Derde echo en wat dan...

Maandag morgend klaar maken om terug richting Leuven te vertrekken voor een echo. Vandaag zou ik ook weten welke dag de punctie/pickup plaats zou vinden. Weer een spannende echo, hopelijk zijn mijn 10 follikels wat gegroeid en mogen ze er snel uit want wat begin ik ze te voelen.

Ik werd om 9u00 verwacht in het Heilig Hart ziekenhuis, het was file dus ik ben ruim op tijd vertrokken of dat dacht ik toch. Eenmaal om de autostrade gaf mijn GPS aan dat ik pas om 9u20 zou aankomen op mijn bestemming. Vloeken tot en met dus maar ja er was weinig aan te doen. Na een 20 minuutjes rijden herspong het uur van aankomst naar 8u40 oef ik ga toch nog op tijd zijn, maar uit zekerheid toch even bellen naar het ziekenhuis om te melden dat ik wat later kan zijn. Ik belde rond 7u40 en kreeg direct een voicemail waarop ingesproken was dat ze nog niet open waren, ik had het natuurlijk wel kunnen weten dat ze pas om 8u00 open waren dus bellen we sewwes nog wel eens terug. De mevrouw aan de lijn zei dat het geen enkel probleem was en dat ze het ging noteren. Zo was ik ook meer op mijn gemak.

Rond 8u40 was ik eindelijk in het ziekenhuis aangekomen, daar moest ik me zoals altijd ook weer aanmelden, dat duurde vandaag ook wat langer door de vele mensen die er ook zaten te wachten. Maar ik was nog net voor 9u00 op de Life afdeling. Er zaten nog twee dames te wachten in de wachtzaal, ik denk dan vaak voor de hoeveelste keer zouden zij hier zitten? Welk traject zijn zij aan het bewandelen? Hoeveel slecht nieuws hebben zij al moeten aanhoren? Zouden ze allemaal zo denken? En waarom praten we eigenlijk niet met elkaar in die stille kille wachtzaal? We gunnen elkaar zelfs geen blik. Ik denk dat dit komt omdat we allemaal bang zijn op het volgende.

Na enkele minuten werd ik geroepen door de verpleegster die me de uitleg had gegeven over de hormonen van het IVF traject. Ik vond haar een zeer aangenaam persoon, zo zacht en lief en nam zoals iedereen haar tijd voor vraag en antwoord. Weer wat bloed armer en een blauwe plek rijker. De vorige verpleegster zei altijd welke dokter er juist zat om de echo's te nemen zei deed dit niet maar dat vond ik ook niet zo erg. Ik zie wel wie er me sewwes roept.

Deze keer was het terug dokter G. die me riep, ze vroeg direct of nog wat ging met me, ik zei haar dat het wel zwaarder werd maar het nog oké was. Ik zei haar ook dat ik moeilijk kon slapen en ik me afvroeg of dit met de hormonen te maken had of met de onderliggende stress. Ze zei me dat dit wel door de hormonen kon komen en ja natuurlijk ook wel de stress wat normaal is zei ze. Daarna maakte ik me weer klaar om op de onderzoekstafel te liggen. Ze telde eerst de follikels nog eens na en het waren er nog steeds 10 en ze zijn heel goed gegroeid zei ze. Ooh echt dat is goed. Ze waren nu ongeveer een 20mm. Terwijl ik van de onderzoekstafel ging zei ze dan kunnen we de punctie inplannen.

Ze keek in de agenda wanneer deze kon plaats vinden en vroeg me of ik om 9u15 kon, ik wist niet over welke dag ze bezig was dus vroeg haar welke dag. Woensdag zei ze en dan vrijdag de terugplaatsing maar dat bekijken we dan nog wanneer. Ik vond het wel jammer dat het woensdag was omdat ik had gehoopt om vrijdag, waarom omdat ik donderdag naar de musical 40-45 ga kijken en bang ben dat ik dan te veel last ga hebben of zo. Maar het is nu zo en woensdag zal het zijn. Dus ja oké dat lukt want ik mag toch niet werken erna. Woensdag dat is overmorgen al, het komt nu ineens allemaal zo snel. Dokter G. schuilde een papier naar voor met hierop de uitleg voor de komende dagen en wat ik allemaal juist moet doen. Ze overliep het papier even samen met mij, de neusspray moet ik vandaag enkel nog om 16u00 nemen en dan de pregnyl om 22u30 dus geen Gonal-F spuit meer. Morgen moet je niks meer nemen van hormonen en dan woensdagavond mag ik terug beginnen met die leuke pilletjes die ik vaginaal mag nemen whiii de utrogestan. De dag erna mag ik deze drie keer per dag opsteken tot na ik mag testen of de poging al dan niet gelukt is. Ik vond het overzicht op papier wel heel handig want als ik dit allemaal moest onthouden had ik moeten bellen om te vragen wat ik nu juist wanneer moet doen. Als dokter G. de uitleg doet probeer ik echt mijn aandacht bij haar te houden maar toch gaan mijn gedachten dan door met vragenstellen en vergeet ik soms dingen. Dus met die papiertjes ben ik heel blij. Na haar uitleg vroeg ik haar de vraag waar ik al een weekje mee zit maar niet echt durf vragen omdat ik ook niet weet of ze er een duidelijk antwoord kan op geven. Ik vroeg haar of het kon dat er in die 10 follikels geen eicellen zouden zitten, waarop ze antwoorden dat die kans klein is omdat ik zo goed heb gereageerd op de hormonen. Dat is toch al wel een beetje een geruststelling maar helemaal gerust ga ik pas zijn als ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen ga hebben maar dat is nog even wachten...

Na mijn bezoekje aan Leuven moest ik nog gaan werken, ik doe mijn werk heel graag ik werk in een crèche maar het begint zwaar te worden. Ik kreeg echt pijn in mijn buik en elke beweging was er te veel aan. Het is niet echt buikpijn maar eerder als je u menstruaties moet krijgen maar dan 10keer erger en vervelender, het lijkt of ze met messen in mijn onderbuik steken. Ik was dan ook blij toen mijn werkdagje erop zat vandaag, thuis wist ik dat de kindjes van mijn zus er waren en mijn zus dus ook. Ik vind het altijd leuk om ze te zien en vandaag had ik ze nodig om me sterk te houden. Ik ben in mijn auto gestapt na het werk met de tranen in mijn ogen van de pijn, vermoeidheid, angst, ... en dan dacht ik aan die twee schatjes die er sewwes thuis zijn. Louke die naar me toe loopt met haar armen op en kleine Ferris die altijd lacht als ik zeg waar is mijn knap ventje. Ik heb dan ook snel mijn tranen weg gedaan om te genieten van die twee schatjes. Na hun bezoekje ben ik in de zetel gaan liggen en heb ik lekker lui tv gekeken familie :-)

Ik wilde eigenlijk al vroeg mijn bed in kruipen maar dat ging niet want om 22u30 moest ik de pregnyl spuit zetten, ik heb me echt wakker moeten houden want ik was bang als ik inslaap viel dat ik mijn wekker niet zou horen en dat het dan te laat was en hele andere scenario's gingen door mijn hoofd. Het was deze keer dan ook belangrijk dat de pregnyl op het juiste uur werd gezet. Ik had mijn wekker voor alle zekerheid om 22u20 gezet zodat ik nog tijd had om de spuit ook klaar te maken. Ik heb deze al enkele keren moeten zetten maar het blijft telkens toch weer spannend. Maar deze keer liep het echt heel vlot en stipt om 22u30 zat de spuit in mijn buik. BAM i did it!! En nu nu is het wachten tot woensdag en hopen hopen hopen...