Kinderwens op de planken

Gisteren was het de voorstelling van kinderwens op de planken. Shanti had me gevraagd of ik het zag zitten om mee in het panel te zitten van wensouders om mijn verhaal te doen als alleenstaande aan dit traject te beginnen. Ik heb even getwijfeld omdat ik niet goed wist wat ik er van moest verwachten maar dan dacht ik ook waarom niet. Wat ik wel wat vervelend vond was dat mijn wens eigenlijk vervuld is en andere die in het panel zitten hier nog volop mee bezig zijn of zelf niet kunnen vervullen. Maar Shanti zag dit echter niet als een probleem maar als een verrijking dus ik heb toegezegd.

Ik had maandagavond nog een berichtje gestuurd naar Shanti of ze nog hulp kon gebruiken met de voorbereiding, gisteren stuurde ze me dan een berichtje met een beetje aarzel dat het wel goed van pas zou komen als ik kon helpen. Dus ik ging de catering ophalen en we vertrokken op de middag al samen na Leuven om alles daar en klaar te krijgen. We moesten wel nog terug naar huis om ons op te frissen voor we aan de avond konden starten. Shanti vertelde me in de auto dat dokter S. ook aanwezig ging zijn deze avond, ik zei tegen haar ooh dat is leuk om te weten dan kan ik haar deze avond in de bloemetjes zetten en hoef ik niet speciaal een afspraak bij haar te maken. Ik was eigenlijk blij dat ik haar nog eens zou zien. Rond 15u00 waren we terug thuis en konden we ons klaar maken om tegen 17u30 terug in Leuven te zijn. Ik ging dan ook nog voor bloemen kijken dus ik was maar nipt op tijd terug in Leuven. Eerst volgende er een eetmoment met genodigde en werden er nog diploma's uitgereikt aan afstuderende van het kinderwenshuis. Het was erg gezellig en lekker eten, ik had me naast iemand gezet die haar zoontje bij had en we hebben heel leuk gesprek gehad over van alles en niks.

Na het eten werden de panelleden apart geroepen om even te bespreken hoe en wat juist, natuurlijk had ik dit niet gehoord en was dus nog volop in gesprek. Na een tijdje ging iedereen rechtstaan om naar de zaal te vertrekken, Shanti zei me dan ook waar ik juist moest zijn. Nog niet iedereen van het panel was aanwezig dus het was niet zo erg dat ik het even gemist had. Virgini Claes was er ook zei is meter van het kinderwens expertise netwerk.

Toen iedereen had plaats genomen in de zaal en wij samen enkele foto's hadden getrokken kon de avond van start gaan. We gingen als laatste de zaal binnen en namen achteraan in de zaal plaats, Virgini Claes verwelkomde iedereen en zo begon een avond vol met emoties en (h)erkenning. Als eerste werd Professor Godderis in de bloemetjes gezet of moet ik zeggen op de fiets. Hij kreeg een fiets cadeau en hierna ook een erkenning als Prof die vruchtbaarheidsproblemen uit de taboesfeer haalt. Na enkele woorden van hem en de burgemeester was het tijd voor het panelgesprek. We werden één voor één bij naam geroepen en mochten op het podium plaats nemen. Ik vond het eerlijk gezegd maar niks zo op het podium overzicht op de 80 mensen die naar je zitten te kijken. Virgini Claes vertelde eerste haar verhaal over vruchtbaarheid en dan was het aan ons, we gingen het rijtje af. Ik zat als vierde persoon en geloof me als de man naast me begon met spreken begon mijn hart alleen maar sneller te slaan, want sewwes is het aan mij.

Dan was het zover, ik moest mijn verhaal doen. Het ging eigenlijk vrij vlot, ik heb het eigenlijk ook zo kort mogelijk gehouden door de zenuwen. Ik vond het persoonlijk ook moeilijk om mijn verhaal echt te vertellen hoe ik me gevoeld heb omdat andere in het panel zoveel meer verdriet hebben gekend en nog steeds dat verdriet voelen. Ik vond het dus zeker niet gepast om te zeggen hey ik heb het ook zwaar gehad, ook al is dat zo en weten ze het door mijn verhaal ook wel een beetje toch zij hebben het zwaarder te verduren gekregen. Zo was er een dame die als ik het niet mis heb bijna 17 pogingen heeft gedaan en 2 adoptieprocedures achter de rug heeft en haar wens heeft moeten loslaten. Hoe hard is dit? Ik bewonderde eigenlijk iedereen in het panel omdat ze hier toch maar zitten met zo een enorme emotionele weg die ze hebben afgelegd en hier dan ook open willen over praten. Ze willen natuurlijk allemaal het zelfde het taboe rond vruchtbaarheidsproblemen verbreken. Er werden nog enkele vragen gesteld en hierop werd wat dieper om ingegaan, ik had geen problemen met de vragen en vond dit zelfs leuker dan mijn verhaal te moeten doen. Het liep allemaal los en af en toe kon er ook een lachje af ook al is dit onderwerp niet altijd om mee te lachen.

Na het panelgesprek mochten we terug plaats nemen in de zaal en werd er nog een theater gespeeld, het verhaal ging over een vraag die vruchtbaarheidsproblemen had en toch na enkele pogingen en operaties verder een dochtertje heeft gekregen. Het was prachtig voorgesteld en ik denk dat er heel veel mensen zich hierin kunnen terug vinden die in het traject zitten.

Na het theater was er nog een receptie, ik ging al even snel naar daar omdat ik dokter S. niet wilde mislopen en ik ook niet wist of ze nog na de receptie zou gaan. Ze kwam zelf naar me toe toen ze me zag binnen komen en zei me dat heb je goed gedaan. Ik ben dan mijn bloemen gaan zoeken die ik voor haar had meegebracht, deze had ik in de keuken geplaatst maar waren her legde oké even zoeken waar deze zijn gebleven maar al snel had ik ze gevonden en kon ik ze aan dokter S. overhandigen. Ze was er erg blij mee en zei me dat dit niet nodig was en dat ze haar job enkel en alleen maar deed. Ja ze deed haar job maar je kan enkel u job doen en mensen als een nummer behandelen en je kan u job met liefde doen en dat laatste deed ze zeker. Daarom dat ik haar persoonlijk wilde bedanken.

Hierna ging ik me wat te drinken halen maar ik werd langst verschillende kanten aangesproken, mensen die ik eerder bij Shanti had gezien die nu ook wisten dat ik zwanger was en me proficiat wenste en vroegen hoe het met me ging. Ik vond het eigenlijk leuk omdat ik eerst dacht ooh nee ik ga daar maar wat alleen staan maar dat was dus niet waar. Toen ik mijn glas had ben ik bij een andere BAM mama in spé gaan staan en hebben we nog even wat gepraat. Rond 22u00 ben ik Shanti nog gedag gaan zeggen en stilaan naar huis gereden.

Ik voelde me top na deze avond, omdat ik toch mijn verhaal kon delen met andere en misschien enkelen hiermee help maar ook omdat ik het nu het fertiliteit gedeelte achter me kan laten. Ik heb mijn ding verteld, iedereen die ik wilde bedanken bedankt, een mooiere afsluiting dan dit is er niet.
Toch ga ik nog vaak terug denken aan deze avond en het heel traject maar op een positieve manier, en nu ga ik genieten!!! Genieten van mijn wondertje, genieten van wat er nog gaat komen en genieten van de kleine mooie dingen.