Osteopaat

Mijn verjaardag was echt een hele mooie dag, eerst barbecue met familie en papa had toch een jacuzzi gehuurd, dat vonden de kindjes natuurlijk heel leuk! Ik natuurlijk ook. Na de barbecue had ik ’s avonds wat vrienden uitgenodigd, gewoon bij mij thuis voor een hapje en een drankje en als ze wilde mochten ze ook relaxen in de jacuzzi. Buiten Shana was iedereen aanwezig. Het was echt een zalige dag. Ik had die avond me ook een gin gemaakt maar toch was ik in mijn achterhoofd met dat andere bezig en is het de eerste keer in mijn leven dat ik mijn ginneke niet heb leeg gedronken. Natuurlijk weet ik dat eentje geen kwaad kan maar toch.

 

Na het weekend had ik terug een berichtje gestuurd naar J. T. (Osteopaat) Ik stuurde; ‘Goeiemorgen, ik heb nog eens nagedacht en ik zou toch graag mijn kansen vergroten door bij u langst te komen. Helpt het niet de eerste keer dan misschien wel een tweede keer wie zal het zeggen.’ Mijn volgende afspraak in Leuven is al maandag dus ik zou deze week nog bij hem langst moeten gaan. Maar de afspraak was snel geregeld maandag gestuurd, woensdag kon ik al bij hem terecht.

Ik wist totaal niet wat hij ging doen, ik dacht enkel en alleen maar even naar bij bekken kijken en wat bewegen. Nee het was totaal anders dan ik in mijn gedachten had.

Ik werd eerst al heel vriendelijk onthaalt, ja oké ik ken Jo al van in de crèche maar toch vond ik dit anders, ik was nu zijn ‘patiënt’. Hierna overliep hij de typische dingen zoals allergieën, laatste menstruatie, klachten,…

Dan werd ik verzocht om op de tafel te gaan zitten, hij onderzocht me eerst grondig en zag al een verschil in mijn polsen dat de ene verder draaide dan de andere. Dat dit allemaal samen hangt met je vruchtbaarheid had ik geen idee van.  Na alles te bekijken ging hij verder met de behandeling. Ik werd zoals ze zeggen gewoon langst elke kant geraakt, mijn nek, rug, schouders, benen, alles… ik dacht altijd dat dit vreselijk pijn zou doen maar integendeel je verschiet wel efkes maar pijn doet het zeker niet. Jo is een krak in zijn vak J Die avond zelf had ik wat last van mijn schouder zo een heel raar gevoel erin maar de dag erna voelde ik niks meer, Jo had gezegd dat ik wel wat stijf kon zijn maar ook daarvan had ik geen last integendeel ik voelde me echt fit ondanks dat ik niet zo goed had geslapen.

 

Nu is het wachten tot maandag de eerste echo om te kijken wanneer de inseminatie kan/zou plaats vinden. Ik had raad gevraag  bij een bam hoe dit juist zat en ze vertelde me dat je soms vier echo’s moet laten nemen tot de inseminatie echt plaats zal vinden. Ik ging er van uit dat ze me na de echo konden vertellen wanneer de inseminatie zou door gaan en hop dat is het maar toch niet dus. Ach we zien maandag wel hoe het vanbinnen allemaal gesteld is.

Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet mee bezig ben en dat ik geen vragenstel aan mezelf en natuurlijk ook de vraag of ik wel de juiste keuze maak. Maar ik denk dat ik nooit echt helemaal voorbereid kan zijn voor wat er zal komen, dat kunnen partners ook niet dus waarom zou ik dat wel kunnen en moeten? Gewoon laten komen hoe het komt zeker? ;-)