Jongetje of meisje?

Het geslacht, wat gaat het worden een jongetje of een meisje? Ik was hier heel benieuwd naar ook al had ik van in begin al het gevoel van wat het was. Hoe dit komt weet ik niet maar mijn gedachten stonden er gewoon op dat mijn gevoel juist zat.

Ik moest wachten tot de resultaten van de nip test, dokter St. had al wel een gokje gewaagd maar kon er natuurlijk ook naast zitten. Dus moest ik nog een tweetal weken geduldig afwachten. Ik wist ongeveer wanneer de resultaten binnen gingen komen en die dag ben ik wel om het uur gaan kijken of ze er waren. Nog voor ik een mailtje had ontvangen had ik ze via de app al gezien.

Een jongetje!!!! Dokter St. had het juist geraden en mijn gevoel zat dus juist. Het geslacht verzwijgen kon ik niet lang. Naar mijn zus had ik al gebeld toen ik bij dokter St. buiten kwam en ze zei ik wist het. Ze dacht ook dat het een jongetje ging zijn. Mijn ouders wisten het ook direct maar eigenlijk maakte het niet uit wat het was. Zoals het cliché zegt ‘als het maar gezond is’.

Ik had kaartjes besteld zodat familie en vrienden konden raden wat het zou worden, ze moesten een bolletje krassen dat zij dachten dat het ging zijn. Ik vond het zelf wel leuk om af te geven en heb te zien nadenken.

Iedereen was op de hoogte dus was het tijd om mijn zus als meter te vragen, ik wilde iets origineel geven maar wist niet zo goed wat. Dus ik maakte een doosje met verschillende dingen in. Ik vond het ook leuk om een conffeti kanon erin te stoppen zodat ik het kon filmen. Ook al wist mijn zus het geslacht al het was gewoon voor de fun.

De kindjes van mijn zus bleven van zaterdag op zondag logeren, dus zondag zou ze het krijgen als ze haar kindjes zou komen ophalen. Ik had het op de tafel klaag gezet en toen ze binnen kwam gezegd dat we iets gemaakt hadden voor haar en ze haar ogen moest sluiten. Toen ze het zag was ze zo blij dat ze niet anders kon dan wenen van geluk. Alé dat hoop ik toch. Natuurlijk zei ze ja. Samen met haar dochter hebben we het confetti kanon in de living laten afgaan, wat een enorme knal gaf en Louke ervan moest wenen ocharme ze was echt verschoten. De traantjes waren snel verdwenen toen ze de confetti mocht oprapen. Maar van het kanon zelf moest ze niks meer weten.

Ik ben heel blij met mijn klein mannetje dat in me mag groeien maar wat vind ik het moeilijk om een naam te zoeken. Ik heb een hele mooie naam maar de twijfel slaagt telkens toe. Is het wel de juiste naam voor mijn kind? Gaan de andere het mooi vinden? Ik denk dat ik bij welke naam ook altijd zal twijfelen. Maar het staat vast ik vind de naam zo mooi dat er geen andere mooie naam meer mooi genoeg is voor mijn mannetje.

Elke dag hoop ik dat ik hem eindelijk eens ga voelen, ik weet dat het nog vroeg is maar ik mag toch al dromen. Mijn buikje groeit ook al goed, te goed vind ik maar ja het hoort er nu eenmaal bij zeker. Ik heb enkel een hekel aan mensen die telkens aan mijn buik willen komen, wat is dat toch? Ik zit toch ook niet aan hun buik te voelen of ik hun darmen of zo voel. Ik hou zelf niet van lichamelijk contact dus Don’t touch the belly!!! Het is mijn buikje, ik ga hiervan genieten en ik mag hier wel 100x per dag aan voelen. Als je het misschien lief vraagt mag je wel eens voelen, als je hem uiteraard al kan voelen want nu zit je gewoon over mijn bewegelijke darmen te wrijven en dat is alles behalve aangenaam.