Ik blijf mijn best doen.

Sinds maandagavond moest ik dus beginnen met insuline te spuiten. Maandag waren mijn resultaten dan ook heel goed en ik dacht yes het helpt en ik moet me wat minder zorgen maken nu. Niets was minder waar want dinsdagavond schoten mijn waardes weer de hoogte in, zelfs na het spuiten van de insuline. Ik had zelf pudding gemaakt met stevia en magere melk en dacht dat het misschien toch daar aan zou liggen. Geen pudding meer dus ik bracht de volgende dag de overige potjes naar mijn zus. 

De volgende dag was het frietjes dag, maar ik dacht ooh nee dat ga ik niet doen ik haal wat wraps voor me en dan kan ik nog enkele frietjes meepikken. Ik had twee wraps op met groenten en nog geen 10 frietjes. Na 2uur waren mijn waardes weer te hoog, de moed zonk in mijn schoenen en daar zat ik weer met tranen in mijn ogen van frustratie. Wat doe ik toch verkeerd!!!! Ik heb onmiddellijk een mailtje naar het ziekenhuis gestuurd met de waardes van de voorbije twee avonden en met de vraag help wat doe ik verkeerd. 

Op de middag had ik nog geen reactie gehad op mijn mailtje dus ik dacht ik bel eventjes. De dame aan de andere kant van de lijn was super vriendelijk en zei me dat ze haar mails nog niet had bekeken en dus goed was dat ik even belde. Ze vroeg me even wat het probleem was en zocht naar mijn mail. Ze vertelde me dat ik eigenlijk niets verkeerd deed en mijn lichaam zich moest aanpassen aan de insuline en dat deze elke week weer moet worden bekeken. Ze zei me dat ik nu de insuline al mocht verhogen naar 6E zodat ik zelf wat geruster was. Ze vroeg me wanneer ik terug een afspraak had zodat het terug kon worden bekeken. Maandag heb ik opnieuw een afspraak, dat is goed zei ze kan je nu al verder met 6E en dan bekijken we het maandag opnieuw. 

Nog zei ze mij als er nog iets was mocht ik altijd terug bellen. Dat stelde me wel gerust dat ik mocht bellen indien ik de avond weer mijn waardes niet onder controle had. 

Ik was weer even gerustgesteld, tot ik na het middageten moest prikken. 121? Hoe kan dat nu weer? Gaan we nu ook al op de middag moeilijk doen? Ik had 4 sneden volkoren brood gegeten met soep. Ik had wel ander brood dan anders omdat het brood dat ik normaal eet op was in de winkel. Maar ik dacht volkoren is volkoren. Blijkbaar niet dus. Ooh wat is dit frustrerend zeg!!!! Maar helaas niks aan te doen, morgen weer ander brood en dan proberen we het opnieuw en maar 2 snede eten inplaats van 4. 

‘S avonds at ik gewoon mee van tafel, 2 aardappeltjes met snijboontjes en worst. Na het eten ben ik weer wat gaan zwemmen, na het avondeten probeer ik altijd wel iets te doen. Ik wissel af tussen wandelen en zwemmen. Om mijn waardes onder controle te krijgen moeten we maar even afzien. Na het zwemmen was het zo ver weer prikken om mijn waardes te weten. Telkens toch weer een zenuwslopende moment geworden van de dag. YES 85 whoop whoop!!!! 

Vandaag is het zaterdag, gisteren had ik mijn waardes heel de dag goed onder controle. Hoogste meting was natuurlijk na het avondeten maar deze was maar 101. Mijn dag was goed!!! Vandaag was dit weer wat anders na het avondeten, want mijn waarde schoot weer wat omhoog na 118. Ik had amper 3 klein sneetjes brood met soep gegeten. Ik hoor jullie al denken, het ligt aan het brood! Ja dat denk ik ook maar ik kan toch niet altijd aardappelen, yoghurt of Kelloggs eten? Ik probeer ook telkens opnieuw een ander volkoren broodje, ik hoop dat het broodje dat ik ervoor at en niet zo fel op reageer terug komt in de winkel. Tot dan zal het zoeken zijn welk brood ik goed kan verdragen. Als ik maandag terug naar het ziekenhuis moet ga ik eens navragen hoe dit komt telkens als ik brood heb gegeten, ik ga er wel vanuit dat de insuline nog verhoogd zal worden. Ik vind het niet erg zolang het maar geen invloed heeft op mijn ventje. 

Op Facebook is er ook een groep zoet zwanger, hier heb ik enkele dagen al wat vragen gesteld en krijg ik heel wat informatie over wat kan en wat niet. Het is wel voor iedereen heel anders, sommige kunnen de ene dag zoveel brood eten als ze willen en andere maar 2 sneetjes. Het blijft zelf een beetje zoeken hoe je lichaam reageert op het eten. Hopelijk krijg ik er snel wat meer controle over.  

Dan toch aan de insuline

Vandaag werd ik terug bij de verpleegster van de afdeling diabetes verwacht, ik vroeg me af waarom ik eigenlijk bij haar nog moest gaan omdat ik ook naar de dokter zelf al was geweest. Ach ja misschien nog wat meer informatie of kijken of wel alles vlot verloopt met het prikken.

Om 11u00 had ik bij haar een afspraak, het was redelijk druk in het ziekenhuis. De parking stond vol dus heb even moeten wachten tot er iemand vertrok, ook al stond er 'vrij' op de inrit van de parking. Na 5min. kwam er al iemand die vertrok en kon ik plaats nemen met mijn auto. Zoals altijd moest ik me eerst ook aanmelden aan de balie, dit duurde ook wat langer dan anders omdat het wat drukker was. Eenmaal daar gepasseerd heb ik niet lang in de wachtzaal moeten wachten tot de verpleegster me kwam roepen.

Ze vroeg hoe het met me ging en met het prikken, ik zei dat het prikken wel goed ging maar dat mijn waardes toch nog schommelde vooral 's avonds en ik eigenlijk niet goed weet wat ik verkeerd doe kwa eten. Ze vroeg me wat ik gisteren gegeten had toen waren mijn waardes na het avondeten 134 dus te hoog. Het was gisteren verjaardagsfeestje van Ferris dus ik had twee speltbroodjes gegeten met wat eiersalade en tussendoor wat blokjes kaas. De taart heb ik aan mij voorbij laten gaan, omdat ik wist dat dit niet goed voor me was en ik het eigenlijk ook niet zo graag eet. De verpleegster bekeek de resultaten van deze week en was toch beetje ongerust over de waardes na het avondeten. Ze zei me dat ze even de dokter om wat raad ging vragen, deze was even bezig dus ondertussen mocht ik op de weegschaal gaan staan en werd mijn bloeddruk gemeten. In totaal ben ik een 8kg bijgekomen tot nu toe dat was goed volgens haar en zeker niet te veel. Ze ging even terug naar de dokter en enkele minuten later kwamen ze beide terug binnen.

De dokter had mijn boekje met waardes vast en legde me uit dat die na het avondeten te hoog waren ook al zitten ze onder de 120 heel de dag loopt het goed rond de 90 maar 's avonds niet. Ik had ook al verteld dat ik tot nu toe elke avond na het eten ook was gaan wandelen om mijn waardes te doen laten zakken maar dit niet echt hielp. De dokter vertelde me ook dat ik mijn best doe en dat zien ze maar het helpt jammer genoeg niet. Dus het verdict insuline spuiten voor het avondeten om mijn waardes na het avondeten te laten zakken. Dit had ik niet zien aankomen, waarom niet? Omdat ik echt mijn best doe om niet boven die 120 te komen, niet te veel eten, gezond eten, actief bezig blijven na het eten, noem maar op ik heb alles geprobeerd om mijn waardes naar beneden te krijgen. De dokter zei dat dat het beste was ook omdat mijn kindje nu al zo groot zou zijn. Ik begrijp best dat dit het beste is en het is maar een spuitje zetten maar toch.

