Dag 22 en nog steeds niks te zien

Nog maar eens naar leuven voor een 4de echo. 
Vandaag is mijn mama opnieuw meegereden we waren een half uurtje te vroeg in Leuven en zijn nog even in de auto blijven zitten een kwartiertje voor mijn afspraak gingen we naar het centrum, Na even wachten in de wachtzaal kreeg ik een niesbui zo ineens uit het niks. Lag het aan de zeteltjes of aan iets anders? Maar ik kon maar niet stoppen met niezen, heel vervelend als je weet dat je zo dadelijk een onderzoek moet ondergaan. 

Zoals de voorbije keren werd ik eerst door de verpleegster geroepen dezelfde als de vorige keren, vandaag een heel andere begin zin als de gewoonlijke ‘hoe gaat het met u?’ Vandaag was het amai u heeft het ook goed te pakken. Waarop ik zei het is pas begonnen toen ik hier binnen stapte dus ik denk dat ik een allergie heb om hier te komen. We moesten er beide mee lachen, na de bloed afnamen moet ik zoals altijd even mijn arm plooien met een watje er tussen zodat het bloeden stopt normaal stopt dit ook dadelijk en heb ik er geen last van maar dit was vandaag anders, toen de verpleegster het plakkertje erop wilde doen en ik het watje er af wilde deed kwam er nog heel wat bloed uit waarop de verpleegster zei oei dan moeten we nog maar even wachten en daar ging ik terug met mijn watje. Na enkele minuutjes was het wel  in orde en mocht ik terug in de wachtkamer gaan wachten waar ik maar niet kon stoppen met niezen, mama zei probeer anders op de stoelen te gaan zitten misschien helpt dat. Het was inderdaad een beetje beter ook de mevrouw van het onthaal zei amai u heeft het goed zitten waarop ik weer zei dat ik het pas had toen ik hier even zat. Ze zei dat is ook vervelend! Inderdaad heel vervelend. 

Vandaag was het dokter S. bij het binnen komen vroeg ze of alles wel oké was en ik zei ja hoor enkel even een niesbui, ze dacht dat ik wat emotioneel was waarop ik zei nee hoor enkel maar wat niezen. Toen vroeg ze mij; wat ben jij aan het doen? Geen idee zei ik en zei antwoorden niks hè. Ja nee precies niet. Ze verzocht me om op de onderzoekstafel plaats te nemen en opnieuw zocht ze maar vond ze niks. Ze keek nog een tweede keer en toen zag ze achterliggend eentje van 12mm misschien groeit deze dat weet ik niet zei ze maar dit is momenteel de grootste. Ze vroeg me of ik de laatste tijd iets speciaal heb gedaan of ingenomen heb maar er is niks veranderd dus nee ik zou niet weten hoe het komt dat er maar niks komt. Misschien omdat ik ook veel sneller ongesteld ben geworden dan normaal en dat mijn eisprong wel op de normale tijd komt? Of werkt dat zo niet dacht ik bij mezelf, ik heb echt geen idee en eums ik heb hiervoor ook niet gestudeerd dus als zei het niet weten hoe zou ik dan moeten weten hoe het komt dat er maar geen eisprong komt?

Dokter S. zei me nog af te wachten tot ze morgen meer wist van de bloedresultaten indien de waarde van mijn bloed nog op nul staan moet ik dan al starten met clomid, deze hormonen had ze mij al voorgeschreven voor als de derde poging niet zo lukken maar ik zou ze dan misschien nu al moeten innemen als er geen follikel groeit. Dokter S. taste wel even af of ik dit een goed idee vond. Wil je hiermee starten indien je bloedwaarde nog niet gestegen zijn of wilt u liever wachten op je natuurlijke eisprong? Waarop ik antwoorden ik zou niet graag nog langer willen wachten dus graag neem ik deze dan al in als de waarde niet gestegen zijn. Ik vond het wel leuk dat ze even aan me vroeg wat ik zelf wilde, het is en blijf natuurlijk mijn lichaam en ik mag beslissen wat ik er mee doe.

Op nog geen 10 minuten was ik al terug buiten bij dokter S. zelf de mevrouw van het onthaal keek verbaast me al terug te zien. Zo nu is het nog maar eens wachten wachten op de bloedresultaten wachten tot er een follikel groeit wachten op de dag dat ik voor de derde poging kan gaan... wachten wachten wachten...