De punctie

Vroeg vertrokken richting Leuven zodat we niet al te veel in de file zouden staan. Mijn papa ging vandaag mee omdat ik na de punctie niet zelf met de auto mag rijden. Ik moest om 9u15 in het ziekenhuis zijn, rond 8u15 waren we er al. Ruim op tijd dus en kon ik rustig nog iets drinken. Om 8u50 ben ik naar de afdeling van Life gegaan. Het was er druk aan het onthaal ik moest zelf even wachten dit heb ik nog nooit moeten doen. Toen ik aan de buurt was vroeg diegene achter het onthaal onze passen waarop ik antwoordde ik denk dat je die van mijn papa niet perse nodig hebt. We moesten even lachen omdat ze het daarnet beneden aan het onthaal ook al hadden gevraagd. Ik zei tegen papa sewwes krijg je ook nog een potje. 

Ik kreeg een papier mee waarom vakjes stonden wat dit juist was weet ik niet denk dat dit is om alles in te vullen door te dokter. Ik zat nog maar net in de wachtzaal of mijn naam werd geroepen. Dat is snel dacht ik het was nog geen 9u00 maar goed dan gaat het vooruit dacht ik. Ik mocht de verpleegster volgen tot aan de hokjes achter de wand waar ik nooit wilde terecht komen maar nu zit ik er toch. Ik mocht plaats nemen in het hokje nummer 3 daar moest ik me klaar maken weer zo een mooi blauw schortje aan, haarnetje op en aan mijn voeten van die schoenhoezen. De verpleegster zei me dat ik daarna door de volgende deur mocht gaan waar een bed stond waar ik eventjes moest wachten tot de verpleegster kwam. In het kamertje stond enkel een bed, lavabootje en een rood stoeltje. 

Het duurde niet lang tot de verpleegster kwam, ze stelde haar eventjes voor Kristien was haar naam en vroeg me hoe het ging en of ik hier al eerder was geweest. Goh hoe gaat het? Goed? Nee spannend? Ik antwoorden met cava. Best spannend zei ze zo de eerste keer maar het komt wel goed zei ze. Daarna moest ik even controleren of mijn gegevens klopte op het papier. Ze vertelde me ook dat dokter P. de punctie zou doen. Oké dat is goed om te weten hem ken ik en ben ik op mijn gemak bij. Natuurlijk had ik het liefst dokter S. gehad maar je hebt het nu eenmaal niet om te kiezen. Ze zei me dat het nu wachten was op de anesthesist toen ze dit zei kwam een andere verpleegster melden dat die was gearriveerd. Oké zei ze dan ga ik nu de patiënt naast je halen en daarna is het u beurt. Ik dacht dat dit wel snel zou zijn maar helaas na 30min was ik nog steeds aan het wachten. Ik heb alles gelezen wat er te lezen valt wat er op de zeep stond en op mijn plakkertje en dan de bolletjes van mijn armband geteld, met mijn vingers gespeeld en dan ben ik mijn gsm maar gaan pakken om dit al neer te schrijven. Het wachten duurt lang, je hoort van alles mensen die aan de andere kant van de deur aan het rondlopen zijn, verpleegsters die praten en mensen geruststellen, koppels die praten, vrouwen die huilen kortom ik word zot om hier te moeten wachten en alles te horen. 

Mijn vorige zin was net klaar en de verpleegster kwam binnen. Ze excuseerde zicht voor het lange wachten, ze zei me dat ze nog iets wilde komen zeggen maar daar de tijd niet voor had gekregen. Ik zei haar dat dit geen enkel probleem was. Ze kwamen me met twee halen de andere verpleegster was diegene die de uitleg van de spuiten had gegeven. Alle verpleegsters zijn echt super lief en meelevend. Ik mocht me neerleggen op het bed en we vertrokken na een kamertje schuin tegenover. Daar stond de anesthesist me op te wachten, ook zei stelde haar voor en legde me uit wat ze ging doen. De verpleegster vroeg of ik wat naar beneden kon gaan liggen en dat ik alvast mijn benen omhoog mocht leggen. Terwijl de andere me aan het klaar maken waren riep de verpleegster Kristien dokter P. op dat ik klaar was voor de punctie. 5 tellen later stond hij er en vroeg me of alles oké was. De verpleegsters babbelde de hele tijd tegen mij en vroeg van alles ik denk om me een beetje af te leiden. Toen de verdoving begon te werken werd ik echt draaierig, het is net alsof ze je inslaap doen maar je valt niet inslaap en blijft in een soort van roes hangen. 

Dokter P. vroeg of ik alleen hier was waarop ik zei nee hoor mijn papa loopt hier ook ergens rond dus die neemt me hopelijk terug mee naar huis. Daarna ging hij van start, ik voelde wel wat druk toen bij bezig was maar pijn heb ik niet gevoeld. Ik dacht wel dat ze me direct gingen zeggen of er een eicel in de follikels zat maar dat was dus niet. Na 10 minuten was het al gedaan en rolde ze me terug naar het kleine hokje kamertje. De verpleegster zei me dat ik mocht bellen indien er iets was en dat ik mijn best moest doen om wakker te blijven omdat ik alleen was en dat ze dadelijk nog langskwam. 