Toen de dokter weg was vroeg de verpleegster of ik het zag zitten, ja zei ik het is maar een spuitje maar ik vind het wel erg en toen kwamen de tranen. Tranen van frustratie, tranen van ooh nee wat doet dit met mijn klein wondertje, tranen van onmacht, de verpleegster leefde enorm mee en begreep me volledig. Ze zei me ook als je bevallen bent valt alles terug weg hé. Dat weet ik wel maar toch het is nu iets belangrijk voor mijn klein ventje en ik heb al wat moeite gedaan om dit ventje te mogen krijgen dus ik wil alleen maar het beste voor dat ventje en ik kan het nu zelf niet geven. Het is gewoon zo frustrerend! Ik zei ook nog tegen de verpleegster dat ik eigenlijk boos ben dat ik er zo laat achter ben gekomen omdat ik anders misschien al vroeger er iets kon aandoen, maar hierin stelde ze me gerust dat dit niets uitmaakte omdat mijn waardes bij de eerste test wel goed waren maar door de groei en de hormonen dit soms later op de zwangerschap verergerd en dat is dus het geval bij mij. Niks aan te doen, het nemen zoals het komt.

De verpleegster legde me nog uit hoe ik de insuline spuit juist moest gebruiken, dit was voor mij vrij simpel omdat deze bijna hetzelfde is als de spuiten voor de IVF pogingen. Ik moet 4E spuiten voor het avondeten, dit doe ik door gewoon te draaien tot de pen op nummer 4 staat en prik in de buik. Dat gaat me vast wel lukken en het is maar één keer per dag. De verpleegster vroeg of ik nog vragen had en maakte een volgende afspraak.

Op weg naar huis heb ik mijn tranen de vrije loop gelaten, efkes alles eruit! Eenmaal thuis en wat met mijn zus, mama en papa gepraat te hebben kon ik het al meer plaatsen. Iedereen zegt ook wel het is nog maar voor enkele weken en ja dat klopt wel en ik vind het helemaal niet erg om op mijn eten te letten, ik ben bezorgt om mijn wondertje en welk effect het allemaal op hem heeft. Wat ik moet doen om hem gezond te houden maakt mij niet uit maar ik hoop dat hij gezond en wel mag geboren worden binnen enkele weken.

Geen zorgeloze zwangerschap meer

We zijn een weekje na de uitslag van de uitgebreide suikertest, het is een drukke en toch niet al te makkelijke week geweest. Ik ben vorige week vrijdag bij de verpleegster geweest die me al een beetje uitleg gaf over hoe en wat nu en ik kreeg een prikker mee om mijn waardes van mijn suiker thuis te controleren. Ik verschoot even dat ik moest prikken, ik dacht dat ik gewoon wat op mijn eten moest gaan letten en that's it maar toch niet. Ik moest echt prikken, elke dag vier keer. De verpleegster was heel vriendelijk en nam de tijd om alles zo goed mogelijk uit te leggen en me mijn verhaal ook te laten doen. Ze nam hierna ook nog even bloed af en nam mijn bloeddruk. Hierna maakte ze samen met mij een afspraak bij de dietiste van het ziekenhuis. Zij zou me dan juist uitleggen wat ik wel of niet mag eten en op wat ik allemaal moet letten. Woensdag werd ik bij haar verwacht.

Ik wilde natuurlijk direct aan de slag gaan om zo goed, gezond mogelijk te eten. Alles voor mijn ventje zijn gezondheid. Maar daar sta je dan rond te draaien in de winkel tussen elke rek kijken wat mag ik nu eigenljik eten en wat niet? Ik heb er totaal geen besef van er is zoveel!!! De moed zonk even in mijn schoenen, omdat ik totaal niet wist wat ik moest nemen. Ik heb dan maar wat standaard dingen meegenomen, fruit, yoghurt, groenten,...

