Het is zo ver, naar de dokter om bloed te
laten trekken. Ik heb er geen goed gevoel bij maar toch is de hoop erg groot
dat het misschien bij mij wel van de eerste keer gelukt is? Wie weet, ik voel
nog steeds niks. Enkel mijn darmen liggen serieus overhoop door de stress van
het wachten. Ik heb deze nacht niks geslapen, ik heb nog al eens gezegd dat ik
elk uur heb gezien maar dan val ik meestal toch iets na 3u00 inslaap nu was het
7u30 wat ik het laatste heb gezien op de klok voor ik eindelijk inslaap ben gevallen.
Piekeren piekeren en nog eens piekeren.
Om 9u10 ging mijn wekker af, om 10u00 werd ik
verwacht bijmijn huisdokter K. Camps ik was iets vroeger bij hem en kon al dadelijk binnen.
Hij wist niet voor wat ik kwam en dus de gebruikelijk zin en Jana vertel is. Ja
ik kom bloed laten trekken om te kijken of ik zwanger ben. Zijn vraag was of ik
over tijd was nee niet over tijd maar de gyneacoloog had gezegd na 12 dagen en
ik kan ook niet langer meer wachten. Op 5min. was dit natuurlijk gepiept hij
zei nog dat ik deze avond al mocht bellen voor de resultaten tussen 17u00 en
19u00 ik dacht bij mezelf 19u00 zal het niet worden hoor.
Ik ging naar huis en ben thuis direct binnen
te poesten om mijn gedachten wat te verzetten en omdat mijn ouders dat hadden
gevraagd. Ik was blij dat ik iets om handen had, toen ik klaar was met alles
was het al bijna 13u30. Nog een aantal uur te gaan voor ik kan bellen, wat kan
ik nog doen? Aah de bol.com is daar met mijn boek goeie timing,ik had de boek 'de jongen met de gestreepte pyjama' besteld. De film had ik al eens gezien en
vind deze zo mooi dat ik de boek ook wilden lezen. Ik ben dan maar beginnen met
lezen, maar lezen als je gedachten eigenlijk op iets anders staan is niet zo
simpel. Dan maar even naar mijn maatje gaan. Het is eigenlijk te warm om buiten
te komen maar anders zit ik hier maar te wachten en te wachten. Ik ben
hoogstens een uurtje bij mijn maatje geweest maar ook daar kon ik niet echt aan
iets anders denken.
Terug naar huis, om 16u45 dacht ik foert ik
bel ik kan nimmer wachten het duurt me allemaal veel te lang. Ik wacht al
2weken!!! Ik ging boven op mijn kamer bellen, de dokter was duidelijk het ziet
er niet goed uit je waarde is 0 ik heb enkel gezegd oké bedankt. De dokter
legde nog uit dat de waarde tussen de 5 en 50 moet liggen ja en da van mij is
echt 0 dus heel duidelijk.
Ik heb even moet slikken en ben dan naar
beneden gegaan waar mijn ouders zaten te wachten op het nieuws, ik ben beginnen
wenen, wenen dat ik toch had gehoopt en misschien ook wat van de spanningen van
de voorbije weken die even van mij afviel? Ik weet het niet maar ik kon even
enkel en alleen wenen. Ik was ook wat boos en dat hebben mijn ouders even
moeten ondergaan. Ik zei hen om er over te zwijgen, ik voelde me heel
ongemakkelijk en even geen blijf met mezelf en heb dan even rond gelopen als
een kieken zonder kop. Mijn ouders waren het eten aan het klaar maken en toen
heb ik gevraagd of ik een knuffel kreeg en natuurlijk kreeg ik deze van beide.
Ze zeiden me dat ze dit ook erg vonden maar dat ik nu naar de volgende keer
moet kijken. Dat weet ik wel maar toch ben ik even heel teleurgesteld en had ik
het anders gehoopt, niet verwacht maar wel enorm gehoopt.
Ik had niet verwacht dat dit alles zo een
enorme indruk op mij ging maken. Nu ben ik al
meer op de hoogte van hoe alles verloopt en kan verlopen. Hoe ik mezelf soms
voel en na deze eerste zware teleurstelling heb ik ook besloten om mijn blog
niet verder online te zetten. Ik wil dit alles alleen door maken met mijn familie
en niet altijd hoeven denken aan wie moet ik nu iets laten weten? En de vragen
en en en weet je al iets zijn echt heel zwaar als je zelf enorm lang moet
wachten. Ik begrijp heel goed dat jullie meeleven en ik ben jullie ook enorm
dankbaar voor de steun. Maar ik heb het gevoel dat dit iets in mijn leven is
dat ik alleen moet doorgaan samen met mijn familie. Ik hou mijn blog nog bij
maar even enkel en alleen voor mezelf.
Bedankt iedereen voor de steun!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten