze ging nog even mee naar de balie om al mijn papieren in orde te brengen voor het werk. Ze had me in het gesprek ook gevraagd of ik de pil nam maar die neem ik sinds vorig jaar nimmer in. Ik vroeg haar aan de balie of ik hiermee moet starten. Nee zei ze dat hoeft niet maar als je de pil nam konden we het allemaal zelf starten nu start je gewoon in je eigen cyclus. Oké dat is goed dan moet ik die extra hormonen toch al niet bijnemen. Ze gaf me een stevige hand en zei nog goed rusten en riep haar volgende patiënt. Ik heb nog even moeten wachten tot alle papieren in orde waren en dan kon ik vertrekken.
Onderweg naar huis ging er veel door mijn hoofd, ik ben langst ene kant blij dat er nimmer over inseminatie werd gepraat maar door het nu allemaal zo te horen gaat het niet gemakkelijk zijn. De twijfel of ik het wel zou kunnen met al die hormonen en alles wat er nog bijkomt kijken is groot. En wat als mijn eicellen niet goed zijn? Wat als er geen enkel goed is van kwaliteit om te bevruchten? Want dat weten ze nu nog niet en kunnen ze enkel te weten komen nadat ze zijn weggehaald. Er gaat zoveel door mijn hoofd om dit moment, weer vragen waarop ik geen antwoordt weet en die pas beantwoordt gaan zijn als de dag daar is en dat gevoel is echt verschrikkelijk. Je wilt graag alles weten en op alles voorbereid zijn maar dat kan helaas niet en ik zal een manier moeten vinden om hiermee te kunnen omgaan.
Wil ik het doen zeker, ben ik er klaar voor nee helemaal niet. Mijn zus stuurde me vorige week een afbeelding door en deze is wel toepasselijk, dus deze deel ik graag met jullie.
Ik vroeg haar of ik echt moest bellen of dat ik ook een mail naar haar mocht sturen. Ze zei me zolang je maar iets laat weten dat is het belangrijkste hoe dat maakt niet veel uit maar zeker de eerste dag van je cyclus iets laten weten anders ben je te laat om het in de plannen. Oké zei ik haar dan mail ik wel naar u zodat ik alles op mail heb en het kan blijven onthouden. Hierna gaf ze me nog een stapeltje papieren met toestemmingsformulieren, dit zou je maandag terug moeten meebrengen naar het ziekenhuis. Verder heb ik hier geen vragen over gesteld en ik dacht ik zal thuis wel zien wat erin staat.
Onderweg naar huis ging er veel door mijn hoofd, ik ben langst ene kant blij dat er nimmer over inseminatie werd gepraat maar door het nu allemaal zo te horen gaat het niet gemakkelijk zijn. De twijfel of ik het wel zou kunnen met al die hormonen en alles wat er nog bijkomt kijken is groot. En wat als mijn eicellen niet goed zijn? Wat als er geen enkel goed is van kwaliteit om te bevruchten? Want dat weten ze nu nog niet en kunnen ze enkel te weten komen nadat ze zijn weggehaald. Er gaat zoveel door mijn hoofd om dit moment, weer vragen waarop ik geen antwoordt weet en die pas beantwoordt gaan zijn als de dag daar is en dat gevoel is echt verschrikkelijk. Je wilt graag alles weten en op alles voorbereid zijn maar dat kan helaas niet en ik zal een manier moeten vinden om hiermee te kunnen omgaan.
Wil ik het doen zeker, ben ik er klaar voor nee helemaal niet. Mijn zus stuurde me vorige week een afbeelding door en deze is wel toepasselijk, dus deze deel ik graag met jullie.