De terugplaatsing

Voor de vierde keer richting Leuven vandaag maar vandaag is het de grote dag de terugplaatsing! 

Ik was rond 9u30 op de afdeling van Life waar ik niet lang heb moeten wachten voor een meneer me kwam roepen. Ik denk dat dat de embryoloog. Hij zij je bent hier nu toch kan ik beter de informatie al direct doorgeven zodat je er niet te lang moet op wachten. Het was een zeer vriendelijk persoon, zoals allemaal hier op de afdeling. Hij had een papier bij zich met daarop de resultaten van de eicellen. 

Er zijn dus 4 goeie eicellen die goed bevrucht zijn, normaal gaan we uit van 60% maar dit is ook voldoende. Je eicellen hebben dan ook een kwaliteit van 4 op 4 zei hij. Er zijn er 2 van 4 op 4 en 2 van 3 op 4. Dus er wordt 1 bewaard zei hij en direct erna verbeterd hij zich zelf nee zei hij 1 wordt er dus teruggeplaatst en de andere 3 in bewaring gebracht. Al maar goed zei ik stel u voor. Waarop we beide moesten lachen. 

Op een andere papier moest ik even mijn handtekening zetten, hierop staat de informatie over de terugplaatsing en een foto van de eicel die ze gaan terugplaatsen en tis een schoontje hoor. Niet dat ik er aan uit kan maar het is een eicel die verdeeld is in 4 cellen en dat is goed. Nu alleen nog de innesteling één van de belangrijkste dingen die mijn lichaam nu nog zelf moet doen. Toen vroeg hij of ik al een afspraak had voor te testen die kon ook bij mijn huisarts maar had dit toch ook liever in Leuven. Omdat als ik via mijn huisarts ging de resultaten nog eens naar Leuven moeten worden gestuurd en dan moet ik misschien langer wachten. Dus nee geef mij maar een afspraak hier in Leuven zo gezegd zo gedaan. Wanneer deze juist is hou ik graag nog even voor mezelf. 

De embryoloog bracht ma al tot bij een hokje vandaag was nummertje 4 voor mij. Dan kan je hier al wachten en als het lukt nemen ze u tussen de puncties in. 

Ik mocht dus weer zo een prachtig blauw schortje aan met een bijpassend mutske en schoentjes en was het weer even wachten in het kleine kamertje met bed en rood stoeltje. 

Enkele minuten later kwam dokter P. al binnen. Hij vroeg hoe het na de punctie was gegaan en of ik veel pijn had gehad. Ik zei dat ik wel pijn heb gehad en nu nog een beetje voel maar dat het betert. Hij vroeg of ik pijnstillers heb moeten nemen waarop ik antwoorden dat ik gisteren maar eentje heb moeten nemen en vandaag nog geen. Dat is goed zei hij we zien altijd dat de pijn geleidelijk afneemt. 

Hij zei me dat de anistisist wat later is en dat ik dus even geduld moest hebben tot de puncties van de andere patiënten gedaan waren. Geen enkel probleem zei ik en daarna ging hij weer weg. 

Tijdens het wachten zat ik op het bed dus mijn voeten bengelde wat en één van de schoenovertrekken ding viel altijd van mijn voet af. Dan heb ik dat maar eens bekeken en de rekker ervan was stuk dus ja dat ding bleef dus niet aanDus ik heb het uitgezwierd  en heb ik dan maar even uitgelaten.

Ik heb toch wel even moeten wachten voor de verpleegsters mij kwamen halen samen met dokter P., maar na meer dan een half uurtje wachten was het eindelijk aan mij. Ik mocht weer gaan liggen op het bedje en ze rolde me naar de kamer schuin tegenover. 

Het waren weer die lieve vriendelijke verpleegsters van tijdens de punctie, ik ben altijd blij om hen te zien omdat ze echt heel meelevend zijn en zo lief. Het stelt me altijd al dadelijk gerust.

Dokter P. zei tegen mij dat mijn kwaliteit van de eicellen echt wel heel goed zijn en daar al veel vertrouwen in had. Ik was blij dat hij dit zei ook al weet ik dat de innesteling heel belangrijk is. Hierna ging hij van start om alles klaar te maken voor de terugplaatsing. Toen zei hij ik had gisteren een voorstelling en daar kwam een blog ter sprake waar mijn naam op terug te vinden was. Ik wist even niet goed wat zeggen omdat ik niet wist of hij het nu vervelend vond of juist goed. Ik zei dat het wel enkel maar positief was wat ik over hen te schrijven had tot nu toe toch. Waarop de verpleegster zij dat gaan we dan ook proberen zo te houden. Ik vroeg me af of hij echt een stukje van mijn blog had gelezen? 

Maar nu even het belangrijkste van de dag de terugplaatsing. De verpleegster melden aan het labo dat ze mijn embryo mochten klaar maken toen dokter P. alles in orde had gebracht. Daar gaan we dan en op een wip en een tik was de embryo geplaatst. Dat ging vlot hoorde ik de verpleegster zeggen waarop dokter P. toestemde dat het inderdaad heel vlot was verlopen. Zoveelste beter dacht ik. 

Daarna rolde dokter P. en de verpleegster me terug, de andere verpleegster kwam het snel overnemen van  dokter P., hij zei ja dat mag ik hier dus ook nooit doen want ik bots te veel. Waarop ik zei dan hebben ze gelijk dat ze het van je overnemen. Het was weer een hele losse sfeer waar ik zo van geniet dat het er zo kan aan toe gaan. 

Eenmaal terug in mijn hokje wenste ze me alledrie nog heel veel succes. Dokter P. en één van de verpleegsters ging al verder terwijl de andere nog even bleef en me moed in sprak voor de volgende dagen. Daarna heb ik me aankleed en richting huis vertrokken.

Onderweg naar huis had ik nog even nagedacht over mijn blog en dat ik misschien best de namen van de dokters wat privé hou. Daarom heb ik dit ook aangepast in mijn blog. Ook al is het positief wat ik over hen vertel er moet maar eens iets verkeerd overkomen en dat wil ik absoluut niet. Want het is daar een top team met alleen maar prachtige mensen die daar hun werk met hart en ziel doen.

En nu nu komen de slopende weken de dagen van wachten en van alles voelen, ze horen erbij maar ik ga er het beste van maken en enkel en alleen maar hopen, hopen dat mijn eerste icsi toch mag gelukt zijn.