Het laatste onderzoek voor de start

Dinsdag 19 juni om 9u15 werd ik weer verwacht in het centrum LIFE deze keer voor het grote onderzoek van mijn baarmoeder en eileiders.Ik ging mijn zus ophalen en omdat zij de vorige keer voor een lunchke had gezorgd was het nu mijn beurt. Dus op tijd op staan voor om 7uur in de bakker te zijn, dan door naar Beringen om mijn zus op te pikken. Rond 7u45 vertrokken we richting Leuven, het was niet druk op de weg tot we een 10km verwijderd waren van onze afrit. Daar stonden we stil wegens werkzaamheden aan de weg. Toch enige lichte paniek maar we hadden nog tijd. Eenmaal aangekomen aan de parking bleek deze volzet te zijn. Doeme Doeme en ik ken hier niks in Leuven waar moeten we dan onze auto kwijt? Het enige wat we konden doen was maar verder rijden en hopen dat we parking vonden. Oef al snel vonden we parking aan de kant van de straat maar waar staat die parkeermeter? Wat een zoektocht!!! En ik moest hoognodig naar het toilet en niet alleen plassen. 
Ik had zo een zenuwen en dan dit er nog bij sloeg het helemaal op mijn darmen en stel u voor dat ik geen tijd genoeg meer had om rustig naar de wc te gaan? Dan lag ik daar mee mijn benen wijd hopen dat ik alles kon ophouden. Wat een mens al niet denkt in stresssituaties.

Om 9u00 kwamen we binnen in het centrum, tijd voor ons ontbijt hadden we niet dus mijn zus had het onderweg opgegeten, ik had toch geen honger en had te veel zenuwen om iets te eten. Na het aanmelden ben ik dan ook direct naar het toilet gegaan, wat een opluchting!!! Niet veel erna werd ik geroepen, dokter S. had ondertussen ook de resultaten van mijn bloed en wilde deze eerst overlopen, ik dacht oei er is iets niet goed. Ik ben niet immuun voor toxoplasmose maar de rest is in orde. Ze vertelde me ook dat mij anti mullerian hormoon waarden voor mijn leeftijd wat een de lage kant zijn, oei en wat houd dat in wat is dat? Dit zijn dus mijn eicelreserves het is dus goed dat ik nu die keuze heb gemaakt en niet op nog latere leeftijd want dan was misschien moeilijk geweest om zwanger te geraken. Oké dus ik dacht in mezelf dat is dan nu geen ramp? Of toch wel? Betekend dat dan dat ik nu ook moeilijker zwanger zou raken? Ach waarom heb ik die vragen toen niet gesteld gaat er nu door me heen maar ik was te gefocust op dat onderzoek. 
Na het gesprek nam ze me verder mee naar een cabine waar een schort klaar lag die ik mocht aantrekken. U broek en slipje mag je uitdoen en dan deze schort aantrekken, u t-shirt mag je aanhouden maar best goed hoog trekken anders wordt het nat. Komt dat water zo hoog dacht ik bij mezelf? Amai dat gaat de moeite zijn. Er lagen ook van die sloefkes voor aan te trekken toen ze mij terug kwamen halen vroeg ik of ik deze ook moest aandoen, best zeiden ze de vloer kan nogal nat zijn. Eums oké hoe zitten die dingen in elkaar? Ik vond de ingang niet om mijn voet erin te steken en dan zo krom staan met mijn kont bloot ook geen schoon zicht hoor. Dokter S. zag denk ik dat ik me ongemakkelijk voelde en vertelde me dat ze ooit een man had gehad die zo binnen kwam met een van die sloefjes over zijn hoofd getrokken. Ja zei ze daar sta je dan als professionele en je kan dat niet maken om er niks van te zeggen. Dus mijn geval viel dan best nog mee denk ik. Oké ik mocht op de tafel gaan liggen die al klaar wat gemaakt met verschillende doeken op voor het water op te vangen, ik vond het maar een heel eng kamertje precies een martelkamer, maar zowel de verpleegster die zotte van mij het bloed trekken als de gynaecologe dokter S. stelde me al snel gerust. We gaan alles stap voor stap uitleggen en zeggen wat we gaan doen. Eerst gaan we het water inbrengen dat ga je voelen, oké dat viel best nog mee buiten dat het koud das voelde ik niks. Dan is ze met een camera naar binnen gegaan en ik kon alles goed meevlogen op het scherm naast me, wel raar op je eens langst de binnen kant te zien. Het was geen prettig gevoel maar heel veel pijn deed het niet. Zo nu heb je het ergste gehad zei ze. Nu enkel nog eens kijken. Dokter S. zetten de klem derop en ik dacht toen het ergste is voorbij en dit dan? Man My god wat doet dit pijn!!! Ik kreeg het zo warm pff goed dat dit maar enkele minuten duurde. Wat ze toen gezegd heeft weet ik niet want ik was zo bezig met de pijn te verbijten. Hierna was alles gedaan, ik wilde rechtstaan maar dat mocht nog niet voor ik een grote lap papier kreeg om het water op te vangen. Daar stond ik met het papier tussen mijn benen, Eums moet ik dit hier in de vuilbak doen? Neem het maar mee zei ze. Dus daar stapte ik als een pinguïn met het papier tussen mijn benen terug naar mijn cabine waar ik mijn kleren terug mocht aandoen. Zo alles achter de rug en alles is in orde oef. Om 9u15 werd ik er verwacht en om 9u27 was ik al terug buiten wat gaat dit snel, maar daar leek het wel een eeuwigheid te duren. Ik ben blij dat nu al de onderzoeken achter de rug zijn. Nu is het wachten op mijn volgende cyclus en dan kan er een afspraak worden gemaakt wanneer de echo zal plaats vinden om te kijken of de inseminatie de dag erna kan plaats vinden. 


Ik dacht dat ik het spannendste allemaal al had gehad tot nu maar ik denk dat het spannendste nu pas begint...