Mijn zus haar tweede kindje en opnieuw een negatieve test

Maandag is mijn zus trotse mama geworden van haar tweede kindjes een jongetje Ferris. Weer een super mooi kindje net als zijn zusje Louke. Ze had me om 7u00 uit mijn bed gezet met een berichtje 'Janaaaa wakker worden' ik was klaar wakker want ik wist hoe laat het was eindelijk was het zover en was de bevalling op gang gekomen na 40 weken. Ze stuurde mij zodat ik bij hun dochtertje kon blijven en ik mocht natuurlijk niks verklappen, dus ik moest zogezegd vroeger gaan werken omdat een collega ziek was. Ik heb een hele leuke dag gehad samen met mijn metekindje en rond 20u30 kregen we telefoon dat Ferris er was. We mochten ze nog bezoeken en zijn dan ook onmiddellijk vertrokken naar het ziekenhuis. Louke wilde hem direct een kusje geven en was super lief. Echt heel mooi om te zien.


       
De volgende dag moest ik opnieuw een zwangerschapstest doen, zondag had ik al eentje gedaan maar zoals verwacht was deze negatief. Mijn zus zei met toen dat ik best dinsdag nog eens moest testen omdat het kon zijn dat mijn hcg waarde nu nog niet hoog genoeg waren. Dus deed ik vandaag terug een test. Om 5u30 werd ik wakker omdat ik naar het toilet moest en dus nam ik de test mee ik hoopte dat het misschien toch positief kon zijn maar zoals ik dacht negatief, geen plusje enkel en alleen maar die ene streep. Wat zal ik blij zijn als ik ooit dat plustekentje zal zien maar dat is dus niet voor deze keer. Ik ben eigenlijk daarna vrij snel terug inslaap gevallen omdat ik echt nog heel moet was van de dag ervoor.

Toen mijn wekker afliep om 7u10 geraakte ik niet uit bed, om 7u35 heb ik me er uiteindelijk kunnen uit sleuren. Ik heb de rit naar het werk gehuild van verdriet, jaloezie, boosheid en frustratie, al de spanningen van de laatste weken die er ineens uitkomen. 
Op het werk wenste mijn collega’s me ook proficiat met de geboorte van Ferris de tranen liepen weer in mijn ogen omdat ik zo graag een proficiat had gekregen dat ik zwanger was. Ik ben heel heel blij met mijn prachtige neefje erbij en ik zie dat ventje nu al graag maar langst ene kant doet het ook een beetje pijn. Toen ik thuis kwam van het werk ging ik me snel wassen zodat ik snel terug naar het ziekenhuis kon om mijn zus te gaan bezoeken. Net toen ik op het puntje stond om de deur uit te gaan vroeg mijn mama, Jana weet jij eigenlijk al iets? De tranen kwamen weer op, ik zei ja ik heb deze mogen een test gedaan en deze was negatief. Mijn mama reageerde; Je moet er niet voor wenen het komt ooit wel eens goed. Ik heb toen redelijk kwaad geantwoord en gezegd Ja mama OOIT iedereen zegt dat het OOIT wel goed komt maar wat heb ik nu aan die 'het komt OOIT wel goed. Waarop mijn mama natuurlijk aangeslagen reageerde Jana ik weet ook niet altijd wat zeggen. Daar stond ik aan de deur niet wetende of ik gewoon naar buiten moest gaan en vertrekken of blijven staan en iets zeggen maar wat? Ik geraakte niet buiten zonder nog iets te zeggen Sorry mama ik weet het sorry en ben toen vertrokken. Ik moest nog gaan tanken en heb toen nog een berichtje naar mijn mama gestuurd om me te excuseren want ik weet dat dit voor mijn mama ook niet gemakkelijk is ze wilt enkel en alleen maar helpen maar dat kan ze niet. Ik stuurde haar 'Sorry mama ik weet dat je het goed bedoelt en ook niet weet wat je dan moet zeggen maar iedereen zegt steeds ach ja een volgende keer maar altijd opnieuw die stress heel die weken lang telkens opnieuw is het zwaar en het wordt er niet gemakkelijker op. Sorry mama' ik kreeg een heel lief berichtje terug van mijn mama met als laatste zin 'niet opgeven, we zijn er voor u!'

Mijn zus had ik nog niks verteld van de negatieve test want ik vond dat ze nu eerst maar moest genieten van haar zoontje en niet aan mij moest denken. Woensdag toen ik met haar alleen was en natuurlijk kleine Ferris zei ik dat ik na het stoppen van de utrogestan wat last had en toen vroeg ze achter de test. We hebben het er niet echt over gehad dat het niet was gelukt was het enigste en voldoende. Ik kon het intussen ook al weer terug een beetje plaatsen, genoeg geweend voor deze mislukte derde poging op naar de vierde poging en nu vooral even genieten van het nieuwe kleine spruitje.