Toen ze wegging heb ik toch eventjes mijn ogen toe gedaan ik kon ze niet langer open houden. Na enkele minuten was ze terug daar en vroeg me hoe het ging en of ik pijn had. De pijn kwam op en het was echt vervelend, de steken die ik de laatste dagen voelde maar dan nog 20 keer erger. Ze ging voor mij een warmte verband halen dat wel wat ging helpen. Toen ze me deze had gebracht zei ze dat dadelijk de dokter nog even langst kwam en iemand van het labo. Ze was nog niet buiten of de dame van het labo kwam binnen. 

Zo zei ze gaat het wat? Het gaat wel zei ik wel wat pijn. De dame van het labo zei me dat er 8 eicellen waren dat is dus heel goed zei ze. Inderdaad zei ik dat had ik niet verwacht dus des te beter. Ze gaf me ook nog de verder uitleg. Morgen bellen we u op hoeveel eicellen er bevrucht zijn en goed genoeg zijn voor de terugplaatsing, ik vroeg haar wanneer dit juist ging zijn voor of namiddag. Voormiddag krijg je zeker al een telefoontje. Oef niet heel de dag wachten op dat telefoontje dacht ik. Vrijdag verwachten we u dan terug om 10u15 voor de terugplaatsing. Heeft u verder nog vragen vroeg ze? Ik had dadelijk geen vragen dus nee zei ik. Oké als het sewwes gaat en de dokter is geweest mag je rustig aankleden en vertrekken. Je zou wel nog langst de afmeldbalie moeten gaan waar je de nodige papieren en uitleg nog krijgt. 

Enkele minuten erna kwam de verpleegster terug binnen met de vraag hoe het ging en of ik veel pijn had. Ik zei haar dat ik wel wat pijn had waarop ze vroeg of ik graag een pijnstiller had. Goh nee ja zei ik, waarop ze naar me knikte en zei neem er toch maar eentje. Ze zetten me wat rechter op mijn bed zodat ik het pilletje kon nemen. Hierna vroeg ze me of ik graag mijn tas of gsm had en ging deze halen voor me en schoof het rode stoeltje dichter bij mijn bed zodat ik daar alles kon opzetten. 

Ik heb nog even moeten wachten tot dokter P. kwam, hij kwam enthousiast binnen met de woorden 8 eicellen dat is super goed nieuws, waarop ik knikte en zei dat vind ik ook. Hij vroeg ook of ik veel pijn had en naarmate het later werd hoe meer pijn ik kreeg dus ik zei hem dat ik het wel voelde maar dat het wel ging. Het is goed verlopen zei hij maar nu vooral rustig aandoen en dan zien we je graag vrijdag terug. Ik vroeg hem of ik nu mocht vertrekken, als je u goed voelt mag dat zeker maar vergeet niet langst de afmeld balie te gaan voor de nodige documenten. Oké zei ik u bent alvast heel erg bedankt! 

Toen hij de kamer uit was ben ik stilletjes uit mijn bed gekropen en mijn kleren terug gaan aandoen. Ik was net aangedaan toen de deur terug open ging en de verpleegster nog even kwam kijken hoe het ging. Terug opnieuw de vraag gaat met de pijn? Ja zei ik maar het doet wel pijn. Ze zei me dat ik maar rustig moest doen en op tijd gaan zitten. Daarna heb ik haar ook bedankt en nog een fijne dag gewenst en naar de afmeld balie gegaan. 

Daar zat een man op de stoeltjes te wachten met naast hem een tas op de stoel, ik vroeg hem dat ik even plaats mocht nemen waarop hij de tas wegnam en zei natuurlijk. Zijn vrouw zat aan de afmeld balie dus ik moest nog even wachten. Dat duurde niet lang en ik kon gaan, toen ik rechtstond zei de vrouw blijft u maar zitten waarop ik antwoorden dat ik me moest afmelden en dat ze plaats mocht nemen. 

Bij de balie zat de vrouw die ook het onthaal doet, ze excuseerde zich even omdat er vooraan ook nog mensen stonden te wachten. Het duurde niet lang voor ze terug was, zo zij ze en nam enkele papieren. Ze legde me nogmaals alles uit voor de komende dagen. Dat ik vanaf vandaag de utrogestan mag nemen dit één keer vandaag en de komende dagen drie tot de test indien deze negatief is mag ik daarmee stoppen zodat mijn menstruaties kunnen komen en anders moet ik dit nog blijven doornemen tot een tegen bericht. Op de papieren stond alles nog eens goed uitgelegd wat wanneer ik juist moet doen. Ze gaf me ook nog een brief van ontslag mee waarop stond wat er vandaag juist is gedaan moest ik straks last krijgen of eender wat en na de dokter zou moeten gaan kon ik dit meenemen. Ook kreeg ik de telefoonnummers van het ziekenhuis in geval van nood mee. Daarna mocht ik vertrekken en wenste ze me nog veel succes toe.

De rit naar huis was pijnlijk elk bultje in de weg heb ik gevoeld, ik was blij toen ik thuis was en in de zetel kon gaan liggen. Netflix opgezet en een dutje gedaan. Nu is het wachten op een telefoontje dat morgen komt hoeveel eicellen er goed genoeg zijn en dan vrijdag eindelijk de terugplaatsing. Morgen heb ik nog een afspraak bij Shanti en daar ben ik wel blij om dat dit morgen is, zo kan ik mijn gedachten weer wat verzetten en gaat de dag ook sneller voorbij.