Door van eetpatroon te veranderen heb ik de voorbije dagen ook enorm veel last gehad van hoofdpijn, mijn lichaam is zo weinig suikers niet gewend, ik moet dan ook toegeven dat ik de laatste weken echt wel veel gesnoept heb en naar niks heb gezien ook niet. Omdat ik dacht dat het ook niet nodig was en het kon! Ik ben uiteindelijk ook zwanger en in vanalles lekkers gewoon goesting. Tijd voor verandering dus.

Ik heb dan maar even gegeten wat ik dacht dat wel oké was en dan ook elke 2uur na de maaltijd mijn bloed geprikt om te kijken of mijn waardes goed waren. Ook smorgens bij het opstaan moet ik prikken om mijn begin waarde van de dag te weten, deze mochten niet hoger dan 95 zijn na elke maaltijd mochten mijn waardes niet hoger dan 120 zijn. De eerste dag waren mijn waardes al goed, oef geen enkele waarde boven de limieten. De derde dag had ik als middagmaal rijstwafels met confituur gegeten na 2uur was mijn waarde 126, lichtelijk paniek in mijn hoofd van oei wat nu. Het was nu eenmaal zo en het was nog niet zoveel boven de waarde dat kon. Na het avondeten was mijn suiker dan ook terug oké. Het is de confituur geweest dacht ik toen, dus geen confituur meer. Nogthans had ik speciale confituur gehaald met lage suikergehalte. Ik had een aantal dingen omgeschreven die ik woensdag moest vragen of ik dit kon eten of niet dus deze confituur zette ik ook even bij op het lijstje. Dinsdagavond ging ik puree met vissticks eten, ik had er zo een zin in en vis is wel gezond oké ik wist wel dat vissticks nu niet de gezondste vis was maar ik wist niet dat dit zoveel deed aan mijn waardes, eums wel dus 174 was mijn waarde 174!!! Hier was ik echt niet goed van, maar ik kon er niks aan doen het was nu eenmaal zo en ik kon er alleen maar uit leren dat mijn lichaam dus niet goed reageerd op gepaneerde dingen.

Gisteren had ik dan een afspraak bij de dietiste zelf die me meer uitleg ging geven over wat ik wel of niet mocht eten. Het was nogal een jonge dame die me naar binnen riep, het gesprek kwam moeiljk op gang. Ze zei niet veel en was even enkel met haar computer bezig, hierna begon ze wel met vragenstellen en eens we opgang waren verliep het gesprek wel vlot. Eerst hadden we even overlopen wat ik nu zoal eet op een dag. Dit noteerde ze op haar computer en zocht dan ook gelijk naar of deze producten goed waren voor mij. Zo was de griekse yoghurt die ik at niet zo goed en liet ze andere merken zien die wel konden. Ik kreeg een hele lijst mee van producten die ik kon eten en waar deze te verkrijgen zijn in de winkel, dat was wel handig want je vind niet alles in de carrefour.

Ze zei me ook dat ik af en toe wel eens mocht zondigen maar niet hierin moest overdrijven, zoals bevoorbeeld zondag is het verjaardagsfeestje van Ferris dan mag ik best een stukje taart, maar ze zei kijk dan ook welke taart en niet eentje met cremebure maar eentje met fruit en geen groot stuk maar eerder een kleintje. Ik vond wel leuk te horen dat het wel eens kon, maar of ik me erbij goed ga voelen weet ik niet. Maar geloof me als er taart voor je neus staat als je 7 maanden zwanger bent kan je ook wijgeren ook niet. Ach we zullen zondag zien hoe ik me erbij voel, als ik me slecht voel door stukje taart laat ik ze liever staan als ik dat kan.

Het is niet gemakkelijk maar het is nog maar enkele weken dat ik dit moet volhouden. Ongerust maak ik me nog elke dag om mijn wondertje, de zorgenloze zwangerschap is voorbij. Niet dat ik me elke dag echt zorgen maak maar door nu zoveel te moeten controleren kwa eten denk ik er wel hele dag aan. Wat gaat deze waarde doen met mijn wondertje? Wat als het te hoog is? Is mijn ventje nog gegroeid? Is hij nu wel binnen de curves? Of groeit hij nog zo snel? Al deze vragen blijven door mijn hoofd spoken, daarom heb ik ook wel een extra afspraak gemaakt bij dokter St. om te kijken hoe mijn ventje gegroeit is tot nu want er zijn toch weer enkele weken voorbij als ik opnieuw kan gaan. Normaal had ik een afspraak op 36 weken nu heb ik er tussendoor ook nog eentje op 33 weken gepland. Om mezelf hopelijk wat geruster te kunnen stellen ook al zit het in mijn achterhoofd wat als het anders is en hij is nog meer gegroeit is en meer buiten de curves zit? Ik probeer het los te laten en soms lukt me dat en soms lig ik er wel van wakker. Ik denk dat het wel normaal is het gaat ten slotte over het belangrijkste in mijn leven.

Volgende week heb ik opnieuw aan afspraak voor mijn waardes te controleren en dan zien we wel of ik goed bezig ben of niet. Ik doe alvast mijn uiterste best om mijn wondertje het beste te geven.
En nu nu ga ik even genieten van de kindjes van mijn zus die komen logeren.

Uitgebreide suikertest

Na mijn vorig onderzoek bij de gynaecoloog ben ik wel even van de kaart geweest. Heel ongerust en veel traantjes zijn er de voorbije dagen gevloeid. Want ik wil een ‘normaal’ kindje op de wereld zetten, niet dat ik het kleinste fijnste mannetje moet hebben integendeel. Als hij wat groter en molliger is is dat ook helemaal oké maar niet te als je begrijpt wat ik bedoel. Omdat dokter St. me ook de curve had laten zien dat mijn mannetje echt wel over de lijn zat begin je toch wat op te zoeken. Maar wijzer ben ik er niet uit geworden, ik maakte me alleen maar meer zorgen en ben dan ook begonnen om wat naar mijn eten te kijken. Want ik geef toe de laatste dagen, weken heb ik me wel laten gaan. Ik had dan ook zoveel zin in zoetigheid. 

Vandaag werd ik verwacht in het ziekenhuis voor de uitgebreide suikertest te laten doen. Kendra vriendin van Dennis mijn beste mateke en mama van Helena ging met me mee zodat ik niet alleen moest gaan. Kleine Helena mocht natuurlijk ook mee. We waren goed op tijd in het ziekenhuis en moesten even wachten op de vroedvrouw die de test ging afnemen. Een verpleegster bracht ons tot helemaal aan het einde van de gang waar we mochten wachten, niet veel later kwam de vroedvrouw aan en mochten we een kamer binnen gaan. Ze vroeg me om in een bekertje te plassen en legde me daarna even uit wat ze juist ging doen. 

Ze moest 4 keer bloedprikken, eerste keer voor ik het suikerdrankje dronk daarna een half uurtje na het innemen van het drankje dan weer na een uurtje om dan twee uur later de laatste bloedafname te nemen. Zo gezegd zo gedaan en begonnen we met de eerste bloedafname, hierna mocht ik direct het suikerdrankje leegdrinken. Zoals de vorige keer vond ik dit echt niet slecht en ging het vlot binnen. Daarna mocht ik ook nog even op de weegschaal gaan staan deze gaf 77,5kg aan dat is minder dan thuis whiii thuis geeft hij 78,8kg aan nu zoveel verschil is dat niet maar toch. Dat wil zeggen dat ik in totaal een 7,5kg ben bijgekomen tijdens mijn zwangerschap. Ook werd mijn bloeddruk gemeten en daarna was het de beurt aan mijn ventje, want hij mocht zijn hartje nog eens laten horen en wat ging dat weer goed te keer. Hierna was het wachten en tussen de ene bloedafname en de andere ook wachten wachten en wachten. Ik was blij dat Kendra en Helena erbij waren voor wat afleiding. 

Rond 11u00 was de laatste bloedafname, ik deed mijn schoenen al aan voor de vroedvrouw terug binnen kwam voor de laatste prik zodat we direct konden vertrekken. De vroedvrouw gaf me erna nog wat uitleg en zei me dat een andere gynaecoloog me zou opbellen vandaag als de waardes niet goed zouden zijn. Indien ze wel goed zijn zou ik niks horen vandaag en mocht ik vrijdag altijd even zelf bellen. Oké dus hopen dat ik vandaag geen telefoontje meer krijg! 

De dag was nog goed gevuld namiddag samen met Kendra en Helena en intussen tijd nog geen telefoontje gehad oef dacht ik. Rond 17u00 was ik thuis en heel moe van een dagje ziekenhuizen, ik heb dan klein dutje gedaan in de zetel. Mijn gsm heeft me echter wakker gemaakt, Jep toch telefoon. Rond 19u00 belde de gynaecoloog me op met de resultaten, ze vertelde dat de resultaten van de eerste bloedafname goed waren maar die van de laatste na 2uur toch iets verhoogd was en ik een suikerarmdieet moest gaan volgen. Ze vertelde me dat dit helemaal niet inhoudt dat ik zwangerschapsdiabetes heb maar dat mijn lichaam toch de suikers die ik opneem trager afbreken. Omdat het zo laat was kon ze me nog gen afspraak maken bij de diëtiste van het ziekenhuis hiervoor gaan ze me morgen even bellen om een afspraak vast te leggen zo weet ik wat ik wel en niet mag eten. 

Oké, dus we gaan even moeten kijken op wat we eten. Niet dat ik dit erg vind want ik weet waarom ik het doe en het is voor mezelf ook veel gezonder maar op de eerste plaats natuurlijk voor mijn klein ventje ook. Ik hoop alleen dat het niet te laat is en het geen verdere gevolgen gaat hebben voor mijn klein ventje. Het gaat wat aanpassen worden maar dat loopt wel weer los eenmaal ik juist weet wat mag en wat niet. Nu even afwachten tot de afspraak bij de diëtiste en dan kunnen we echt aan de slag, hopelijk krijg ik snel een afspraak en moet ik niet nog enkele dagen wachten. 

Ongerust ja dat ben ik nog en denk dat dit gaat blijven tot mijn volgende afspraak bij dokter St. op 36 weken en hopelijk kan zij me dan wat meer geruststellen. 

Vandaag is mijn ventje wel heel de dag heel actief geweest, amai hij ging nogal te werk denk dat dit door de dosis suikers kwam maar ik heb er wel van genoten om hem zoveel te zien en voelen bewegen. Zalig toch zo een leventje in te mogen voelen. 

Onderzoek op 29 weken bij dokter St.

Vandaag mocht ik na vind ik zelf toch lange tijd terug op controle bij de gyneacoloog. De laatste keer was op 5 juli dus dat is toch weer even geleden. Ongerust ben ik niet echt omdat ik mijn ventje nu elke dag meer en meer voel maar natuurlijk wil ik ook weten of hij het effectief goed doet, kwa ontwikkeling en ik was vooral benieuwd of mijn placenta verschoven was.

Om 17u00 moest ik in het ziekenhuis zijn, mijn zus ging vandaag met me mee zodat ik niet alleen moest gaan. We waren 10minuutjes te vroeg en moesten dus nog even wachten. er zat nog een zwangere vrouw in de wachtzaal te wachten, dokter St. riep haar eerst, na enkele minuten kwam ze terug buiten en hoorde ik haar vriend vragen of het kon dat de kleine reageerde op wat ze at. het was wel even grappig om te horen. Mijn zus en ik konden onze lach niet inhouden. Daarna kwam dokter St. naar buiten en we mochten met haar mee gaan, ze ging naar een andere kamer omdat ze hier betere echo's kon maken. Dat vond ik natuutlijk wel leuk, zo kon ik mijn wondertje nog beter zien.

Ik mocht plaats nemen op de onderzoekstafel en dokter St. begon met het nakijken van kop tot teen. Ze begon bij het hoofdje en zo ging ze stap voot stap naar beneden. Zijn gezichtje verstopte hij weer met zijn armpjes dus jammer genoeg weer geen duidelijk beeld van zijn gezichtje. We konden wel zijn neusje zien en dat leek wel op mijn neus whiii!!! Dat neusje zit al goed dacht ik. Toen ze aan de beentjes was zei ze al direct dat deze wel heel lang waren, ze keek hoelang het beentje juist was en deze was toch wel uitzonderlijk lang, ze zei me om dit even op haar schema te bekijken. Ook ging ze even terug om te kijken dat zijn armpjes ook zo lang zouden zijn en deze waren toch ook wat langer. Ze sprak over P97 wat dit juist inhoud weet ik niet maar dat heeft iets met de groeicurves te maken.

Eenmaal terug aan haar buraeu liet ze de curves zien, alles zat goed in het gemiddelde maar als je dan de meting van zijn beentje zag zat deze er ver over. Ze zei me dat dit geen probleem was en hij waarschijnlijk gewoon lange benen zou hebben. Zijn geschatte gewicht was dan ook hoger dan bij andere door zijn beentjes, momenteel weegt hij 1kg800. Ik heb totaal geen idee of dit veel is maar ze zei ook dit is maar een schatting.

Ze stelde voor om een uitgebreide suikertest te doen zodat ze kon uitsluiten dat er hier een probleem bij zou zijn ook al was de eerste test in orde dit kan altijd wel veranderen. Ze plande deze zo snel mogelijk in, volgende week woensdag mag ik dus terug dat lekker drankje drinken. Ze vertelde wel dat ze deze zelf niet kon nemen en opvolgen omdat ze volgende week met verlof gaat maar haar collega zou me wel opvolgen en haar verder informeren als ze terug aanwezig was. Voor mij maakt het niet veel uit wie het doet als het maar in orde is.

Voor de rest zag alles er goed uit, ik vroeg haar nog na de ligging van mijn placenta of dit nu in orde was. Ze zei me ooh ja ben ik nu vergeten te controleren, ze verzocht me nog snel terug plaats te maken op de onderzoekstafel om een inwendige echo te nemen om dit snel te controleren. Ik escuzeerde me omdat ik het niet eerder had gezegd maar ze zei me dat ik me daar niet voor moest escuzeren en zij eraan had moeten denken. Ze was gehaast omdat er een andere dokter de ruimte nodig had maar het was snel gecontroleerd. De placenta ligt er nog een stukje voor, op 36 weken gaat ze dit nogmaals bekijken en indien dit niet veranderd is is het zeker keizersnede. Dus op dit moment is het keizersnede maar alles kan nog veranderen.

Ze gaf me de echo's van vandaag nog mee en het onderzoek was weer achter de rug. Ik kon het toch niet van mij afzetten dat hij echt zo boven de curves zit met zijn beentjes, ik weet niet hoe of wat ik me hierbij moet voorstellen. Maar mijn zus zei ook dat dit nog kan veranderen en het is maar een schatting dus ik zal tot november moeten wachten om echt te zien hoe groot hij zal zijn. Het zal sowieso een sterk mannetje worden en daar ben ik heel blij mee.