Vandaag werd ik opgenomen om me voor te bereiden op de operatie die morgen zal plaats vinden. Ik werd er rond 14u verwacht, rond 13u30 was ik aan het onthaal om me aan te melden. De dame aan de balie zei me dat ze even moest bellen met de afdeling omdat het bed dat voor mij gereserveerd was nog niet vrij was. Ik dacht bij mezelf geen probleem dan gaan we nog iets drinken of zo als dat het geval is. Toen de dame terug kwam zei ze dat het bed nog niet vrij was maar dat ze een oplossing hadden. Er was nog een één persoonsnamen vrij, hier moet ik dan niet extra voor betalen. Ik vond het helemaal niet erg om een kamer met iemand te delen en vond het eerst ergens wel jammer omdat ik dan alleen was. Maar als ik er dan bij nadacht vond ik het wel leuker om een kamer alleen te hebben.
We moesten naar het derde verdiep en dan afdeling A03 volgen. Daar hebben we even gewacht voor de verpleegster ons naar mijn kamer bracht. Ze legde alles uit en zei me dat het zicht nu niet ideaal was buiten, ik keek recht op een stalen muur maar eigenlijk stoorde mij dat niet. Ze vertelde me dat vele er om klaagde en deze kamer dus verminderd werd in prijs door het zicht. Ach ja ik betaal een twee persoonsnamen en lig alleen dus ik klaag niet hoor. Na de uitleg van de kamer en het overlopen van de documenten ging ze even kijken wat er vandaag nog allemaal moest gebeuren. Na een 10min was ze al terug met de uitleg. Ik moet twee keer twee karafjes met een cocktail van het huis leegdrinken. Na de eerste week moet ik de karafjes vullen met water en deze ook leegdrinken. Daarna zal je wel snel het toilet weten zijn voegde ze er nog aan toe. Ze zei me ook dat het absoluut niet lekker was maar dat ze wat grenadine erbij zou doen voor de smaak. Toch leuk dat ze hier aan denken.
Enkele minuten later stond ze daar met de eerste twee karafjes, het eerste glaasje viel echt wel mee en ik dacht ooh dat valt best goed mee. Het rook was naar citroen en smaakt er ook wat naar, het tweede glaasje ging al minder goed en het derde al helemaal niet meer. Na het derde heb ik er wat grenadine bij in gedaan het was nog altijd niet te drinken maar ging al wat beter. Toen het eerste karafje uit was dacht ik ooh nee nu nog één en ik ben al zo mottig ervan sewwes komt het niet langst onder eruit maar langst boven. Verstand op nul en drinken en blijven drinken. Ik denk dat ik de twee karafjes op een half uurtje zelfs nog sneller heb leeggedronken. Wat was ik blij dat de volgende twee gewoon water was.
Ik wist niet meer of ik moest bellen voor de volgende karafjes en of het dezelfde cocktail zou zijn ik hoopte op iets anders. Ik heb niet gebeld en afgewacht of er zelf iemand kwam. Rond 15u00 ging mijn papa even iets zoeken om te eten, ik vroeg hem om te vragen of ik de tweede cocktail al moest drinken.
Hij kwam terug en zei me dat ik deze tegen 16u00 zou krijgen.
Ooh wat is het saai wachten en maar wat te zitten tv kijken. Ik voelde nog niet veel van die cocktails tot een uurtje later mijn darmen begonnen te grommen en ik een windje moest laten. Ik dacht dit kan ik best maar op het toilet lossen maar er kwam nog niet veel uit. Ik dacht bij mezelf is het dat? Ik dacht dat ik krampen ging krijgen en moest lopen om op tijd te zijn. Nope totaal niet.
Het was 16u00 en ja hoor enkel minuten later stonden daar mijn volgende twee karafjes met die heerlijke zelfde cocktail. Ik heb mijn knop omgedraaid en beginnen drinken aan één stuk door en binnen 10min waren de twee karafjes binnen en dan weer het heerlijk water. Toen begon het allemaal te werken, wat was dat tussen het drinken door begon het al. Ik hoorde mijn darmen en dan zit je daar op het toilet. Wat was ik blij dat ik alleen op de kamer lig want het geluid en ja ook de geur is alles behalve aangenaam.
Na een tijdje kwam er gewoon water uit. Lang heeft het niet geduurd, mijn ouders zijn rond 16u30 naar huis gegaan en rond 20u00 was ik leeg. Tussen door heb ik nog een heerlijke maaltijd gekregen, niet dus een simpel soepje met cola, thee en een yoghurt drankje. Maar het is beter dan niks.
Rond 19u30 kwam de verpleegster me nog even nakijken en ze vroeg me op te bellen indien ik nog eens naar het toilet ben geweest zodat ze konden kijken of mijn stoelgang goed was. Ook interessant dacht ik naar iemand zijn stoelgang kijken. Ik had al twee keer op het belletje gedrukt boven mijn bed maar na 20min was er nog steeds niemand gekomen, dus maar eens op een ander belletje gedrukt en binnen de 5min was er een verpleegster daar. Ze kwam binnen en zei ja mijn collega had me verteld dat ik naar u stoelgang moest komen kijken. Mee dat ze haar zin had gezegd was ze ook al gaan kijken. Dat ziet er goed uit zei ze. Ik sprak haar aan over mijn knopje boven mijn bed, ze zei me dat het waarschijnlijk slecht contact was en probeerde zelf ook een aantal keren zonder succes. Oei zei ze dat zal ik snel doorgeven zodat het in orde is. Ik zei dat het geen probleem was en wel het ander belletje zal gebruiken waarop ze antwoorden vandaag gaat dat nog lukken maar morgen kan je niet uit je bed. Eums onderschat me niet dacht ik. Maar wel leuk dat ze het direct oplossen. Even later kwam ze mijn kamer binnen met een papier om op het belletje te plakken zodat andere weten dat het door gemaild is.
Dat was vandaag mijn laatste bezoek, het is nu ondertussen 23u20 ik heb HONGER, zoveel zin in een friet of eender wat. Ik voel me leeg en ik ben ook gewoon leeg. Ik hoop dat ik toch een beetje kan slapen in dit veel te kleine harde bed. Nog even tv kijken en dan een dutje doen of wachten op morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten